ὅλο πρωτιὲς εἴμεθα!

Ἀπεργίαι πείνης ἐν ἑλλάδι.

Οὐκ ὀλίγες φορὲς ἔχουσιν συμβεῖ.

Καὶ ἀποδεικνύουν ὅτι τὸ dna ἡμῶν εἶναι τόσο δυνατὸ καὶ διάφορον τῶν ἐπιλοίπων ἀνθρώπωνε.

Διότι οἱ ἕλληνες (ἢ μᾶλλον ἑλληνόφωνες καθ’ὅσον τὸ 101% τῶν ἀπεργῶνε εἶναι ἀναρχοάπλυτοι ἢ κομμουνισταὶ) ἀπεργοὶ μποροῦν καὶ ἀντέχουν καὶ τετρακόσαι , ἄμα λάχει, χιλιάδαι μέραι ἄνευ μάσας…

Κἄποιοι ἄλλοι, ξένοι, τῆς ἡμετέρας παιδείας μετερχόμενοι, ἀντέχουν ὁμοίως.

Διότι τί ἐστὶ νεοελληνικὴ παιδεία;

Νὰ παραγγέλνῃς σουβλάκια καὶ νὰ τὰ τρῶῃς – ἐνόσῳ ἀπεργεῖς πεινιακῶς· πῶς τὸ εἶχαν κάνει κἄτι παράτυποι λὸλ μετανάστες σὲ κἄποιο δημόσιο κτήριο πρὸ 7-8 ἐτῶν – καλῶς θυμᾶμαι;

Τέλος πάντων τἄπαμε· οἱ νεοέλληνες εἶναι πολὺ τσακνόρρις καὶ ἔχουσιν κάνει γιόγκι τὰ στομάχια των.

Καὶ δὲν παθαίνουν τίποτις – ὅσο κι ἂν τὰ ἀμελήσωσιν.

Οὕτε μαθαίνουν τίποτις οἱ πλεμπαῖοι οἱ ἄλλοι, ἐμεῖς δῆλα δη, οὔτε γνωρίζουμε γιὰ τὴν ἀκρίβεια, πραγματικοὺς ἀπεργοὺς πείνης, οἱ ὁποῖοι συνήθως καταλήγουν. Ἀλλὰ τί ξέρουν οἱ βελανιδοφάγοι πιὰ...

Ἂς ῥώταγαν κἄναν νεοελληναρὰ ἀριστεροῦτο νὰ τοὺς ἔλεγε τὴν συνταγὴ – καὶ κυριολεκτικῶς αὐτὸ βεβαίως βεβαίως.