ἤθελα νὰ τὰ ῥωτήσω

Ἤκουγα σήμερις ἐν ἐργασίᾳ - ἂς κατ’ἀρχὰς ὅμως διευκρινήσω πῶς καὶ γιατί: ἦταν μόλις εἶχα τὸ διάλειμμα τῶν 10:20 – κλείσας πρῶτα σφικτὰ τὴν βρύση, ἀφήσας σὲ μπάντα ἀσφαλῆ μιὰ στοίβα πιάτα λερωμένα μὲ μπεσαμέλες, κρέμες γαλάτου καὶ τέτοια καινοφανῆ τρέντικα καὶ βγῆκα ὄξω στὸν ἀκάλυπτο γιὰ ἕνα σιγάρο. Ἤκουγα λοιπὸν τὶς συναδέλφισσες γκαρσόνες νὰ λέγωσιν (σὲ χροιὰ φωνῆς ποὺ μὲ ἔκανε νὰ εἶμαι ἀλὲρτ νὰ μπλοκάρω κατρακυλούμενα ἄρτι κλωθέσαντα αὐγὰ) πὼς πάλι καλὰ ποὺ ἡ ἀλλαγὴ τῆς ὡρὸς γίνεται Σάββατο πρὸς Κυριακὴ διότι τί χάλια ἦταν ἡ φάση ποὺ χάσαμε μιὰν ὥρα ὕπνου καὶ πάλι καλὰ νὰ λὲς ποὺ πρὸς Κυριακὴ διότι γιὰ φαντάσου νὰ χάναμε τὴν ὥραν ταύτην ξημερώνοντες Δευτέρα, πῶς θὰ ῥχομαστᾶνε στὴν δουλειὰ ὡσὰν κοτόπουλα θὰ γυροφέρναμε στοὺς πελάτηδοι παραγγελιολαμβάνουσες κι ἡ ἰσορροπία μας τηροῦσες πιάτα θὰ ἦτο ἐπισφαλῆς.

Δὲν εἶπον τίποτε, διότι ἀπέσχον κάμποσον τοῦ ἐν λόγῳ πηγαδακίου, ἀλλὰ καὶ πλησίον πάλι μπά, διότι σὺν τοῖς ἄλλοις ντρέπομαι νὰ σηκώνω βλέμμα ἵνα κυττάξω καὶ σταυρομιλήσω μὲ κοπέλες. Δὲν εἶπον τὸ παραμικρό, παρεξενεύθην ὡστόσο μὲ ὅλο αὐτὸ τὸ θέμα διότι ἡ θυσιασθεῖσα στὰ τιμολόγια τῆς ΔΕΗς αὐτὴ ὥρα σαφῶς καὶ ἐπηρεάζει ἐκδηλώσεις μας ἢ μᾶλλον ἐκδήλωσή μας.

Διότι, κορίτσια (ἤθελα νὰ τὰ ῥωτήσω ἂν φυσικὰ δὲν ἤμην τόσο συνεσταλμένος) δὲν ξυπνᾶτε τὶς κυριακές; δὲν ξυπνήσατε χθὲς γιὰ τὴν ἐκκλησία; Γαμῶ τὶς μπαναγίες σας, ξέρετε τί προβλέπεται (ὑπὸ τοῦ Πηδαλίου) γιὰ ὅσους ἀδικαιολογήτως ἀπουσιάσουσιν, τρεῖς συναπτὲς Κυριακές ἀπὸ τὴν Θεία Λειτουργία; Μπορεῖ μάλιστα νὰ προσέθετα στὴν μπαναγία καὶ τὸν γιεσούα μὰ κανεὶς σύγχρονός του σοβαρὸς ἱστορικὸς δὲν ἀσχολήθηκε μαζύ του ἄρα δὲν ὑπῆρξε ποτὲς ὡς λέγουσιν νιόφαντοι διαφωτισταί, εἶχε τελειώσει καὶ τὸ τσιγάρο, ἐπέστρεψα στὴν πλύσιν πιατῶνε, δὲν εἶπα τίποτε.