Charkes

Τὸ βράδυ τῆς Παρασκευῆς μιὰ βόλτα μᾶς ἔβγαλε στὸ κέντρο. Κατηφορίσαμε τὴν Πανεπιστήμιου (sic) καὶ καταλήξαμε στὴν Ὁμόνοια. Ἐλάχιστα πρὶν τὸ ξεχείλωμα τοῦ λεβιὲ στὴν νεκρά, ἡ διπλανή μου ἐκεῖ στὴν δεξιὰ στροφή τῆς εἰσόδου στὴ (σὶκ) πλατεία, κυττάζοντας ἀριστερά, ἔβγαλε μιὰ κραυγή! Τρόμαξα ὁ ντινής, καλὲ τί; Ἔχω μαρούλι στό δόντι ἤ κάποιος ταραντουλίδης ἐξῆλθε τῆς τριχικῆς σαβάνας τῆς μύτης μου καὶ κατέρχεται στὰ χείλη;

Οὔτε τὸ ἕνα, οὔτε τὸ ἄλλο. Διότι ἁπλὰ ἡ διπλανή μου δὲν κυττοῦσε ἐμένα, δύο μοῖρες δεξιότερα βλεμμάτιζε καὶ συνέχιζε νὰ ἐπιφωνηματίζῃ. Ἀφοῦ ἀντελήβην ὅτι δὲν θαύμαζε τὸ κερκονταγκλάσειο πηγούνι, οὔτε καὶ τὴν φράγκικη ῥίνα μου, ζήτησα ὁρμήνειες. Τῆς εἶδα τό καρφωμένο βλέμμα στὴν πλατεία καί... Ἦταν μιὰ πλατεία σὰν φοιτητικὸ δωμάτιο ἇρτι μετακομίσαντος, σὰν ἐργοτάξιο προολυμπιακῶν χρόνων, ἕνα μπάχαλο πρώτης. Ταλαίπωρη Ὁμονοιούλα! Χωρὶς δεῖγμα ὄχι δένδρου ἀλλὰ καὶ φύλλου ἔστω ἀπομυζημένου ἀπὸ λαίμαργη ἀφίδα! Ὑπέρλαμπρο παράδειγμα καὶ ζηλευτὸ πεδίο ὁμορφιᾶς γιὰ τοὺς τουρίστες μας! Ποιὸς επιτρέπει τέτοια κατάντια ἄραγε;

Τὴν ἑπομένη, κάποια κλὶκ σὲ εἰδησεογραφίες ἐξήγησαν!

Πενῆντα δένδρα λιγώτερα (δὲν τὰ ἔχει ἀνάγκη, φυσικά, τὸ λὰαααρτζ κέντρο τῆς ἀθήνας) καὶ χίλια τετραγωνικὰ μέτρα τσιμέντο περισσότερα ἀπέκτησε ἡ πλατεία Ὁμονοίας.

Κι ὅλα αὐτά ἐπειδὴ (βάσει τοῦ ἄρθρου τῆς Ἐλευθεροτυπίας - ) μεταξὺ ἄλλων χέζουν στὰ παρτέρια οἱ (λαθρο)μετανάστες!

Ὦ λαλά!

Τώρα πιὰ εἶναι σχεδὸν ἀποδεδειγμένο ὅτι ἡ ἀποφορὰ τῶν ἰδεῶν τῶν ἀντιρατσιστῶν (ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ! ΑΣΥΛΟ ΚΑΙ ΣΤΕΓΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ! ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΠΛΗΡΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΡΑ!) ταυτίζεται, εἶναι αὐτὴ ποὺ κατέκλυε/κατακλύει τὴν πλατεία καὶ ἀναγκουλεύτηκε τὸ ξήλωμα τῶν δένδρων!