Εντελώς οφφσάιντ.

Δέν νομίζω νά έχη ξανασυμβή σέ διαπλανητικά αθλητικά χρονικά, στήν συνέντευξη τύπου πρό ενός τελικού, ο προπονητής νά ανακοινώνη ότι φεύγει... Ακόμη καί ο αλήστου μνήμης Μπάγεβιτς μασοέλεγε τίς απίστευτες χοντρομαλακίες τόν Μάιο τού 96 (ακριβώς πρό 10 ετών!) γιά νά μήν παραδεχτή/αποκαλύψη τήν φευγάλα/προδοσία γιά τούς οξαποδώ.

Τώρα, ο Φερνάνδο Σάντος επενέφερε πνεύμα τών μέσων τής προηγουμένης δεκαετίας. Ανακάλεσε σκηνές, θυμήσεις καί λογική αγελάδας πού κλωτσά τήν καρδάρα. Ξανάφερε λογική Τροχανά.

Ο οποίος, όποτε φαινόταν η ομάδα ήρεμη καί νά παίζη λίγη μπάλα, πεταγόταν καί τά έκανε όλα πουτάνα.

Μέγα ατόπημα κύρ Φερνάνδε.

ΥΓ: Κατά τ’άλλα, δέν ξενερώνουμε ποτέ. Ώς οπαδοί τής ΑΕΚ, είμαστε μέτοχοι τής (αθλητικής) αληθείας, τού ασβέστου φωτός, τού άνευ φανατισμού ψυχισμού. Δέν σκαλώνουμε σέ νίκες ή ήττες· είναι εφήμερα κάτι τέτοια. Ζούμε κι αναπνέουμε γιά νά αντικρίζουμε τόν Δικέφαλο, καί μέ τήν προσμονή τής οριστικής παρουσίας μας στήν φυσική έδρα τής ομάδος, πραγματικής πρωτευούσης τών ελλήνων.