Berghof patients

Δὲν θυμᾶμαι, νὰ μὲ ἔχῃ ὑπάρξει περίοδος μὲ ταυτόχρονη ἀνάγνωση δύο βιβλίων. Αὐτόνανε τὸ γκαιρόνε ὅμως, εἶμαι σὲ τρία μέτωπα – βέεεεβαια! Γεννηθήτω φῶς! Πρῶτον: Ἀντιχιλιαστικὸν ἐγχειρίδιον τοῦ χαλκέντερου Νικολάου Σωτηροπούλου. Μιλᾶμε γιὰ σπουδαία, γιὰ γαμάτη θεολογικὴ μελέτη. Ἀπορῶ ἂν τὸ ἔχῃ διαβάσῃ κἄποιος μάρτυρας τοῦ ΓΧΒΧ καὶ πῶς διαχειρίστηκε ὅ,τι ἔμαθε ἀπὸ αὐτό. Δεύτερον: Σταυροφορίαι τοῦ Ῥάνσιμαν. Μὲ ἔχει τυραννήσει πολὺ καίτοι λατρεύω τὸν βρετανὸ βυζαντινολόγο. Χιλιάδες ὀνόματα παρελαύνουν στὸ τρίτομο ἔργο του – τὸ ὁμολογεῖ καὶ ὁ ἴδιος εἰς τὴν εἰσαγωγήν: «ὅποιος χαλιέται μὲ τὸ πλῆθος ὀνομάτων, ἂς πάρῃ νὰ διαβάσῃ λογοτεχνία». Τῆς ποτάνας. Σᾶς πέμπω τὰ χαιρετίσματά μου ἐκ τοῦ δευτέρου τόμου. Τρίτον: Τὸ μαγικὸ βουνό. Σκεφτῇτε κατάσταση τώρα: καλοκαίρι, διακοπαὶ θεριναὶ ὡσὰν μὴν τοῦ μέλιτος. Μάσες, ξάπλες καὶ ῥαχάτι – ὅπου ῥαχὰτι (αὐτὴ ἡ ὑπέροχος ἀραβικιὰ λὲξις) ἴσον πὰλη σωμὰτων σὲ πρόβες ἀναπαραγωγικῆς διαδικασίας καὶτοι ἀγαποῦσα τὴν (τὸτενες) γκόμενα (νὺν συζυγὰτα) ἀπὸ μὲρη ἀντισυλληπτικά. (Σ.Σ.: Τὸ τότες ὁρίζεται εἰς τὸ 2003 μετὰ Χριστόν, χωρὶς νὰ ὑπολογίζωμε τὸ λάθος τοῦ μικροῦ Διονυσίου, ὄχι τοῦ Διαμαντῆ ἀλλὰ τοῦ σκύθη μοναχοῦ) οὔπς, θαρρῶ ὅτι πλατειάζω! Ἀλλὰ πλατειάζω οὐχὶ ἀκύρως – διαθέτω λόγον. Ἐν αὐτῷ τῷ σκηνικῷ, χώρεσα καὶ τὸ σπουδαῖο πόνημα τοῦ Τόμας Μὰν – μὲ πολὺ κόπο πάντως. Σφιγγόμανε πολὺ γιὰ νὰ τὸ τελειώσω! Καὶ ὄχι ὅτι τὸ γουστάρισα κάργα! Ὅταν τὸ τελείωσα (στὰς διακοπᾶς ποὺ προεῖπον, Παξῷ μάλιστα εἴχομεν πάει, τί μέρος!) λοιπὸν καὶ ἀνάσανα ἀνακουφισθεὶς ὡς νὰ ἐπανῆλθε ἡ δέουσα κίνησις τοῦ παχέος ἐντέρου μετὰ ἀπὸ ἕνδεκα ἡμέρες ἀδρανείας, εἶδον τὸ σημείωμα τοῦ συγγραφέως ὅστις ἀξίωνε ἀνάγνωση δὶς γιὰ νὰ τὸ καταλάβουμε ἐντελά. «λὸλ» εἶπον! «Τί λὲ ῥὲ συγγραφεῦ! Δὲν πᾶ νὰ παντρευτῇς ποὺ θὲ καὶ δύο φορές, διάβασμα;» Πρέπει νὰ ὁμολογίσω ὅμως, ὅτι κατὰ καιροὺς καὶ ἔνιοτε σκεπτόμανε τὸ ἔργο, τὴν πλοκὴ... Καὶ ἦτο τέρψις τὸ συναίσθημα ὅπερ ἀνέκυπτε καθὼς ἀνεκάλων τὰς ξιφομαχίας Σετεμπρίνι καὶ Νάφτα! Δὲν ξέρω τί μοῦ ἔκατσε ἐφέτος, τί μαζόχειος φάσις καὶ τὸ ἔπιασα πάλι! Καὶ μπορῶ νὰ πῶ ὅτι τὸ ἀπολαμβάνω αὐτὴν τὴν φορά! Μὰ μιὰ ἀπορία μοι ἐγεννήθη: Τὸ ὅτι κινοῦμαι σὲ τρία κομμάτια, μήπως σημαίνει διάσπαση προσοχῆς;