δὲν γίνονται ἀγάπη μου, χωρὶς ἐσένα

Ὄξω καὶ πάνω, ὅλος ὁ κόσμος ἑόρταζε τὸν ὁσονούπω τοκετὸ τοῦ Θεανθρώπου μὲ τσαχπίνικους χοροὺς μὰ ἐγὼ στὸν συρμὸ μέσα καὶ κάτω, ἔπαιζα (στὴν) μελλόντικα (σκοποὺς κι ἄσματα τῶν ἡμερῶν) γιὰ νὰ κερδίσω (ὄχι κυρίες καὶ κύριοι δὲν εἶμαι ἐπαίτης, ἡ ῥουφιάνα ἡ μοίρα μοῦ ἔχει παίξει ἄτιμο παιγνίδι καὶ ἀναγκάζομαι νὰ κάνω στὰ τραῖνα μιλλένιουμ Γιῶργο Σαλαμπάση) ἕνα χαρτζηλικάκι γιὰ τὸ ψιλικοκό μου νὰ ποῦμε. 

Καὶ μπούκαρε τότες ἐκείνη τὴν στιγμὴ μιὰ κοπελίτσα ἐλαφρῶς αἱρετικῶν προτιμήσεων ἐνδυματολογικῶς καὶ ἔβγαλα γοῦστα· ἔκρυψα μελλόντικα καὶ ἐνεφάνισα γοητηλίκι. Πάνω ποὺ χτενιζόμανε, ὀλίγον πρὸ τοῦ αὐτῇ πεσίματος, κάτι ἔβγαλε κι ἐκείνη, ἕνα βιβλίο ἦτο, χοντρούλι μὲ περιφέρειες, κλασσικὴ ἑλληνὶς δηλαδή, ἱμεροδιώκτισσα πρώτης! 

Μοῦ χάλασε τότες ὄλα τὰ σχέδια, κόμπλαρε τὸ σύμπαν κι ὅλη ἡ βάστα τοῖχε θὰ σμπρώξω διάθεσίς μου, διότι πολὺ μὲ τὴν σπᾶνε αἱ κουλτουριάραι γκόμεναι, νοιώθω ἄβολα καὶ συμπλεγματικὰ ἐνώπιον μανταμιτσὸς ἠ ὀποία μπορεῖ νὰ μὴν ἀνοιγοκλείνει χείλη ὅταν διαβάζει κάτι ἐκ τῶν ἔνδον της!

Τέλος πάντων, ἐκτὸς ὅλων τῶν δυσκολιῶν, ἡ φάσις ἦτο τοιούτη ποὺ δὲν μποροῦσα νὰ διακρίνω ἐὰν ἦσαν μεγάλαι αἱ ἡμισφαιρικαὶ λιπώδεις πτυχαὶ τοῦ δέρματός της ἐν τῷ προσθίῳ θωρακικῷ τοιχώματι αὐτῆς συνεπῶς ἀπώλεσα ἐνδιαφέροντα καὶ παρητήθην ὅλων αὐτῶν ποὺ ποτὲς δὲν καταλήγουν σὲ φάτνες, γεννήσεις κι ἀειπαρθένους μητέρες.

Ἠρέμως πιά, μὲ κινήσεις ἐπαγγελματίου, ἐστάθην ἀπέναντι στὸ κοράσιο καὶ συγγνώμη δεσποινίς, τί πρέπει νὰ σᾶς πῶ γιὰ νὰ μοῦ βδελυγμίσετε ἂ νὰ χαθεῖς βλάκα!;