Μαδεκονία. Μαδερφακερδονία δηλαδή.

«Μάχη» δέν μπαρουτοκαπνίζει μόνον στίς Νέες Υόρκες μεταξύ σλάβων καί ελλήνων γιά ένα όνομα. Μάχη κυρίως λαμβάνει χώρα εδώ, στά πεδία τών νουθετήσεων όπου οι διαβασμένοι, οι ώριμοι, οι κατηρτισμένοι προσπαθούν νά διαφωτίσουν ημάς τά εθνίκια γιά τό ότι η αρτηριοσκλήρωση κι η αδιαλλαξία είναι μόνο δικό μας προνόμιο!


Όταν, κατά καιρούς, αναφέρωνται τυχόν σωβινιστικές κινήσεις νιοτιοσλαβοβούλγαρων a.k.a. σκοπιανών μέ θέμα τήν μεγάλη ανεξάρτητη Μακεδονία, οι εδώ «ψύχραιμοι» τούς/τίς δικαιολογούν λέγοντες: «ΔΕΝ είναι πολιτική τού κράτους τών Σκοπίων αυτή. Όπως εδώ υπάρχουν μικρές φασιστικές οργανώσεις, έτσι υπάρχουν καί εκεί! Τό επίσημο κράτος τους, οι δικοί μας «ψύχραιμοι» λέν, τηρεί στάση “καλοπροαίρετη”».


Τό πεμπτιατάτικο Ποντίκι σέ 3-4 σελίδες είχε πάρα πολύ χρήσιμες πληροφορίες οι οποίες κατέληγαν σέ μιά κατηγορηματική διάψευση αυτής τής άποψης, ότι δηλαδή η κυβέρνηση τής FYROM δέν προκρίνει σωβινισμό καί επεκτατικές εδαφικές βλέψεις εναντίον τής Ελλάδος. Κάποια δεδομένα είναι πολύ εμφανίσιμα, καθώς αποδεικνύεται περίτρανα η καλλιέργεια σωβινισμού στούς μαθητές όχι από κάποιο κατηχητικό, όχι από τήν οικογένειά τους, αλλά από τό επίσημο κράτος.

(κλίκ γιά μεγαλύτερο μέγεθος)

Κράτος τό οποίο τίς ημέρες αυτές συμμετέχει σέ διαπραγματεύσεις γιά τήν βάπτισί του από διεθνείς οργανισμούς, διαπραγματεύσεις οι οποίες σκιάζονται από τήν απειλή τού βέτο τής χώρας η οποία κατά τά σχολικά βιβλία της πρώτης κατέχει εδάφη καί καταδυναστεύει ομοεθνείς της πληθυσμούς.

Όλα τούτα βεβαίως γιά τούς «συνετούς» τής εδώ πλευράς δέν είναι άξια σχολιασμού, κυρίως δέ, προβληματισμού.


Μάς τονίζουν οι «φρόνιμοι» τής εδώ πλευράς μέ ύφος επαρχιώτου πατρός εγκυμονούσης ανυπάνδρου κορασίδος ότι πλέον όλος ο κόσμος τούς έχει μάθει ώς Μακεδονία. Τί προσπαθούμε νά κάνουμε τώρα; Τεχνητή αναπνοή σέ φερέτρειο πτώμα; Πάει τό όνομα! Πέταξε! Σάν διαβατάρικο πουλί πέταξε, μάς νουθετολένε ορνιθο-λογικά οι «ψύχραιμοι» τής εδώ πλευράς. Όλος ο κόσμος τούς ξέρει ώς Μακεδονία.


Τί πάει νά πή όμως ότι επειδή τούς ξέρει όοοοολος ο κόσμος πρέπει εμείς νά αποδεχθούμε τό «Μακεδονία»; Η παγίωση τού καινούριου ονόματος τής FYROM συνέβαινε όλον τά τελευταία χρόνια, επειδή δέν είχε τύχει νά «αναμετρηθούμε» ενώπιον κάποιου διεθνούς οργανισμού μέ ένα κάποιο «πάνω χέρι» δικό μας. Τώρα όμως... Διότι, επαναλαμβάνω, τί πάει νά πή ότι επειδή τούς ξέρει όοοοολος ο κόσμος πρέπει νά αποδεχθούμε τό ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ; Όπως τούς έμαθε (μόλις πρίν από 34 μόλις εξάμηνα, πρίν από 204 σερβιετοπεριόδους δηλαδή κάποιας κυρίας) θά τούς ξεμάθει. Εδώ ξεμάθαμε ολόκληρη Ε.Σ.Σ.Δ.! Ξεμάθαμε τήν Τσεχοσλοβακία, τήν Γιουγκοσλαβία. Μάθαμε δέ τήν Λευκορωσία, τήν Σλοβακία, τήν Βοσνία - Ερζεγοβίνη, τό ανατολικό Τιμόρ, τήν Ερυθραία. Δηλαδή εάν η Μακεδονία γίνει Βαρδαρία ή μέλλον Τέτοβο, θά πέσει βαριά στήν νοημοσύνη τού κόσμου καί δέν θά γίνεται νά τό συνηθίση;


Οι εδώ «λογικοί», οι λάρτζ τύποι, οι απελευθερωμένοι από εθνικιστικές αγκυλώσεις (τί λέ ρέ παιδί μου!) ισχυρίζονται καί κάτι άλλο στήν άοκνη προσπάθειά των νά πείσουν κι εμάς τούς παράλογους νά λογικευθούμε: Κάθε χώρα έχει δικαίωμα νά ονομάζεται όπως θέλει! Ε, δέν ακούγεται παράλογη η άποψη αυτή... Όμως, κατ’εμέ, μιά αρμόζουσα απάντηση στό «Κάθε χώρα έχει δικαίωμα νά ονομάζεται όπως θέλει!» είναι: Στ’αρχίδια μας! Στ’αρχίδια μας τό ότι κάθε χώρα έχει δικαίωμα νά ονομάζεται όπως θέλει! Κι έν τέλει, όπως κάθε χώρα έχει δικαίωμα νά ονομάζεται όπως γουστάρει, έτσι καί κάθε χώρα έχει τό δικαίωμα τού βέτο· ειδικά στίς περιπτώσεις πού επίσημη πολιτική τής μιάς χώρας είναι η καλλιέργεια ενός γελοίου μεγαλοϊδεατισμού είς βάρος τής άλλης. Διότι αυτή η χώρα όπως αποδεικνύεται καί παραπάνω, έχει βλέψεις εδαφικές/αλυτρωτικές/σωβινιστικές. Προσπαθεί νά οικειοποιηθή κάτι ξένο. Συμπεριφορά δηλαδή η οποία είναι εξίσου ανήθικη μέ τό νά αρνήσαι σέ έναν γείτονα νά ονομάζεται όπως αυτός θέλει. Εάν λοιπόν είναι μία φορά κατάπτυστο τό: «Στ’αρχίδια μου τό δικαίωμα κάποιου νά ονομάζηται όπως θέλει», δεκάκις κατάπτυστη η έξ απαλών ονύχων γαλουχία τών νοτιοσλαβοβούλγαρων ότι η Έδεσσα καί η Βέροια είναι υπό ελληνική κατοχή!


Τέλος, οι οξυδερκείς νοικοκυραίοι τού εδώ ψέγουν τούς φανατικούς καί οικτίρουν τήν νύν κατάσταση στήν οποίαν έχομε περιέλθει λόγω τού φαναστισμού τού 1992... Ρίχνουν καυτό ανάθεμα στούς σκληροπυρηνικούς διότι χάθηκε μιά σπουδαία ευκαιρία τότε! Ισχυρίζονται οι κούλ προσωπικότητες ότι εάν ήμαστε λιγουλάκι υποχωρητικοί τότε, εάν δεχόμασταν τό 1992 αφήνοντας τίς κραυγές, αυτό πού δεχόμεθα τώρα (καί δέν δέχεται η ΦΥΡΟΜ) όλα θά ήσαν εντάξει. Μού γεννάται πάντως ένα ερώτημα, μιά απορία βλέποντας διάφορα φόρα στό δίκτυο. Είχε πράγματι προταθεί κάποιο όνομα τότε, όνομα μέ «μακεδονία» μέσα αλλά καί γεωγραφικό προσδιορισμό τόν οποίον είχε αποδεχθεί η ΦΥΡΟΜ; Έχω μιάν υποψία ότι οι Σκοπιανοί ουδέποτε συζήτησαν κάτι μή «Δημοκρατία τής Μακεδονίας» ακόμα καί τότε! Συνεπώς, νομίζω (μέ μιάν επιφύλαξη) ότι ουδεμία ευκαιρία δέν χάσαμε τότε λόγω «εθνικιστικού παροξυσμού» όπως χαρακτηριστικά θά έλεγε κάποιος «συνετός».


Συνοψίζω:


Τό επιχείρημα «πλέον τούς ξέρει όλος ο κόσμος» είναι γ.τ.π.κ.. Πάμπολλα κράτη έχουν δημιουργηθεί καί διαλυθεί, ε, αυτά τά κράτη έχουν/είχαν όνομα!


Η άποψη ότι κάθε κράτος δικαιούται νά ονομάζεται όπως θέλει είναι σωστή αλλά προϋποθέτει καλή γειτονία. Η ΦΥΡΟΜ όμως φέρεται κουτσαβάκικα και σπέρνει ιμπεριαλιστικές, σωβινιστικές νοοτροπίες στούς πολίτες της. Συνεπώς τό βέτο έκ μέρους μας, όχι δικαίωμα αλλά υποχρέωση!


Ποτέ τά Σκόπια, ούτε επί Κίρο Γκλιγκόρωφ τό 1992, συζητούσαν κάτι άλλο πλήν «Δημοκρατία τής Μακεδονίας». Οπότε καμία ευκαιρία λόγω εγχωρίου εθνικισμού τότε, δέν εχάθη.

Ο καλογειτονεύων πρωθυπουργός.