Η επιβολή, στούς πάντες, τών άνεξέλεγκτων κι άτύπων παρορμήσεων τού όχλου.
αναρτήθηκε από το χρήστη vangelakas στις
12:55 μ.μ.
Τρίτη, Φεβρουαρίου 26, 2008
Προηγούμενες αναρτήσεις
- Πορφυρογέννητη Γωνιά.
- Μιά μούτζα μήνες, καλοί μου!
- Πορφυρογέννητη Γωνιά.
- Πέσαν οι μπαταρίες...
- Αλεξηκέραυνο στίς δημοσκοπήσεις!
- Γιάννης Λιάπης, μάγκες μου!
- Ζεί μεν,σσς!
- Υπερατλαντικό Κόσοβο.
- Μικρά καί τοσοδούλικα.
- Πορφυρογέννητη Γωνιά.
11 σχόλια:
Ποιός έχει γράψει αυτη την ιστορία, που ένας μπάτσος κατεβάζει στην πόλη εναν "ενοχο" για να δικαστει?
Δεν είναι ο Καραγάτσης; Δεν μπορώ να θυμηθω, το είχα διαβάσει πολύ μικρή.
Εννοείς ένα διήγημα (Τό μπουρίνι) στό οποίο ο υιός ενός καραγκούνη γαμεί τήν σύζυγον τού τσιφλικά; Τό παίρνει γραμμή ο κερατάς, τήν καθαρίζει αλλά υποψιάζονται τόν καραγκούνη, τόν οποίον καί εκτελούν.
Δείτε εδώ: http://vangelakas.blogspot.com/2007/01/jus-primae-noctis.html
Θά σάς παρακαλούσα εκφράσεις όπως "μπάτσος" όχι σέ τούτο τό ακροδεξιό μπλόγκ! Όργανον τής τάξεως, θά ήτο καλλίτερον.
(χαχαχα!)
ευτυχώς που το διάβασες πολύ μικρή.
Και γω μικρή τον διάβασα .
Μη κοιτάς που η αγαπούλα απο δώ τον διαβάζει και μεγάλος.
Πάντως ασχέτως με τα μαύρα του τα ρούχα, έχει περιγράψει πολύ παραστατικά την κοινωνία της εποχής.
Ο Σαμαράκης έχει γράψει την ιστορία -το "Λάθος"
Ο Καραγάτσης γαμούσε στις περιγραφές των εσωτερικών συγκρούσεων των ανθρώπων. Αυτός κι ο Καζαντζάκης.
Ο Καραγάτσης ήταν ωραίος τύπος και του άρεσε να πειράζει, να σοκάρει. Δήλωνε οπαδός της απολύτου μοναρχίας και ήταν αυτός που έγραψε (νομίζω στα «Στερνά του Μίχαλου») ότι η βουλή είναι ένα μπουρδέλο, μέσα στο οποίο 300 μασκαράδες γαμούνε τις ελευθερίες του ελληνικού λαού (οποία αλήθεια, δηλαδή!). Ουδέποτε ενδιαφέρθηκε να μπει στον εν λόγω οίκο ... αντοχής, στον οποίο βρισκόταν για πολλά χρόνια ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο Κωνσταντίνος Ροδόπουλος και μάλιστα σαν πρόεδρος. Μονάχα μία φορά έβαλε υποψηφιότητα εκεί που έβαλε και ο αδελφός του, ... για να του κόψει ψήφους.
Τώρα στο ψητό: Δεν κατάλαβα τον τίτλο. Πειράζει;
Δ., τί εννοείς «μαύρα ρούχα; »
Μότορ, τό έχω αλλά δέν τό έχω διαβάσει. Μόλις τελειώσω έναν Σιμενόν τώρα, θά τό πιάσω, ασούμε...
Κρητίκαρε, τό πρώτο πού διάβασα τού Μ.Κ. ήταν αυτό πού αναφέρεις. Όταν έφθασα στό σημείο όπου γίνεται αναφορά στήν 3η Σεπτεμβρίου, έμεινα μαλάκας, διότι η εκδοχή πού παρουσίαζε τήν είχα πρωτοδιαβάσει, τήν είχα ακούσει από Πλεύρη. Ρέ, σκέφθηκα, λές; Συνέχισα καί έχυσα (δάκρυα χαράς) πού εύρισκα συγγραφέα όχι απλώς μή αριστερό αλλά οίον δεξιό. Η τριλογία του μέ τόν Μίχαλο Ρούση έχει γαμάτες αφιερώσεις, στόν Πιπινέλη, απολογητή τής Μοναρχίας, στόν Μαρκεζίνη καί στόν έλληνα πού δέν ψήφισε ποτέ. (μέ τόν Μαρκεζίνη είχε πολιτευτεί). Περισσότερα εδώ: http://vangelakas.blogspot.com/2006/04/blog-post_01.html
Τώρα στο ψητό: Δεν κατάλαβα τον τίτλο. Πειράζει;
Ο τίτλος είναι αντιγραφή από (http://clubs.pathfinder.gr/karagatsis) :
H δημοκρατία είναι το πιο αυταρχικό πολίτευμα, γιατί επιβάλλει στους πάντας τις ανεξέλεγκτες κι άτυπες παρορμήσεις του όχλου. Μ' ένα δικτάτορα, κατά κάποιον τρόπο συζητείς λογικά, γιατί έχει πάντοτε μια δόση λογικής. Με τον όχλο, κάθε συζήτηση αποκλείεται. Μόνον να τον επηρεάσης μπορείς, αν είσαι δημαγωγός δηλαδή αν μεταχειρισθής επιχειρήματα χαμηλοτάτης ποιότητας, τα μόνα που ο όχλος μπορεί να κατανοήση. Ενας δικτάτωρ, αν βέβαια δεν είναι κτήνος, έχει κάποια γνώση και κάποιαν εκτίμηση προς τις προσωπικότητες της χώρας. Ο όχλος τις αγνοεί, κι ούτε παραδέχεται να κυβερνηθή από ανθρώπους που σκέπτονται. Η σκέψη για τον όχλο είναι αντιπαθής, ύποπτη κι επικίνδυνη.
Εκείνο που τον επηρεάζει είναι τα ωραία λόγια κι η καταφερτζοσύνη. Η δημοκρατία κρατάει πεισματικά στο περιθώριο τις αξίες, εκτός αν αυτές καμουφλαρισθούν με τα χυδαία προσόντα που θαυμάζει ο όχλος. Να! παράδειγμα ο κ.Τασάκος, νέος μεγάλης αξίας, που για να επιτύχει το σκοπό του διαβουκόλευε άλλοτε τον όχλο με εκδηλώσεις ψεύτικου ενδιαφέροντος. Ο κ.Τασάκος είναι πολιτικός, μα θα αποτύχη επειδή κάποτε ο όχλος θα διαισθανθή πως είναι άνθρωπος αξίας και θα τον παραμερίση. Η δημοκρατία βασίζεται στο θέλημα της πλειοψηφίας. Ποιάς πλειοψηφίας; Η πλειοψηφία του όχλου δεν δημιουργείται στην τύχη αλλά με βάση ορισμένες κοινές ομοιότητες των ατόμων που τον αποτελούν, κι οι πιο κοινές, οι πιο θεμελιώδεις ομοιότητες είναι η βλακεία κι η κακεντρέχεια. Συνεπώς δημοκρατία είναι το πολίτευμα εκείνο που η πλειοψηφία των ηλιθίων και κακεντρεχών εκλέγει κυβερνήτες του συνόλου κατ' εικόνα και ομοίωσή της. Η δημοκρατία δεν αρκείται να παραμερίση τους νοήμονες κι αγαθούς από τη διαχείρηση των κοινών. Διαποτισμένη από αβυσσαλέο και φαρμακερό πλέγμα κατωτερότητας, κάνει το παν για να τους εξουθενώση...
Από Κίτρινο φάκελλο προφανώς μιάς καί αναφέρει τόν Τασάκο.
Λίαν κατατοπιστικά όλα αυτά. Εμ, άδικο έχει;
μιλλ μερσι, που λέμε κι επαέ, στη Κρήτη :-)
φίλτατε vangelaka
κάτι μου λέει πως θα σας αρέσει ο Joseph de Maistre
...
Είσαι έξυπνο παιδί , θα το βρείς μοναχόσ,
σίγουρα πάντως δεν πενθούσε.
Αν και μου την "είπατε"¨αγαπητέ Vangelaka στης Νίνας, σας συγχωρώ ένεκα ο Καραγάτσης που είναι κι ο αγαπημένος μου. ;)
Μάνι, πρέπει νά τό ψάξω. Καλός μού κάνει. Καλότατος δηλαδή.
Καλέ Δ. πές! Δέν κατάλαβα!
Μιά αλεπού, δέν μασάει, αλεπού!
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα