τορπίλη!

ἀγκαπημένο με ἡμερολόγιον,

δὲν ξέρω ἂν στὄπε ἄλλος, μὰ εἶδον ἐν τῷ ὕπνει μου ψὲς τὸ βράδυ (ποὺ γιὰ τὴν ἀκρίβεια, δὲν ἦτο ψὲς ἀλλὰ σήμερις ἕνεκα ποὺ εἶχε διέλθει τὸ ὡρολόγιον τὸν ζενὶθ ἀριθμὸ δώδεκα) τὸν παπποῦ, ὅπου παπποῦς, διὰ τοὺς μὴ γνωρίζοντας, ὁ λυκειάρχης ἡμῶν ὅταν παγαίναμε σχολεῖο τὴν προηγούμενη χιλιετία. Ἂν μάθωμε, τὰς ἑπομένας ἡμέρας, ἑβδομάδες καὶ τὰ ῥέστα κἄτι περὶ αὐτοῦ, ὅτι ἐταξίδεψεν εἰς τὸ ἐπέκεινα, εἰς τὴν χῶρα τῶν μακαρίων, νὰ θυμᾶστε τὴν ἡμερομηνία καθ’ἣν σᾶς τὸ ἀνεκοίνωσα, διότι μιὰ τέτοια προβλεψιὰ περιμένω γιὰ νὰ τὴν Ἱερᾷ Συνόδῳ ὑποβάλλω ὥστε νὰ ἀποκτήσω καὶ μὲ τὸν νόμο τὸν τίτλο Lux Aeterna, δηλαδὴς Αἰώνιον Φῶς. Συγγνώμη ποὺ τὸ πρῶτο πρᾶγμα ποὺ περνᾷ ἀπὸ τὸ μυαλό μου γιὰ τὸ μπαπποῦ, εἶναι τὸ φευγιὸ ἀπὸ τὸν κόσμο τούτονε τὸν μάταιον, ἀλλὰ εἶναι λογικὴ αὐτὴ προτεραιότης καθ’ὅσον ἕνας παπποῦς πρὸ 29 ἐτῶν, σήμερις εἶναι προπάππους καὶ στὰ ἑλληνικὰ εἰωθότα δὲν εἶναι συνήθης μιὰ τέτοια ἰδιότης. Τὸν νοῦ μας! Μνήσθητί μου ἂν μάθουμε κἄτι!