Πέμπτη, Ιουλίου 15, 2010

+ ὄψη

Ἐδῶ καὶ περίπου μερικοὺς μῆνες, ὁπότε καὶ μᾶς ἔφεραν τὸν αὐτόματο πωλητὴ τερψιλαρυγγίων κι ἡδυπότων στὸ ταρατσικό, κάθε ἡμέρα τὴν ὥρα ποὺ ὁ πᾶσα ἕνας ἐγκαταλείπει τὸν χῶρο ἀφηνόμενος σὲ ῥεψίδια μάσης περατωθείσης, ἤτοι ὀλίγον μετὰ ἀπὸ τὶς τρεῖς τὸ μεσημέρι, ἀνεβαίνω καὶ ἑπαιτῶ. Ὄχι ἀπὸ θαμῶνες τοῦ ΚΨΜ φυσικὰ ἀλλά ἀπὸ τὸ μηχάνημα. Μοῦ εἶχε συμβῇ -φορὲς ποὺ ἤγόραζα κάτι-νὰ εὕρω περισσότερα ῥέστα. Θεώρησα ὅτι εἶχε γίνει λάθος, ὅτι ἦταν σύμπτωσις ἀλλὰ τοῦτο ἐπανελήφθη καμποσάκις. Ἐν τέλει διεπίστωσα ὅτι συναδέλφοι τινες ἀπαξίουν κάποια ῥέστα εὐτελοῦς ἀξίας καὶ τὰ ἐγκατέλειπον στὸν μάρσιπο τοῦ μηχανήματος. Ὄθεν, κάθε μεσημέρι, ἴδια περίπου ὥρα ἀνέβαινα (καὶ ἀνεβαίνω) νὰ ἐλέγξω καὶ νὰ προσποριστῶ τὶς λαρτζοσύνες τους. Εἶναι περίπου τρεῖς, τέσσερις μπορεῖ καὶ περισσότεροι μῆνες· ἡ ἀρχὴ μάλιστα μπορεῖ νὰ ἔγινε ἀπὸ τὴν πρώτη ἐπαφή, τίς οἶδε, τίς ὁμολογεῖ, τίς παρρησεύει. Εἶναι λοιπὸν ἀρκετοὶ μῆνες ποὺ ἀπολαμβάνω τοῦ οἴκτου συναδέλφων καὶ μὲ αὐτὸν πορεύομαι.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα

blog stats