*** ἀληθινὴ ἱστορία, ἱστορία βγαλμένη ἀπὸ τὴν ζωὴ ***

 

*** ἀληθινὴ ἱστορία, ἱστορία βγαλθεῖσα ἐκ τῆς ζωὴς ***

 

Θυμᾶμαι κἄτι πανὰρχαια χρόνια (ὅταν ἤμανε νειὰτο δηλαδὴ καὶ γκάζωνα σὲ ῥομὰντζα, ἀγάπες καὶ λουλοὺδια), νὰ ἀνεβαίνω εἰς τὰς Ἀθῆνας γιὰ νὰ παρασύρω νεανίδας εἰς τὸν βόρβορον τῆς ἀμαρτὶας. Γιὰ νὰ γὶνω πιὸ τζιπιὲς, ἀνηφοροῦσα εἰς τὸν Λυκαβηττὸν – καθ’ ὅσον λὶαν πεῦκο καὶ ὡς ἐκ τούτου, παραπετάσματα ἀσφαλείας.

 

Σὲ μιὰ δὸση τὸ λεπόν, ἀραχθὲντες εἰς τὸ ἄκρον τοῦ μέγα πάρκιν ἂν θυμᾶμαι καλῶς (λυκαβηττῷ, ἔ; ), σὲ σὺμπλεγμα λίγο μπερδεμὲνο, μὲ κυρία ἡ ὁποία βάσει τοῦ οἰκογενειακοῦ δικαίου θεωρεῖτο «πιασμένη», τῆς πούλαγα (πουλοῦσα) σινεφιλισμό, ὀβερτουράροντας σενάρια ὅπου νεραυλικὸς (ἄχ, δημοτικιά!) ἐπισκέπτεται κυρία τοῦ Παλαιοῦ Ψυχικοῦ καὶ τῆς κάμνει ἕνα κἄτι ποὺ μπορεῖ νὰ θεωρηθῇ καὶ ψυχικό. Ἦταν πολὺ δεκτική, ἐξέφραζε ἐνστάσεις γιὰ τὸ ἂν παρουσιάζῃται στὸν Ταρκόφκι καὶ τὸν Καθρέφτη του κἄποιο σκηνικὸ ἀποχωρητηρίου, ἐγὼ τηλεφωνοῦσα τὸν Μπακογιαννόπουλα γιὰ περισσότερα ἐπαϊόμενα, ἀλλὰ γρήγορα καταλαβαίναμε ὅτι ὅλα τοῦτα ἤντουσταν προφάσεις. Ὅλα ἐκεῖνα ἦσαν ἄλλοθια γιὰ νὰ συνεχίσουμε/καταλὴξουμε τὸ φεστιβὰλ σὲ χοτὲλ ὁδοῦ παραλλήλου τῆς λεωφόρου Ἁλίμου, σχεδὸν ἐπὶ τῆς παραλιακιᾶς, χοτέλι 20 εὐρὼ γιὰ δυὸ ὧρες.

 

Καὶ ἐκεῖ ποὺ ἤμεθα εἰς τὸ τσίρι μίρι, ξαφνικὰ αἰσθάνομαι μέγα φῶς νὰ μὲ/μᾶς λοὺζει καὶ νὰ σκέπτωμαι τί εἰς τὸν φαλλὸν συμβαίνει, εἴχομεν γὰρ δὼσει ῥαντεβοῦ νῦξ, πότε τέλεψε αὕτη, πότε ξημέρωσε καὶ γιατί ἀργοῦν τέλος πάντων τὰ πετεινάρια; Σήκωσα κεφάλι ἀφήνοντας τὰ πεδὶα ενὸς τιτανικοῦ cleavage, κούνησα τὸ βλέμμα μοῖρες 190 καὶ εἶδον ἕνα τηλεοπτικὸ συνεργεῖο νὰ γυρνᾷ.

 

Ὄχι νὰ ἐπιστρέφῃ, ὄχι! Ἁπλᾶ, ἔκανε γύρισμα! Κἄτι δημοσιογράφοι πουθενάδες, κἄποιοι προσκεκλημὲνοι ψωροκωστίζοντες, φίρμες τῆς ἑλληνικῆς δημοκρατίας μ’ αὐτήνανε τὴν ἀέναη παρακμή, δημοσιογραφία ΜΜΕ ὅπου ἔχει μπλέξει ὁ μοντερνισμὸς καὶ τὸ λάϊφ στάϋλ μὲ τὴν ἀμορφωσιὰ καὶ τὴν ἀγραμματοσύνη σὲ παράγοντα ὑποπολιτισμοῦ, ἕνα κράμα κουτσομπολιοῦ καὶ δῆθεν ἀποκάλυψης, ποὺ προσβάλλει τὴν αἰσθητικὴ ἀκόμα καὶ τοῦ πιὸ ζμπουτσαμάτικου.

 

Φῶτα κάμερες πᾶμε καὶ κἄποιος ἀνθυποδημοσιογραφίζων μιλοῦσε μὲ ἕνανε ποὺ δήλωνε τοῦ αὐτοῦ ἐπιτηδεύματος μὲ τὸν Λῶρενς Ὀλιβιὲ καὶ ἕνα μικρόφωνο στὴν μέση – αὐτὸ λυπόμουν περισσότερο! Καὶ ἐγὼ μὲ τὴν μανδὰμ νὰ εἶμαι στὸ κὰδρο, νὰ εἴμαστε στὸ κὰδρο, ὄχι πρῶτο πλάνο βεβαίως ἀλλὰ σίγουρα στὸ κάδρο! Ἐξωτερικὸ γύρισμα, ἕνας πεταμένος νὰ παίρνῃ συνέντευξη ἀπὸ ἄλλον πεταμένο, μὲ ἀφ’ὑψηλοῦ φόντο τὰς Ἀθῆνας καὶ ἡμᾶς ὡς προεῖπον, σὲ ἕνα ἄκρον ἔστω!

 

Ἠλεκτριστὴκαμε αὐτοστιγμεὶ καὶ ἔπιασα νὰ τρέχω ὁ κιαρατᾶς, νὰ φεὺγω χέρι χέρι μὲ τὴν τύπισσα καὶ μὲ τὴν κούτρα ἡμῶν χαμηλὰ ὡσὰν τὴν ἀντίστοιχον τοῦ Γιώργου τοῦ Γούκου ὅταν οὗτος ἔτρεχε ὁμοῦ μὲ ὄργανα τῆς τάξεως πρὸς τὸ Μεταγωγῶν – πῶς; Δὲν συνελήφθη ποτές; Συγγνώμη! Δὲν ἤξερα! Κατηφορίζαμε κρυπτάμενοι λοιπόν, γλυστρούσαμε τρεχάμενοι στοὺς ἐγκρεμνοὶ τοῦ Λυκαβηττοῦ, τσαλακωνόμασταν ἀλλὰ οὕτως ἔδει! Λίγο πιὸ μετά, κάμποσο πιὸ χαμηλὰ καὶ μακρὰν τοῦ φακοῦ βεβαίως βεβαίως, ἠρεμήσαμε καὶ μοῦ εἶπε ἡ συνοδίνα μου, ἔχουσα μεγαλύτερο πρόβλημα προφανῶς, νὰ πάω πάλι ὄπισθεν, νὰ ἐπιστρέψω αὐτοῦ, ἐκεῖ καὶ νὰ ῥωτήσω λεπτομερείας. Καὶ ποιό τσάνελε εἶστε καὶ ποῖα ἐκπομπὴ καὶ δὲν μὲ λέτε, εἴχατε ἀπ’εὐθείας σύνδεση, ἂ ὄχι ἔ; ὡραῖα μπράβο καὶ πότε θὰ προβληθῇ αὐτὸ τὸ ἀγλαὸν προϊὸν ἀνθρωπίνης πνευματικῆς δραστηριότητος ἵνα σταθῶμεν κατανυκτικῶς ἐπὶ τῆς τηλοψίας νὰ προσπορισθῶμεν σοφία σὲ 17 μέρες χρόνια πολλὰ - ἦταν 31 Αὐγούστου τότε.

 

Ὅ,τι μοῦ εἶπε ἐκεῖνος ὁ δημοσιογράφος-1, δὲν μοῦ ἔδωκε καθόλου κουράγιο. Θὰ ἔπρεπε νὰ παρακολουθῶ/οῦμε γιὰ τὶς ἑπόμενες ὁκτὼ ἡμέρες ὄχι ἁπλῶς κἄποιες πεταμένες ἐκπομπὲς ἀλλὰ ὁλάκερα πεταμένα κανάλια! Σιγὰ μὴν τὸ ἔκανα, δὲν τὸ ἀπετόλμησα! Βαρέθηκα! Ἄλλως τε, δὲν μοῦ διεκυβεύετο κἄτι· ἤμανε τότες, μικρὸς καὶ λεύτερος! Ἡ δὲ ἄλλη… Δὲν μοῦ εἶπε ποτὲς τὸ παραμικρὸ καίτοι ἡ μὴ ἀπάντησις, εἶναι ἀπάντησις. Ἦταν μιὰ στάσις της περίεργος. Τὸ ἔπαιζε ἄνετη; Ἦταν ὄντως καὶ πρᾶγμα τι, ἔτσι; Ἀγχωνόμουν ἀρκετὰ καὶ μοῦ κατέβαλλε τὴν διάθεση τοῦτο, μέχρι ποὺ τῃς ἔβλεπα τοὺς βραχίονες νὰ χάνωνται ὄπισθεν τῆς πλάτης της. 2,5 δεύτερα μετά, τὸ σουτιὲν πετιόντανε στὸ κρεβάτι, ἐγὼ βουτοῦσα σὲ βύζους F cup καὶ ὁ μίλκυ γουέϊ ἔπαυε τὶς κινήσεις του.

 

*** ἀληθινὴ ἱστορία, ἱστορία βγαλμένη ἀπὸ τὴν ζωὴ ***