καπιταλισμοῦ σωσιθέντος

Πρᾶγμα τι, ἡ Κόνιτσα ὀφείλει ὄχι πολλὰ ἀλλὰ ἴσως καὶ τὴν ἴδια της τὴν ὕπαρξη, τὸ ὄνομά της (ἐνδεχομένως ὁ Μάρκος Βαφειάδης νὰ τὴν μετονώμαζε σὲ τίποτε σλαβικότερον) στὴν ἀείμνηστη βασίλισσα. Ἡ μάχη ἦταν πολὺ ἰδιαίτερη – ἂν κέρδιζαν αἱ εὐγενεῖς τῶν κομμουνιστῶν φυσιογνωμίες ποὺ ἤθελαν νὰ μᾶς σώσουν ἀπὸ τὸν καπιταλισμό, ἡ Κόνιτσα θὰ ὡρίζετο ὡς πρωτεύουσα τῆς χῶρας τους καὶ εἶναι εὔκολο νὰ συμπεράνῃς πρὸς ποῖον ἀποτέλεσμα θὰ τσουλοῦσε ὁ ἀδελφοκτόνος (λὸλ ναί, ἕνας μαχητὴς τοῦ ΔΣΕ ἔνοιωθε πολὺ ἀδελφό του τὸν μαχητὴ τοῦ ΕΣ – ὁμοίως καὶ τανάπαλιν) πόλεμος. 

Αἱ ἀπώλειαι τῶν δύο παρατάξεων φανερώνουν τὴν σφοδρότητα τῆς σύγκρουσης: ὁ Δημοκρατικὸς (λὸλ) Στρατὸς Ἑλλάδος εἶχε 458 νεκροὺς (ὁ σωβινισμὸς ἀπεχθής, κάνει καὶ στὴν βικιπαιδεία τὴν παρουσία του αἰσθητὴ – γιατί ἆρα γε δὲν ἀναφέρονται καὶ τυχὸν βούλγαροι, σλαβομακεδόνες καὶ τὰ ῥέστα, εἰς τὸν ἀριθμὸν τῶν νεκρῶν τοῦ ΔΣΕ;) και 217 τραυματίες, ενώ ο ἑλληνικὸς στρατὸς εἶχε 149 νεκρούς, 458 τραυματίες καὶ 69 αγνοούμενους. 

Σὲ αὐτὸ τὸ περιβάλλον, ἐκίνησεν γιὰ ἐκεῖ ἡ ἀείμνηστη, ἡ χαλκέντερη βασίλισσα, ἔνθα δὲν εἶχαν σιγήσει ἀκόμα τὰ ὅπλα. Οἱ Κονιτσαῖοι εἶχαν ἀνεγείρει προτομή της, ἡ ὁποία ἀπεμακρύνθη ἀπὸ τὴν...δικτατορία τὸ 1971 (ὅ,τι πιὸ σιχαμένο: νὰ εἶσαι δεξιὸς ἀντιβασιλικὸς). Στὰ 2012, συνεζητεῖτο νὰ ἐπανέλθῃ ἀλλὰ οἱ ἀπόγονοι τῶν ἀπολαυσάντων τὴν φρειδερίκιον πούτσα, ἐξανέστησαν καὶ ἡ φάσις ξεχάστηκε. 

Ἀπὸ τὸ royal chronicles, ἀντιγράφουμε:

«Από την Πρέβεζα παραλαμβάνει τη Φρειδερίκη και τη συνοδεία της ο στρατηγός διοικητής της Ηπείρου και μεταβαίνουν οδικώς στα Ιωάννινα.
-Θέλω να πάω στην Κόνιτσα, του δηλώνει Φρειδερίκη.
-Αποκλείεται, της ξεκόβει ο στρατηγός. Υπάρχει ακόμη μεγάλος κίνδυνος. Οι δρόμοι είναι κλειστοί και μέχρι τώρα δεν έχει περάσει κανένα αυτοκίνητο.
-Μπορούμε να πάμε με τα μουλάρια, επιμένει η Φρειδερίκη. Ο στρατηγός παραμένει ανένδοτος και αποχωρεί από τα Ιωάννινα επειδή του έχει ανατεθεί άλλη αποστολή. Η Φρειδερίκη τότε πείθει τον υποστράτηγο αρχηγό του Επιτελείου να πραγματοποιήσει τον σκοπό της. Ο δρόμος για την Κόνιτσα είναι δύσβατος. Οι γέφυρες του ποταμού Αώου έχουν ανατιναχθεί. Χρειάζεται να ακολουθήσουν την όχθη του ποταμού μέχρι να βρουν ρηχοτοπιά για να περάσουν απέναντι, όπου έχουν ειδοποιηθεί να τους περιμένουν δύο στρατιωτικά αυτοκίνητα που τους μεταφέρουν στην Κόνιτσα. Η Φρειδερίκη μεταβαίνει στην έδρα του Επιτελείου. Σε ένα ράντσο είναι ξαπλωμένος ο Κωνσταντίνος Δόβας με τραύματα σε όλο του το σώμα. Νοσοκομεία δεν υπάρχουν για τους τραυματίες. Οι κάτοικοι τους περιποιούνται όπως – όπως στα σπίτια τους με γιατροσόφια της ανάγκης. […] Αυτή η θαρραλέα επίσκεψη στην Κόνιτσα θα μείνει αξέχαστη όχι μόνο στη Φρειδερίκη. Αποτελεί σταθμό στη ζωή της ίδιας αλλά και στη ζωή όσων γνώρισαν από κοντά αυτή την εμπειρία και είδαν μια βασίλισσα να αψηφά τον κίνδυνο για να εμψυχώσει με την παρουσία της τους αγωνιστές που υπερασπίζονται τον τόπο. […] » 

Αἱ διεθνεῖς Γυναικεῖαι Ὀργανώσεις ἐκήρυξαν τὴν Βασίλισσα Φρειδερίκη τὸ 1949 ὡς ΠΡΩΤΗ ΜΗΤΕΡΑ τῆς χρονιᾶς.

Μόνον γιὰ τὸ διάβημα τῆς Κονίτσης, συγχωροῦνται τὰ πάντα, στὴν Φρειδερίκη, τὰ κἄποια ποὺ ἀναφέρονται καὶ σὲ αὐτὸ τὸ μονοστηλάκι τῆς ΕΣΤΙΑΣ, τὰ ὁποῖα βεβαίως εἶναι μεγεθυμένα ἀπὸ τὴν καθεστωτικὴ ἱστοριογραφία.