σβῆστε τά φῶτα κι ἄνᾶψτε τούς φακούς...

Στό προηγούμενο σαββατοβραδινό χάππενινγκ ὄχι λίγοι στάθηκαν σκεπτικοί, ἐνῷ ἄλλοι πιό ἐκδηλωτικά ἐναντιώθησαν στήν πρωτοβουλία περί τῆς παγκόσμιας ὥρας· σέ ῥυθμό καί ὕφος ὅμοιο μέ αὐτόν πού πολλοί ἐν μέσῳ τσιγαροσυζήτησης περί σάσας μπάστας (σίκ), χάρεως σιανίδη, ῥωτοῦν τούς λοιπούς παρισταμένους μέ μιά έπιτήδευσι πού προκαλεῖ ἐμετό:

Ποιός εἶναι αὐτός ῥέ παιδιά;

Ὡστόσο, αὐτήν τήν φορά ἡ ἀρχή τοῦ συλλογισμοῦ των δέν εἶναι ἐμετικός, εἶναι ὀρθός. Ἐνίστανται γιά τήν ὑποκρισία τῶν συμμετεχόντων οἱ ὁποῖοι τίς λοιπές ὥρες ξεκωλιάζουν τό περιβάλλον καί τώρα γιά 3.600 δευτερόλεπτα τήν εἶδαν πρόσκοποι. Μπροστά ὅμως στήν συνειδητοποίηση τοῦ πόσο τραγικά ὁριακή εἶναι ἡ κατάσταση τοῦ περιβάλλοντος θά ἔπρεπε ἡ ἄνευ ὅρων συμμετοχή σέ αὐτό τό πανηγυράκι. Γιά μιά μικρά παύση ἐκπομπῆς διοξειδίου τοῦ ἄνθρακα, γιά μιά μικρά ἀνάσα τῆς γῆς, θά ἔπρεπε νά συμμαχούσαμε καί μέ τόν διάβολο, πολλῷ μᾶλλον μέ ἕναν ὑποκριτή δήμαρχο ἤ καπιταλιστή.

Αὐτή ἡ στρυφνή γεροντοκορίστικη, αὐτός ὁ πατερναλιστικός ἰαβερισμός, ἡ μή μοῦ ἄπτου ξερολίστικη μυρίζει λίγο αὐτοσκοπό. Εἶναι κρίμα νά ἀφήνουμε καί σέ αὐτήν τήν ὄντως χαζούλα φάση νά ὑπερισχύσῃ ὁ σκεπτικισμός, ἡ μιζέρια καί νά μήν σταθοῦμε - δοῦμε τό θετικό (ἔστω τήν στόν ὠκεανό σταγόνα). Κρίμα πού δέν ἔχει διαποτίσει ὅλους μας ἡ σκέψις τοῦ Ἀνρί Ματίς: ὑπάρχουν παντοῦ λουλούδια γιά ὅποιον θέλει νά τά δῇ.