Υπό μίαν έννοιαν...Καλιαρντά

- Tί έγινε μωρή;
- Σάν τί θέλεις νά έγινε;
- Κάνα νέο;
- Πώς τό εννοείς τό νέο δηλαδή;
- Μπορείς σέ κάποιες άπό τίς προσεχείς απαντήσεις σου νά μήν βάλης ερωτηματικό;
- Δέν καταλαβαίνω...
- Ξαναρωτώ λοιπόν. Τί έγινε; Βρήκαμε τίποτε;
- Σάν τί;
- Μέ κουράζεις R2D2!
- Δέν μού λές... e-μμηνορύζεσαι;
- Μ'αυτά πού μού κάνεις θά εμμηνοπαυθώ! Ξέρεις; Δέν σέ αδικώ... Δέν είμαι καί πολύ ξεκάθαρη. Ντρέπομαι όμως λίγο μιάς καί τό θέμα είναι λίγο ξέρεις..
- Δέν ξέρω.
- Είναι όλίγον προστύχως όργασμικόν.
- Παναπεί;
- Σύνελθε επιτέλους! Βρήκαμε κάτι δικό του;
- Τίνος;
- Αχ Παπαδιαμάντη μου εσύ! Μήν κάνεις ότι δέν ξέρεις! Γνωρίζω ότι κι εσύ ψοφάς...
- ...
- Πωπώ συστολήήήήήήήή! Θά μέ κάνης καλέ, νά ζητήσω συγγνώμη! Βαριές έριξες τίς κουρτίνες στά μάτια σου, απόγιομα Σαββάτου, μέ τόν ήλιο νά πέφτη πάνω καί νά κάνη τά σινικά σχέδιά τους κίτρινες φωτιές στήν καταπιόνα πλανόδιου ακροβάτου! Επειδή κουράστηκα νά τό γυροφέρνω.... Κάνε τά κουμάντα σου, μωρή, βρές κάποια άκρη, νά δούμε κάτι δικό του κι άν ευδοκίση, νά κάνουμε τήν χαρακτηριστική κίνηση κολλώντας μεταξύ των τούς μηρούς, ενώνοντας τά πόδια μαζύ ώστε νά γλυστρήση τό κυλλοτάκι πρός τήν λερωμένη μοκέτα.