αἱ μωραὶ παρθέναι (sic)

Ὁ ἐν ἀθήναις πρέσβυς τοῦ Ἐνωμένου Βασίλειου (sic) μπλογκάρει καὶ ὑποστηρίζει ὅτι δεν υπάρχει κάτι το παράδοξο στη συντήρηση της ιστορικής μνήμης και τη διατήρηση των παραδόσεων που διαμορφώνουν την εικόνα της χώρας μας από τη μια,  και τον μελλοντικό ρόλο μας στον σύγχρονο κόσμο, από την άλλη. Κι αυτός ακριβώς είναι ο συνδυασμός που αντικατοπτρίζεται στον εορτασμό του Πριγκιπικού Γάμου.

Ἄποψη μὲ ἔννοιες ὄχι ἰδιαίτερα περισπούδαστες, ὅμως γιὰ τὸν μέσο νεοέλληνα, ἀκατάληπτες· γιὰ τὸν μέσο νεοέλληνα τοῦ ὁποίου ὁ μαλακουαρδισμὸς συναγωνίζεται καρικατοῦρες κωμωδιῶν τῶν ἀφῶν Φαρέλλι.

Κι ὅταν ὁ κλασσικός, ὁ μαλάκας ἐλληνάρας (ἐννοεῖται ἀντιβασιλικὸς φυσικά, μὲ ἐπιχειρήματα περὶ βασιλικῶν χορηγειῶν, δημοκρατικοῦ ἐλλείμματος, παρωχημένων θεσμῶν) ἀπευθύνεται κουνώντας τὸ δάκτυλο ἐκ καθέδρας σὲ ἕναν ἄγγλο (μὲ ὕφος καθηγητίστικο νουθεσίας ὕφος κηρύττοντας γιὰ ἀναχρονιστικὰ καθεστῶτα, γιὰ παρελθοντολαγνεῖες, γιὰ τὸ νόημα τῶν περουκῶν τῶν δικαστῶν, ὕφος καταλῆγον σὲ σκωπτικὸ τέτοιο) ἒ τότε οἱ κωμωδίες καταντοῦν jackass.

Χαχαχά! Νεοέλληνας, διδάσκει ἄγγλο!