Στιγμαὶ ἱστορικαὶ

Δόξα τῷ Θεῷ ποὺ πιάνει μιὰ κρίση ὄχι ἀκριβῶς εἰλικρινείας, ἀλλὰ παρρησίας σὲ κάποια παλαιολιθικὰ κουμούνια καὶ ῥεύονται ὅλα ταῦτα περὶ πανιοῦ ὅσον ἀφορᾷ τὴν σημαία καὶ τὰ τοιαῦτα. Δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ προσφέρουν καλλίτερη ὑπηρεσία στοὺς πατριδοκάπηλους (χιχιχὶ) δείχνοντας στὸν μέσο ἕλληνα ποὺ διαθέτει ἔστω μιὰν κάποιαν αἰδὼ γιὰ τὴν σημαία καὶ ὅ,τι συμβολίζει, τὸ πόσο ξένη παραμένει ἡ ἰδεολογία τῆς διεθνικιᾶς ἀριστερᾶς σ’αὐτόν.

Κι ἐκτὸς ὅλων τούτων, τῶν ἀναλύσεων δηλαδή, τῶν συστατικῶν τῆς σημαίας, ἂν εἶναι μπαμπάκι ἢ πολυεστέρα, ἀναρωτῶμαι ἂν τὰ βιβλία ποὺ ἔκαιγαν οἱ ναζί, ἦσαν ἀπὸ χαρτὶ ξερωγὼ ἀπὸ κάποια ψαγμένη ποικιλία θάμνου ποὺ ηὐδοκόμει στὸν κρύπτονα ναποῦμε ὅπερ εἶχε φέρει μαζύ του ὁ Kὰλ Ἔλ. Ἀπορῶ ἂν τὸ κοράνι ποὺ εἶχαν σκίσει (;) ἀστυνομικοὶ ἐσχάτως στὴν Ἀθῆνα φτιάχνοντας χαμὸ (συνεπικουρούμενον μάλιστα ἀπὸ ἡμετέρους ἄπλυτους) διαμαρτυριῶν ἀπὸ παράτυπους (sic) μετανάστες, τὄχε πλέξει κόρη ἀπὸ τὴν Κανταχὰρ μὲ πολτὸ ὅστις πρὸς στέγνωξιν ἀφίετο γιὰ μέρες τρεῖς στοὺς πουνέντηδες ποὺ ἀνεβάζει ὁ Τίγρης κι ὁ Εὐφράτης.

Διότι σ’αὐτὰ τὰ ἀνωτέρω περιστατικὰ ὁ κῶλος τοῦ πᾶσα ἕνα μαλάκα ἀριστεροῦ, ἔκανε σὰν χέσιμο μετὰ ἀπὸ πολντοειδῆ μπιφτεκοφαγία, γιομάτη μπούκοβο καὶ ταμπάσκο.

Ἄσε δὲ ποὺ κάθε τί, ἔχει δύο φάσεις. Μία ποὺ δὲν ξέρω πῶς νὰ τὴν πῶ καὶ μιὰ συμβολική. Ντάξει, καίω ἕνα ὕφασμα, ἀλλὰ δὲν τὸ κάνω γιὰ νὰ μικρύνω ὄγκους στὰ ἄνω λιόσα. Τὸ πράττω γιὰ ἄλλους λόγους ποὺ τέλος πάντων, θὰ μποροῦσε ὁ δικαιολογήσας τὴν καύσιν νὰ ἐξέθετε στὸν Γλέζο ξερωγώ. Ἀλλὰ ὁ δικαιολογήσας, δὲν γνωρίζει αὐτὲς τὶς δύο διαστάσεις μιᾶς πράξεως καὶ ἀναφέρεται μόνον στὸ ὕφασμα κι ἂν πρέπει νὰ πλένῃται στοὺς ἑξήκοντα παρέα μὲ τὰ ἄλλα λευκά; Τὸν βλάκα παριστάνει καὶ τὸν ἀνίδεο ἢ ἁπλῶς εἶναι;

Ἀλήθεια ἀναρωτιέμαι... γίνεται νἆναι κάποιος τόσο συγχύσει μαλάκας ἢ ἁπλῶς χωρὶς ντροπὴ μὴ κρατώντας κανένα πρόσχημα, σοδομώντας τὴν πραγματικότητα γιὰ νὰ περασπίσῃ τὶς ἀγκυλωματικές του ἰδέες;