χανούμαστε

Παρὰ τὸν ἕκτον ὄροφον ὅπου τὸ διαμέρισμα, στὸ σκοτεινὸ δωμάτιο ἀκούγεται, ἔστω ἀμυδρά, πέρα, ἀπὸ τὴν γειτονιά, σκύλος νὰ προγκᾷ πραγματικὸ ἢ φανταστικὸ εἰσβολέα καὶ ἁμάξια ἀγκομαχοῦντα σὲ πορτοκαλὶ φανάρι. Πολὺ πιὸ κοντὰ δίπλα, στὸ κρεβάτι, ὑφίσταται τὸ σχεδὸν παιδικὸ ῥοχαλητὸ ἀνδρός, ὁ ὁποῖος ἀποκαμωμένος καὶ ὑγραίνοντας τὸ μαξιλάρι μὲ σάλιο ἀθῶο, κοιμᾶται ἐδῶ καὶ ὥρα. Ἀριστερά του ἡ x/y/z – ἐδῶ καὶ ὥρα, εἶναι ἀνάσκελα μὲ ἀνοικτὰ τὰ πόδια καὶ τὸν δεξιόν της βραχίονα δίκην διχοτόμου στὴν 93 μοιρῶν γωνία ποὺ σχηματίζουν τὰ σκέλη· προσπαθεῖ κι αὐτὴ νὰ φέρῃ εἰς πέρας, νὰ ὁλοκληρώσῃ ὅ,τι εἶχαν ἀρχίσει (μὲ τὶς προβλεπόμενες διακοπές ὡρῶν. Εντονα ὅμως φαινόμενα ξηρασίας ταλανίζουν τὴν χειμαζομένη κλειτορίδα της ἡ ὁποία δὲν συμμορφοῦται στὴν συνδρομὴ τῶν ὁλονὲν σαλιουμένων δακτύλων καὶ δὲν λέει νὰ συντονιστῇ, συνδαυλιστῇ, ὠθηθῇ μὲ σκέψεις οἱ ὁποῖες συναγωνίζονται σε βρωμιὰ τὸ πιγκὰλ καμπινὲ τῶν ΚΤΕΛ Λιοσίων. «Γαμῶτο, γαμῶτο, γαμῶτο, τελευταία φορὰ» ἀποφασίζει καὶ σαλιώνει τὸν μέσο της. Μετὰ ἀπὸ ἀτελέσφορη περίοδο σαράντα τριῶν ῥοχαλητῶν τοῦ συζύγου της, σηκώνεται καὶ φεύγει ἀπὸ τὸ δωμάτιο. Γεμίζει ἀέρα τὸ στόμα της, τηρώντας κλειστὰ τὰ χείλη, σκέπτεται («11 μῆνες χωρὶς ὀργασμό, σὲ λίγο θὰ τοῦ κάνω γενέθλια»), γελᾷ. Δὲν πάει στὸ λουτρό γιὰ μπάνιο, δὲν σπεύδει στὴν κουζίνα νιὰ νὰ βανδαλίσῃ τὸ ψυνεῖο, δὲν ἐπισκέπτεται τὸ σαλόνι γιὰ μπερμπονικὲς τζοῦρες. Κάθεται στὸ γραφεῖο͵ ἀνοίγει τὸν ὑπολογιστὴ καὶ μὲ ὅση δυναμική ενέργεια χολῆς τῆς ἔφτιαξε τὸ ἀνολοκλήρωτο, ἀρχίζει νὰ δὲν ἐπισκέπτεται τὸ σαλόνι γιὰ μπερμπονικὲς τζοῦρες. Κάθεται στὸ γραφεῖο͵ ἀνοίγει τὸν ὑπολογιστὴ καὶ μὲ ὅση δυναμική ενέργεια χολῆς τῆς ἔφτιαξε τὸ ἀνολοκλήρωτο, ἀρχίζει νὰ βυσσοδομῇ κατὰ τῶν Χριστουγέννων καὶ τῆς χριστιανικῆς παραδόσεως. Τὸ παράδειγμα τοῦ λίνκ τυχαιότατο καὶ προφανῶς χωρὶς καμιὰ σχέση μὲ ὅ,τι ἐνθάδε περιγράφεται, ἀλλὰ κάπως ἔτσι γεννᾶται ἡ πᾶσα μία ἀντικληρικαλιστική τάση στις μέρες μας: Μὲ τὴν θέληση μιᾶς στέρφας καὶ ἄνυδρης λίμπιντο νὰ κάνῃ γενέθλια. Ἔνι γουέη, παρὰ τὸν κίνδυνο νὰ προσβάλλωμε τὸν ἀθεοταλιμπάν τῆς γειτονιᾶς ἡμῶν ἢ τὸν (ἐπίσης γείτονα) ὑποταγμένο (καὶ) στὴν sura 4, ayet 38*, αἱ εὐχαὶ περὶ τὰ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, μᾶς ἐπῆγαν καλῶς. 

* «Οἱ ἄντρες εἶναι ἀνώτεροι ἀπὸ τὶς γυναῖκες, διότι ὁ Θεὸς τοὺς ἔδωσε τὴν ὑπεροχή πάνω τους καὶ πρέπει νὰ τὶς προικίζουν ἀπὸ τὶς περιουσίες τους. Οἱ γυναῖκες πρέπει νὰ ὑπακούουν καὶ νὰ ἀποσιωποῦν τὰ μυστικὰ τῶν συζύγων τους, μιὰ ποὺ ὁ Οὐρανός τοὺς ἐμπιστεύθηκε τὴν φύλαξή τους. Οἱ σύζυγοι, ποὺ ἐνδεχομένως θὰ ὑποφέρουν ἀπ' τὴν ἀπείθειά τους μποροῦν νὰ τὶς τιμωρούν, νὰ τὶς ἀφήνουν μόνες στὰ κρεββάτια τοὺς καὶ ἀκόμα καὶ νὰ τὶς κτυποῦν. Ἡ ὑποταγή τῶν γυναικῶν θὰ τὶς προστατεύσῃ ἀπὸ κάθε κακομεταχείριση»