ἄντε πάαααααλι...

Κάποιοι, θεωροῦν ὅτι ὁ χρόνος ξεκινᾷ κάθε μία τοῦ μηνὸς Ἰανουαρίου.

[Ἀρχαιογκαγκὰ δέ, ἀντὶ τοῦ Ἰανουαρίου, βάζουν Γαμηλιῶνος. Ὁ Ῥιζοσπάστης στὴν ταυτότητά του πρωτοσέλιδα (=ἐπίρρημα) τὸν ὀνομάζει Γενάρη.] 

Κάποιοι ἄλλοι, θεωροῦν ὅτι ὁ χρόνος ξεκινᾷ τὸν Ὀκτώβριο· εἶναι οἱ καναλάνθρωποι ποὺ παρουσιάζουν τὸ νέο πρόγραμμα μὲ κάτι μπιτοειδῆ τζιγκλάκια ἑπαιρόμενοι ὣς τὰ μπούνια γιὰ τὴν ἀφθάστου ποιότητα στὰ καινούρια ῥηάλιτυς καὶ σήριαλ. [Ὁ Ῥιζοσπάστης αὐτὸν τὸν μήνα, τὸν ὀνομάζει Ὀκτώβρη – δὲν ἀφήνεται ἐντελῶς στὸ ῥηξικέλευθο, προφανὰ (sic) κάποιος δάχτυλος (sic) ἀντιδραστικὸς καὶ φραξιονιστικὸς καὶ εἰσοδιστικὸς καὶ ὁπορτούνικος ἀρνεῖται τὸ μεγάλη ἱστορία σέρνον «ὀχτώβρη». Οἱ ἀρχαιόπληκτοι τὸν ὀνομάζουν Πυανεψιῶνος.]

Μεγαλοσχήμονες παράγοντες τινες, παρ’ὁλίγον ἢ ὁσονούπω ἢ τέως φυλακόβιοι, ὑπηρετοῦντες τὴν ἀθλητικὴ ἄμιλλα ὅπως αὐτὴ ἀποθεοῦται στὰ ποδοσφαιρικὰ γήπεδα, πιστεύουν ὅτι ὁ χρόνος ἀρχινᾷ ἐκεῖ πρὸς τὸ τέλος τοῦ Αὐγούστου (ποῦ καὶ ποῦ δὲ στὶς ἀρχὲς Σεπτεμβρίου) ὅταν τὸ πρωτάθλημα ἀρχίζῃ. [ἀρχαιογκαγκαδιστὶ Μεταγειτνιῶνος, Ῥιζοσπαστικῶς δὲν ἀλλάζει, ἀλλὰ πάλι ἕνας τέτοιο ὄνομα ἀφιερωμένο σὲ ἀπόλυτο ἀρχοντα, στὸ πρωτοσέλιδο τῆς φυλλάδας τοῦ «τιμημένου» κόμματος;! Λὸλ].

Καθηγητάδες καὶ δασκάλοι, στὸ μέσον τοῦ Σεπτέμβρη, εὔχονται καλὴ χρονιὰ ἀφοῦ πρῶτα ἔχουν μουτζώσει τὸν παπᾶ τὸν ὁποῖον τὸ ὑπουργεῖο τοὺς καπελώνει τόσα χρόνια καὶ φτιάχνει (αὐτοὶ οἱ λὰρτζ πάντως καὶ προφανῶς καὶ τὸ δίχως ἄλλο σπούδασαν σὲ σχολειὰ τοῦ ἐξωτερικοῦ, ὄχι στὰ σκοταδιστικὰ χριστιανοκεντρικὰ ἑλλαδικά, γιὰ νὰ ἔχουν βγῇ ἔτσι ἀπαγκιστρωμένοι θρησκειῶν καὶ τὰ ῥέστα) χριστιανοταλιμπὰν τοὺς μαθητάδες. (ἀρχ.: Βοηδρομιῶνος, ῥίζο: Σεπτέμβρη ἂν καὶ θἄπρεπε Ἑπτέμβρη, πάλι αὐτὸς ὁ προβοκατόρικος δάχτυλος!)

Γιὰ κάποιους ἄλλους ὅμως ἡ χρονιὰ θὰ ξεκινήσῃ στὶς 23 Φεβρουαρίου (οἱ ὦ Ζεῦυυυυυ!: Ἀνθεστηριῶνος, τὸ ὄργανο τῆς Κ.Ε. τοῦ Κ.Κ.Ε.: Φλεβάρη). Οἱ ἑορτάζοντες τότε τὴν πρωτοχρονιά, εἶναι κάτι τυπάδες ποὺ τριγυρνοῦν σὲ στέκια καὶ μέρη ὅπου μυρίζει σάρκα, φρέσκια ἢ θνήσκουσα, σὲ οἶστρο ἢ ἐμμηνόπαυση, τσίτα ἢ σταφυδιασμένη, φορώντας μόνο τὸ ἕνα μανίκι τοῦ ἐνισχυμένου στοὺς ἀγκῶνες σακακιοῦ τους· μιλλένιουμ κουτσαβάκια ποὺ καβλώνουν μὲ τὴν δημοσιότητα καὶ ἕναν κλάιν μάιν κενταυριντισμό. Ναὶ μωρέ, πρόκειται γιὰ τοὺς συνδικαλιστάδες μας ἢ καλλίτερα τοὺς συνδικαλισταράδες μας οἱ ὁποῖοι συνεχίζουν τὸν ἀγώνα ἐναντίον τοῦ ἄσπλαχνου συστημάτου καὶ ἐφέτος! Στὶς 23 Φεβρουαρίου (Ἀνθεστηριῶνος/Φλεβάρη) χῶρα λαμβάνει ἡ πρώτη (πρώτη) ἀπεργία τοῦ χρόνου, σὲ μιὰν περίοδο ποὺ ὅπως ἔχει ξαναφερθῇ δὲν ἔχει ὑπάρξει ὅμοια ἐδῶ καὶ 113 χρόνια ὅσον ἀφορᾷ τὴν οἰκονομικὴ κατάσταση. Ἡ πρώτη (πρώτη) ἀπεργία (μονοήμερη φυσικά, σὰν τὶς στ’ Ἀνάπλι σχολικὲς ἐκδρομὲς) στὸ τέλος τοῦ πρώτου διμήνου τοῦ χρόνου, ὅταν αὐτὸς διαθέτῃ ἔξι τέτοια.

Θεέ μου! Ὁ Μάης τοῦ 68, οἱ σπαρτακιστές, οἱ ἐρυθροὶ χμέρ, τὰ γκούλαγκς, τὸ τσεγκεβαρικὸ ἡ ἐργασία θὰ σᾶς κάνῃ ἄντρες, ἡ ΝΕΠ, ἡ ἀνέγερσις τοῦ ἀντιφασιστικοῦ τείχους τοῦ Βερλίνου, ὁ νταλγκὰς τοῦ Κροπότκιν στὰ στερνά του, οἱ σοβιετίᾳ κατεδαφίσεις ἐκκλησιῶν, ἡ πεζοδρομιαία λαχτάρα τοῦ Λῆμπνεχτ, οἱ ντούρας αὐταπάρνησης παρτιζάνοι, ὁ παιδικὸς αὐθορμητισμὸς τοῦ Θωμᾶ Μόρ, φαντάζουν παιδικὴ ἐκδρομὴ μπροστὰ στὴν ἀποφασιστικότητα τοῦ ἑλληνικοῦ συνδικαλιστικοῦ κινήματος ἐν μέσῳ ΔΝΤ!

Στὴν Αἴγυπτο, διαδηλώσεις καὶ κινήσεις δεκαοκτὼ ἡμερῶν μποροῦν (;) καὶ ῥίχνουν ἕνα 56χρονο στρατοκρατικὸ ἐθνικοσοσιαλιστικὸ (ἢ καὶ ἐθνικομπολσεβικικὸ) καθεστώς, καθεστὼς μάλιστα μὲ τόσο πολλὲς πλάτες ἀπὸ τὶς ΗΠΑ. Στὴν Ἑλλάδα, τὴν χειμαζόμενη Ἑλλάδα τοῦ μνημονίου, τὸ ἐγχώριο συνδικαλιστικὸ κίνημα, παλεύει μὲ μιᾶς (μίας) μέρας ἀπεργίες κάθε δυὸ μῆνες καὶ στὰ καπάκια φυσικὰ ψάχνει venus victoria καλσὸν χρώματος καραμελέ.

Μαλάκα ἂς ποῦμε ἀθῶε, δάγκα, χάλια ἑλληναρὰ ἐσαεὶ γελοῖε, ἀνέκαθεν βρωμερέ, μὲ τὴν καμμία γιατρευόμενε, τρέχα τρέχα τρέχα σὲ πορεῖες καὶ νοιῶσε τὸ πουλάκι σου νὰ μαζώχνῃ αἷμα καθὼς 2,5 ἑκατοστὰ νοτιώτερα μιὰ ζαρωμένη ὀπὴ (κι αὐτὴ δικιά σου) ἐξαπολύει ἀέρια στοὺς ὄρχεις τοῦ συστήματος.

ΥΓ: Ἐξαιροῦνται φυσικὰ ὑπάρξεις μὲ ἐντελῶς διαφορετικὸ κίνητρο συμμετοχῆς σὲ πορεῖες καίτοι ξεθυμαίνει ἀπὸ πρωταγωνίστρια μιὰ γινωμένη κωλοτρυπίδα.