Καταλαβαίνεις, έτσι;

Δέν μού περισσεύει καθόλου λυρισμός. Δέν έχω κανένα έπίθετο, καμμιά στολιδοφέρουσα λέξη, ούδεμία παρομοίωση νά σού προσφέρω. Τίποτε τό ίδιαίτερο, τό έξεζητημένο, τό εύιδιόμορφο.

Δέν μπορώ έπίσης νά πώ ότι μού λείπεις τρομερά. Ούτε κάν αρκετά. Λές νά είχα συμφιλιωθεί άπό τότε, μέ τήν άπώλεια σου; Μάλλον ναί, σίγουρα ναί.

Αλλά πάλι τί είναι αυτό πού μέ κάνει νά σού στέλνω ένα «γειά» τρία χρόνια μετά; Ε;

Στήν φώτο, ο περί ου ο λόγος, παππούς καί η γιαγιά.

Α! Ναί, στήν μέση, τό τσογλανάκι είναι ο vangelakas.