Προπάντων, αἱ εὐαισθησίαι μας

Ὁ Σωκράτης Ὀφρυδόπουλος προσελήφθη τελικῶς, ὡς προπονητὴς στὴν ΑΕΚ Β΄– δὲν μαθεύτηκε πάντως ἐὰν τοῦ ἐζητήθη πιστοποιητικὸ κοινωνικῶν φρονημάτων. Εἶναι ἀπαραίτητο τελικὰ αὐτὸ (τὸ πιστοποιητικὸ κοινωνικῶν φρονημάτων) διότι πρέπει νὰ προφυλάξουμε τὴν πολιτεία μας ἀπὸ τὸν κίνδυνο διολίσθησης σὲ καθεστῶτα ποὺ χρειάζονται καὶ ἀπαιτοῦν πιστοποιητικὰ κοινωνικῶν φρονημάτων ἀπὸ τοὺς πολίτες των. (Πῶς εἴπατε;) 

 

Καὶ φυσικά, αὐτὸ τὸ σκηνικὸν ποὺ δὲν ἀνεχόμαστε τὸν Τσάρτα ἐπειδὴ (ἂς ποῦμε) δὲν ἀνέχεται διαφορετικὲς ἀπόψεις, δὲν ξέρω, νομίζω ὅτι περιέχει μιὰ ἐγγενὴ ἀντίφαση. Δὲν ἀνέχομαι κἄποιον ἐπειδὴ δὲν ἀνέχεται κἄποιους ἐνόσῳ ἐγὼ κατατάσσω ἑαυτὸν σὲ μιὰ μετριοπαθῆ παράταξη, πλήρης σεβασμοῦ ὢν γιὰ τὴν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια, μὲ τὶς προβλεπόμενες εὐαισθησίες γιὰ τὰ δημοκρατικὰ κεκτημένα τοῦ ἀτόμου – τοῦτο εἶναι ἐξ ὀρισμοῦ ἀντιφατικό, γιὰ κἄποιον δημοκράτη τοῦ ὁποίου ὁ πλουραλισμὸς δὲν καλύπτει ὅλο τὸ φάσμα τῶν ἰδεῶν χωρὶς ἀστερίσκους καὶ ἐξαιρέσεις.

 

Φυσικά, ὑπάρχει, προέκυψε μάλιστα καὶ ἄλλη συνομοταξία ἀντίρρησης. Ἀπὸ ὑποστηρικτὲς τῆς ἄποψης «ντάξει μωρὲ λακαμά μου, τί ἔγινε καὶ ἂν χαθοῦν 10-15 ἑκατομμύρια ἀνθρῶποι μπροστὰ στἠν παγκόσμια ἐπανάσταση;». Ὑπῆρξαν καὶ τέτοιοι τιμητὲς τῶν μισανθρωπιστικῶν εἰσαγωγικὰ! ἀπόψεων τοῦ παλαιμάχου παίκτου τῆς ΑΕΚ. Τὰ παλουκάρια αὐτά, μᾶς γιόμισαν ἐπιχειρήματα γιὰ τὸ πόση βδελυγμία τοὺς προκαλοῦσαν οἱ κατὰ καιροὺς δηλώσεις τοῦ Β. Τσάρτα – μὲ σημεῖον ἐνάρξεως πάντως κἄποιες οὐμανιστικὲς συνιστῶσες. Μπολσεβίκοι καὶ οὐμανισμός. Χά! Δὲν γαμιέστε σύντροφοι! Κἄποιοι δὲ ἔβγαλαν τὸν Τσάρτα ὡς πνευματικὸ τέκνο τοῦ Χίμλερ. Δὲν εἶναι τόσο κουλό· εἶναι γνωστὸν ὅτι γιὰ κἄποιους κομμουνιστές, ὁ,τι δήποτε δεξιότερο τοῦ Κώστα Μπακογιάννη, ἰσοῦται μὲ Ῥούντολφ Ἔς,

 

Μήν! Μήνγουάϊλ, οἱ ἀριστερίλα τοῦ σήμερις, κρίνει ἀσύμβατη τὴν προσφυγιὰ μὲ τὴν (ἀκρο)δεξιά. Ποιοί τὸ κρίνουν; Αυτοὶ τῶν ὁποίων οἱ ἰδεολογικοὶ πρόγονοι στὰ 1920-1922, ἐξέφραζαν τὴν ἄποψη ὅτι εἶναι ἐπεκτατικὸς ὁ μπόλεμος στὴν κούτσικη Ἀσία καὶ θὰ πρέπει τὰ φαντάρια ὅπως γυρίσωσιν ὄπισθεν – διότι ὡς γνωστὸν τὸ 1821 συνέβη γιὰ νὰ ἀπελευθερωθῇ ἡ Καλαμάτα μόνον καὶ τὸ Ἑλλάντα δὲν εἶχε καμία πληθυσμιακιὰ βάσιν εἰς τὸ βιλαέτι τῆς Σμύρνης, ἄλλωστε τὸ Γκιαοὺρ Ἰσμὶρ μὲ τὸ ὁποῖο ἀπεκάλουν τὴν ἐν λόγῳ πόλι οἱ ὀθωμανοὶ εἶναι ἕνας ἀστικὸς μύθος τὸν ὁποῖον καλλιέργησε... Καλλιέργησε, ναί, τὸ ηὗρες, ἡ ἄκρα ἡ δεξιά.