Μὰ τὸ εἶχε γράψει ὁ Μυριβήλης, τί λὲς τώρα!

Φυσικά, γιὰ κάτι καραγκιόζηδες μακεντονσκιλάγνους, αὐτὰ τὰ τυπάκια ὑπάρχουν ἁπλὰ στὴν φαντασία κάποιου σκύλου ποὺ προσπαθεῖ νὰ κοιμηθῇ.

Γιὰ τοὺς μακεντονσκιλάγνους (πλεονασμὸς τὸ "καραγκιόζης"), ὑπάρχουν μόνον κάτι Βοσκοπουλαῖοι (ποὺ ἀναζητοῦν, πρέπει νὰ ποῦμε, μὲ πολλὴ θέρμη τὸν πουλόπουλο) κάπου στὴν Λερίν, ἀλλὰ Ἕλληνες στὴν βόρειο Μακεδονία; Τί λὲς καλέ;! Εἶναι δυνατόν;

Ἄχ κουκλίτσα μου, τί ἀνίατη ἐγκεφαλοπάθεια ποὺ ταλαιπωρεῖ ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἑλληνες στὸ γένος μέν, ἀνθελληναράδες ἐμετώδεις σκατιάρηδες δέ.