ἀντὶ στὰρ

Εἶδον τὸ τῆζερ τοῦ ἑβδόμου ἐπεισοδίου τοῦ στὰρ γουὼρς ὅπερ τοῦ χρόνου νὰ ποῦμε καὶ χάρηκα κάργα διὸ ἀποεξαπανέκαθεν ἡ δύναμις μεθ’ ἡμῶν ἀλλὰ ὄχι τόσο κάργα τελικῶς ὅσο θὰ ἤπρεπεν διότι ἐκείνη ἡ μαλακία στὸ τέλος τοῦ ἕκτου ἐπεισοδίου ἤντουνα τόσο ξενερωτικὴ τί νὰ σὲ λέω γιατί ῥὲ μάστορα δηλαδὴς ἐν ἔτει τσίρκα 2004 πειράζεις μπλουρέϊ τὸ τέλος τοῦ 1983 κι ἀφοῦ τέλοσμπάντων σὲ πιάσαν καῦλες μπλάνκο καὶ τόσο βλασφημασεβῶς τὸ ἐγχειρίζεις γιατί παραμένει ὁ Ἄλεκ Γκίνες καὶ δὲν παρεισφρύει ὁ Γιούαν Μὰκ Γκρέγκορ ἀφ’ἧς ξαποστέλλεις τὸν τιτανανυπέρβλητο Σεμπάστιαν Σῶ γιὰ νὰ θέσῃς τὸν ἄχαρο ἀγγουρομυρωδιὰ Κρίστιαν δὲν ξέρω πῶς τὸν λένε ἀπαράδεκτον τὸ δίχως ἄλλο ἀσποῦμε καθ’ὅσον ἅπαντες οἱ σταργουωροφὰν εἴχομεν ὁργασμοειδῶς συγκεκλονισθεῖ ὅταν τὸ σάγκα τέλευε καὶ ὁ υἱὸς ἔκλαιγε ἐνώπιον τοῦ πατρός του κι δακρυϊστὶ ἔλεγεν μπαμπᾶ σὲ ἀνεγνώρισα ἐπισήμως πλέον καὶ θὰ σοῦ σώσω ξερωγωτὶ τάδε ἔφη ὁ Λοὺκ Σκάϋγουῶκερ ἀλλὰ εἰς μάτην διὸ ὁ μπαμπᾶς δὲν εἶχε πλέον ἄλλα κουράγια εἶχε κάνει ἄπειρες κουτσουκέλες κι ἐσκέφθη λυτρωτικῶς τὸν θάνατο καὶ σιλωαμικῶς καὶ τόσο συγκινητικῶς ζήτηξε ἀπὸ τὸν μονάκριβόν ὑιόν του νὰ τοῦ βγάλει τὴν μάσκα πὼ ῥὲ φίλε αὐτὴ ἡ μάσκα κι ἡ ἀνάσα ὦ ναὶ αὐτὴ ἡ ἀνάσα ἡ ψιλοσιναχωμένη μπασταρδεμένη μὲ ἀναπνοὴ οἷαν ὅταν ἔχωμε συφιλιαστεῖ κι ἄπειρα ἀνείπωτα νεῦρα μᾶς ἔχουσιν κυριεύσει ἀνάσα ὀλίγον κι ἀπὸ τὶς στιγμὲς ποὺ ἔχομε πρὸ τεσσάρων δευτερολέπτων χύσει κάποιο νυμφίδιον στὰ μάτια καὶ μιὰ στάλα ἀπὸ φρύδια καὶ ἐπανερχόμεθα στὶς πρότερες ἀναπνοὲς αὐτὴ ἡ ἀνάσα ποὺ λὲς μὰ πάτερ ἄμα τὴν βγάλω θὰ πεθάνεις δὲν μὲ νοιάζει παλληκάρι ἔλεγεν ὁ Ντὰρθ Βέηντερ ποὺ ἐντελῶς ἐκείνηνα τὴν στιγμὴν γινόταν πάλι Ἄνακιν Σκάϋγουῶκερ δὲν μὲ νοιάζει σὲ λέω θέλω νὰ σὲ ἰδῶ γιόκαμ πρὶν συμβεῖ τὸ ἀναπόφευκτον νὰ σὲ ἰδῶ μὲ τὰ μάτια μου κι οὐχὶ μ’αὐτὰ τὰ γυάλινα ὡσὰν τῆς μυίγας μὲ μυιγοχεσίματα μὲ ἔσχε τόσα ἔτη ὁ αὐτοκράτωρ γαμῶ τὸ χαρτί του γαμῶ τόσα γκαφρὰ παντελονιάζει ὁ σκιτζὴς καὶ ἐκείνη τὴν στιγμὴ βγαίνει ἡ μάσκα γαμάτη σκηνὴ γαμῶ γαμῶ γαμῶ γαμῶ καὶ ἀντικρύζομεν ἅπαξ τὸν περιβοδιαβόητον Ντὰρθ ὅστις γιὰ τρεῖς ταινίες εἶχε τὸ σῶμα τοῦ Νταίηβιντ Πρόους τὴν φωνὴ τοῦ Τζαίημς Ἒρλ Τζόουνς καὶ μόνον γιὰ δυὸ λεπτὰ μᾶς ἐνέσκυψε ὁ Σεμπάστιαν Σῶ ἀλλὰ τατοὺ γίνηκε ἡμῖν ἡ σκηνὴ ἐκείνη καίτοι δὲν ἦταν καὶ στὰ καλλίτερά του ἐμφανισιακῶς ἐννοάω κάτι ὅπερ ὡστόσο διορθώθη σένια στὸ τέλος ὅταν ἐμφανίζῃται φασμοειδῶς παρὰ τοῦ Γιόντα καὶ τοῦ Ὄμπι Οὐὰν Κενόμπι μὲ τὴν σεμνὴν κι ἀρχαίαν καὶ τετιμημένην ἀμφίεσιν τῶν Τζεντάϋ ἐνῷ χαιρετοῦν τὸν Λοὺκ ἐλαχίστως πρὸ τῆς πτώσεως τῆς αὐλαίας κι αὐτὴν τὴν σκηνὴ χάλασε ὁ Λούκας γαμῶ τὰ προγούλια του δὲν γαμιέσαι ὠρέ;
ἂς βάλω κι ἕνα τὸ μόνον σημεῖον στίξεως ἤπρεπε διαρρήδην ἐδῶ