Mαγκιὰ κλανιὰ

Πρὶν ἀπὸ κάμποσα χρόνια ὁ ἐγκέφαλος/συντάκτης ξέρω’γὼ τί ἄλλο, τῶν προκηρύξεων τῆς 17Ν, στὸ πλαίσιο μιᾶς ἀνταλλαγῆς ἀνοικτῶν ἐπιστολῶν μὲ τὸν Γιῶργο Βότση, εἶχε (στὸ βότσειο «ἄκουσέ με ἔνοπλε σύντροφε») ἀντιτείνει τὸ «ἄξιος ὁ μισθός σου, ἄοπλε σύντροφε».

Αὐτὸ θυμήθηκα διαβάζοντας μιὰν συνέντευξη ἑνὸς ἐγκλείστου ἐμπλακομένου στοὺς πυρῆνες τῆς φωτιᾶς ὁ ὁποῖος σὲ ἕναν παροξυσμὸ ἐπίδειξης κουτσαβακισμοῦ (ἐμεῖς τοὺς θέλουμε τοὺς χρυσαυγίτες στὶς ἴδιες φυλακές, ἀμέ, τοὺς θέλουμε, τοὺς θέλουμε γιὰ νὰ τοὺς ξηγήσουμε τί ἐστὶ βερύκοκο, τόνισε τὸ τί νὰ κλάσει ὁ Τσὰκ Νόρρις μπροστά του, πρωτόνιο τῆς φωτιᾶς – κι ἀπορῶ ποῦ πᾶνε ὅλα ἐκεῖνα ποὺ λέμε γιὰ τοὺς ΧΑΐτες, περὶ μπράβων, περὶ φουσκωτῶν περὶ Λαγοῦ τέλος πάντων, γουστάρει Λαγὸ ὡς γείτονα στὴν μπουζοῦ ὁ πρωτόνιος, νὰ τοῦ ξηγήσει [τοῦ Λαγοῦ] τὸ ὄνειρο;) ἦταν εἰλικρινής.

Διότι πολὺ ἁπλᾶ καὶ σταράτα, εἶπε πὼς γούσταρε πολὺ ποὺ δολοφονήθηκαν δύο ΧΑΐτες, ἦταν κάτι ποὺ ἔπρεπε νὰ γίνει καιρό, τόνισε

Καὶ χωρὶς νὰ τὸ θέλει, φαντάζομαι, πέταξε ἕνα ἄξιος ὁ μισθός σας ἄοπλοι σύντροφοι, ὅλοι ἐσεῖς ποὺ ψιλοκαταδικάσατε τὶς δολοφονίες!

Οἱ ὁποῖοι ἄοπλοι σύντροφοι τῆς ἄκρας ἀριστερᾶς, δὲν εἶχαν καθόλου τὸ σθένος νὰ ποῦν πὼς οἱ δολοφονίες στὸ Νέο Ἡράκλειο, ἦταν κάτι τὸ νομοτελειακὸ κατόπιν ἐκείνου ποὺ τόνιζαν: Μετὰ τὴν δολοφονία στὴν Ἀμφιάλη, ὅσοι παραμένουν στὶς τάξεις τῆς ΧΑ, εἶναι ὑπεύθυνοι, τὸ αἷμα τοῦ Π. Φύσσα πέφτει καὶ στὰ κεφάλια τους.

Κι ἐπειδὴ ἦταν νομοτελειακὸ φυσικὸ κι ἑπόμενο, πρέπει νὰ ἐπιχαίρουμε γιὰ τὴν δολοφονία τῶν Γ. Φουντούλη καὶ Μ. Καπελώνη, ἄλλωστε τὸν φασισμὸ βαθιὰ κατάλαβέ τον, δὲν θὰ πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον.

Κι ὅταν μιλᾶμε γιὰ τσάκισμα, δὲν ἀναφερόμαστε σὲ ὅ,τι γίνεται μετὰ ἀπὸ τὸ σιδέρωμα τὸ ὁποῖον βεβαίως πολὺ βαριόμαστε.

Στὰ ἰντερνέτια, στὰ φεησμπούκια δὲν εἶδα πουθενὰ τοὺς ὅσους σπάραξαν μὲ τὸν Φύσσα νὰ κάνουν κάτι ἀνάλογο καὶ γιὰ τοὺς Φουντούλη - Καπελώνη. Ὄχι ὅμοιο, ἀλλὰ ἀνάλογο. Διότι πέρα ἀπὸ τὴν ἀντιναζὶ τοποθέτησή σου, τὸ θέμα εἶναι κατὰ πόσο ἐπιδοκιμάζεις τὴν κουμπουριὰ πρὸς ἀκροδεξιοὺς ὅταν ἀποδοκιμάζεις τὴν μαχαιριὰ σὲ ἀκροαριστερούς – κι αὐτὸ ὑπὸ τὸ πρίσμα τῶν πανανθρώπινων ἀξιῶν τῆς Ἀριστερᾶς περὶ σεβασμοῦ ζωῆς, κάθε ξεχωριστῆς ὀντότητος καὶ τὰ τοιαῦτα.

Σιωπὴ ἀπὸ κάποιους, γιὰ τὶς δολοφονίες. Σὰν νὰ μὴν συνέβη τὸ παραμικρό. Παρὰ ταῦτα, δὲν φάνηκαν πολλοὶ σύντροφοι νὰ βγάζουν γοῦστα γιὰ τὴν δολοφονἐκτέλεση τῶν Χρυσαυγιτῶν. Κάτι τοὺς τροχοπέδισε.

Μιὰ κάποια ντροπὴ - κατάλοιπο μικροαστικῶν συνηθειῶν;

Μᾶλλον. 

Σύντροφοι, ἀκόμα καὶ οἱ πιὸ ἀκραῖοι ἐξ ὑμῶν, ἡ ἀναπνοή σας βρωμάει ῥεφορμίλα, ὁπορτουνισμό, ἴσως μάλιστα καὶ (ἕναν κάποιον ἰδιότυπο) ντεφαιτισμό.

ΥΓ: Σὲ μιὰ μπάζουσα πανταχόθεν ἑρμηνεία, πρὶν καλὰ καλὰ βγοῦν στὸν ἀέρα τὰ ἔκτακτα δελτία εἰδήσεων, μερικοὶ ἀναφέρθηκαν σὲ προβοκάτσια. Τώρα, κάποιος (ἐκπροσωπεύοντας προφανῶς ἕναν χῶρο) ἀπὸ τὴν ἄκρα Ἀριστερὰ δηλώνει τὴν χαρά του. Φυσικὰ παραμένει τὸ ἐνδεχόμενο τῆς προβοκάτσιας, ἀλλὰ ὅταν κάτι συμβαίνει (ἀσχέτως τῶν κρυμμένων μυστικῶν καὶ σκοπιμοτήτων τῶν πραξάντων) προκύπτουν καὶ τὰ ἄμεσα ὀφέλη ἀπὸ τὴν πράξη καθ’ἑαυτή. Δηλαδὴ ἂν μοῦ κάτσει ἡ Τζολὶ κάποιο βράδυ ἐπειδὴ θέλει νὰ τὴν σπάσει στὸν Πήτ, νὰ τὸν προβοκάρει κλπ., στὰ ἀρχίδια μου ἂν τὸ ἔκανε ἔχουσα κάτι ἄλλο παρεκτὸς ἐμοῦ, κατὰ νοῦ της. Σημασίαν θὰ ἔχει ὅτι θὰ ἔχω λαδώσει τὴν Ἀγγελική. Ἡ ἐσπευσμένη βάπτιση ὥς προβοκάτσια, τῶν δολοφονιῶν, μαρτυρᾷ μπέρδεμα, ἀμηχανία καὶ μιὰ ἀκατανόητη γιὰ ἐπαναστάτες προσκόλληση σὲ ἕναν ντεμοντὲ μοραλισμό.  Γενικῶς, ἀριστερὰ γτπκ.