Υπερατλαντικό Κόσοβο.
Προσφάτως τιγκανά από αδιεύκρινιστη αιτία ο Ρόμπερτ Φίσερ · μέ μπάνικο κι έντονο ενδιαφέρον η προσωπικότης του. Μεταξύ άλλων, εξόχως αντισυμβατικών, πανηγύρισε τήν 11η Σεπτεμβρίου δηλώσας, από τάς Φιλιππίνας, ότι ήθελε νά δή τήν Αμερική νά εξαφανίζεται.
Τό τελευταίο ακούγεται λίαν κουλό όμως καί στά 1984 π.χ. εάν κάποιος ηύχετο κάτι ανάλογο γιά τήν Σοβιετική Ένωση λίαν κουλό θά ηκούγετο επίσης...
Θέλω λοιπόν νά ματίσω στό παραπάνω, μιά είδηση όχι καί τόσο νωπή δημοσιευθείσα στά Νέα ήτις έκανε λόγο γιά μιά κίνηση ενός εθνικιστή «ινδιάνου».
Θά αργήση άραγε η στιγμή, καθ’ήν θά επέλθη δικαιοσύνη καί νέμεσις σέ αυτούς πού εξόντωσαν εκατομμύρια «ινδιάνων» πραγματοποιώντας τήν μεγαλύτερη γενοκτονία στήν Ιστορία; (εξαιρέσει τών επιτευγμάτων τών απανταχού κομμουνιστών).
Τό τελευταίο ακούγεται λίαν κουλό όμως καί στά 1984 π.χ. εάν κάποιος ηύχετο κάτι ανάλογο γιά τήν Σοβιετική Ένωση λίαν κουλό θά ηκούγετο επίσης...
Θέλω λοιπόν νά ματίσω στό παραπάνω, μιά είδηση όχι καί τόσο νωπή δημοσιευθείσα στά Νέα ήτις έκανε λόγο γιά μιά κίνηση ενός εθνικιστή «ινδιάνου».
Θά αργήση άραγε η στιγμή, καθ’ήν θά επέλθη δικαιοσύνη καί νέμεσις σέ αυτούς πού εξόντωσαν εκατομμύρια «ινδιάνων» πραγματοποιώντας τήν μεγαλύτερη γενοκτονία στήν Ιστορία; (εξαιρέσει τών επιτευγμάτων τών απανταχού κομμουνιστών).
αναρτήθηκε από το χρήστη vangelakas στις
2:37 μ.μ.
6 σχόλια:
Για να βγάλεις τα εκατομμύρια των "ινδιάνων", βάζεις μέσα και τους Μάγιας και τους Ίνκας; Όχι δηλαδή οτι ο αριθμός έχει σημασία -ένας νεκρός είναι το ίδιο σημαντικός με 1.000 νεκρούς -το πρόβλημα είναι η αφαίρεση ανθρώπινης ζωής για μαλακισμένους σκοπούς.
Αλλά η ταρίφα, απ΄ότι την ξέρω εγώ, πάει:
Νο1 Εβραίοι, τσιγγάνοι, ομοφυλόφιλοι -από Χίτλερ
Νο2 Ιθαγενείς -από Ισπανούς
Νο3 Πατερούλης Στάλιν
Νο4 Συμμορία των Τεσσάρων -πολιτιστική επανάσταση Κίνας
Νο5 Ινδιάνοι Η.Π.Α
Λοιπές γενοκτονίες με μικρότερους αριθμούς.
Ιστορικά μιλώντας, γιατί δεν έχει γίνει καταμέτρηση για τις τελευταίες γενοκτονίες.
Τους κομμουνιστές που τους είδες στη λίστα αδερφέ μου; Όσο ήταν ο Στάλιν και οι Τέσσερεις κομμουνιστές, άλλο τόσο είναι κι ο Καλόν τερματοφύλακας. Τώρα, αν σε κανένα παιχνίδι αποβληθεί ο κίπερ σας, και βάλουν τον Καλόν κάτω από τα δοκάρια ... δεν σημαίνει πως έγινε αυτομάτως Νικοπολίδης -σωστά;
Έχω δύο απαντήσεις.
Η πρώτη:
Ανάλογο/όμοιο ξεστράτισμα από τήν εθνικιστική/εθνικοσοσιαλιστική/φασιστική ιδεολογία μπορούμε νά επικαλεστούμε καί γιά Χίτλερ/Μουσολίνι/Φράνκο κλπ κλπ κλπ αναφορικά μέ τούς τόσους νεκρούς/αντικαθεστωτικούς εκείνων τών ετών-καθεστώτων. Όταν λοιπόν θά λένε γιά εβραίους καί ολοκαυτώματα, νά απαντάμε, ναί, οκ, σεβαστά, σκατά στούς ναζί αλλά μήν κατηγορείτε τήν ιδεολογία μας, όπως τήν κανακεύουμε στίς αγκάλες τού Δραγούμη καί τού Γιαννόπουλου π.χ.!
Η δεύτερη:
Εάν υπήρχε ιστορικό φαινόμενο παρουσίας/εκρήξεως/επικρατήσεως τών μαρξιστικών καί λενινιστικών επιταγών σέ μόνο μία χώρα, θά έλεγα οκ, πειραματίστηκαν μέ αταξική κοινωνία καί τούς βγήκε μιά νομεκλατούρα. Πειραματίστηκαν μέ άμεση δημοκρατία καί τούς βγήκε γραφειοκρατία. Πειραματίστηκαν μέ διεθνισμό καί τούς βγήκαν χαλκέντερες παρελάσεις. Επειδή όμως αριστερά/μπολσεβικικά κινήματα υπήρξαν πάρα πολλά στόν 20ό αιώνα τά οποία ξεκίνησαν ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΛΛΙΤΕΡΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΘΕΣΕΩΝ (γιά κοινωνίες χωρίς διαφορές, μέ ισότητα κλπ κλπ, ξέρεις) αλλά όλα κατέληξαν σέ καθεστώτα πού γύρισαν τήν ανθρωπότητα σέ νεαντερταλικές καταστάσεις, νομίζω ότι τελικά, ότι νομοτελειακά (γιά νά μαρξίσουμε λίγο) κάθε απόπειρα πρός τήν πραγμάτωση αταξικής κοινωνίας, οδηγεί σέ αυτό πού συναντήσαμε καί μερικοί τό κρίνουν ώς διάφορο τού κομμουνισμού.
Συνεπώς, γιά νά τό αναγάγουμε στό ποδοσφαιρικό, κάθε wanna be Γιασίν καί Ντουκαντάμ, όπως είναι λογικό (πρέπει νά) ακολουθεί τά δέοντα γιά νά ευδοκιμήση. Όταν όμως τοποθετείται από τόν Αλέφα στό τέρμα καί γίνεται Μορέττο τότε υπάρχει πρόβλημα. (wanna be) Σίλτον, καί Σαργκάνης, καί Μπάνκς καί Σμάιχελ πάνε στό τέρμα καί μόλις στό τέρμα, γίνονται Μορέττοι! Ω! Γιατί; Κάτι φταίει! Τί; Ειδικά εκεί, στό συγκεκριμένο τέρμα! Μάλλον ο ήλιος, τούς πρέπει καπελλάκι!
Χουμμμ,
δεν νομίζω οτι μιλάμε για ιδεολογικό ξεστράτισμα. Η εθνική καθαρότητα υπήρχε και σε επίπεδο ιδεολογίας σε όσους αναφέρεις (αντιθέτως, δεν υπήρχε στον κομμουνισμό κι ας έσφαζε ομοφυλόφιλους και τσιγγάνους ο πατερούλης).
Από την άλλη πλευρά -ΟΚ. Στην Κίνα το πογκρομιάσανε το ζήτημα και στην Σοβιετική Ένωση επίσης. Μην ξεχνάνε οτι σε αυτές τις περιπτώσεις μιλάμε για υπερδυνάμεις.
Και στη Ρουμανία και στην Αλβανία το κάνανε ένα μάτσο σκατά -δεκτό.
Παραπέρα; Θυμίζω:
-Κούβα
-Αλγερία
-Βιετνάμ
-Χιλή
-Κογκό
-Νικαράγουα
-Βολιβία
-Βενεζουέλα κ.λ.π.
Επίσης, βλέπε και:
-Γιουγκοσλαβία
-Ουγγαρία
-Τσεχοσλοβακία
όπου έγιναν εντελώς διαφορετικά πράγματα από τις παραπάνω περιγραφόμενες περιπτώσεις.
Τουτέστιν, δεν είναι στανταράκι το κομμουνισμός=νεάντερνταλ.
Περί ξεστρατίσματος... (πιάνουμε μεγάλη κουβέντα τώρα καί καταλαβαίνεις, θά προσπαθήσω επιγραμματικά μιάς καί δέν γίνεται νά καταθέτης τίς συνιστώσεις τής κοσμοθεωρίας σου) Στά λίγα πλεύρεια ρατσιστικά πού έχω διαβάσει δέν είδα πουθενά παρότρυνση γιά (φυσική) εκκαθάριση κατωτέρων φυλών. Ακόμη καί σέ τσιτάτα τού Τσάμπερλαιν π.χ.. Παρά ταύτα, τά ρόζ άστρα, τά άστρα τού δαυίδ υπήρξαν. Δέν απολογούμαι γιά αλλότριους εθνικισμούς βεβαίως (οι οποίοι σύν τοίς άλλοις μάς εξανδραπόδισαν γιά χί περιόδους) τό αναφέρω γιά νά επισημάνω τό ξεστράτισμα. Τό οποίο υπήρξε παντού χωρίς νά έχει προϋπάρξει σέ βιβλία πνευματικών ηγητόρων. Άν τό γκουλάγκ είναι ξεστράτισμα τού κομμουνισμού, τότε ξεστράτισμα έπαιξε παντού.
Μνημονεύεις χώρες μέ λάιτ κομμουνισμούς οι οποίες πράγματι δέν πολπότιζαν. Όμως ακόμα κι εκεί, δέν υπάρχει/υπήρχε έστω αυτή η ψευδαίσθηση ελευθερίας, (συνέρχεσθαι, εκλέγεσθαι) πού υπάρχει στά αστικά κράτη. Θεωρώ νεαντερταλισμό τήν κατάσταση στούς υπαρκτούς σοσιαλισμούς· κυρίως τήν επιταγή εξομοίωσης πρός τά κάτω. Εξίσου νεαντερταλισμό θεωρώ καί τόν πούρο καπιταλισμό, τόν κοινωνικό δαρβινισμό, αυτά πού ακούγονται χωρίς ντροπή περί κοινωνίας 2/3, όμως τουλάχιστον προσώρας δέν έχουν εφαρμοστεί, δέν αναφέρονται έν πάση περιπτώσει εντελώς κυνικά από τούς έχοντες τό μαχαίρι καί τό πεπόνι.
Όχι βρε, δεν σου είπα πως καμιά φασιστογενής θεωρία αναφέρεται στην εξολόθρευση των "άλλων". Απλά, μιλάνε για φυλετική καθαρότητα -οδηγώντας στην εξολόθρευση.
Θα διαφωνήσω επίσης με τον χαρακτηρισμό κομμουνισμός λάιτ. Μπορούμε να πούμε πως πουθενά δεν υπήρξε κομμουνισμός (αφού η συγκεκριμένη θεωρία μιλάει για αταξική κοινωνία στην εφαρμογή της) -σε αυτό το πλαίσιο υπήρξαν λοιπόν προσπάθειες για την καθιέρωση του κομμουνισμού, αλλά όχι κομμουνισμός.
Σε αυτές τις προσπάθειες, αλλού έγιναν εγκλήματα και αλλού όχι. Αλλά, αν κατηγορείς την κομμουνιστική ιδεολογία για αυτά, είναι σα να κατηγορείς την ιδέα του κλασσικού αθλητισμού για το φαινόμενο των αναβολικών.
Ποιος είπε οτι στα "κομμουνιστικά κράτη" δεν υπάρχει (υπήρχε) ελευθερία του συνέρχεσθαι και συνετερίζεσθαι; Ίσα ίσα -τα παραπάνω δικαιώματα είχαν υποχρεωτική μορφή -συμμετοχή των πολιτών. Όσο για την ελευθερία του εκλέγεσθαι ... εδώ υπάρχει το μεγάλο γλέντι. Θα σου αναφέρω ένα συγκριτικό παράδειγμα:
Στην Κούβα και στις ΗΠΑ υπάρχει ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο εκλογικό σύστημα. Μόνο που στην Κούβα είναι στραμμένο προς την άμεση διακυβέρνηση (γι΄αυτό και συγκαλούνται συνέχεια συνελεύσεις στις γειτονιές για να ανανεώσουν την εντολή προς τους εκπροσώπους που βγάζουν τους βουλευτές και γι΄αυτό γίνονται τόσο εύκολα δημοψηφίσματα εκεί -αρκούν 5.000 υπογραφές σε μια χώρα 10 εκατομ.)
Όσες ιδεολογικές διαφορές έχουν οι Ρεπουμπλικάνοι από τους Δημοκρατικούς, τόσες ακριβώς έχουν και οι Κουβανοί υποψήφιοι μεταξύ τους. Απλά -οι μετέχοντες στην πολιτική δεν ξοδεύουν φράγκο και δεν παίρνουν παραπάνω χρήματα για τη συμμετοχή τους. Ενώ στις ΗΠΑ ... 1 δις λέει στοίχισε η καμπάνια ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ!!!
Και με την εξομείωση προς τα κάτω -δεν συμφωνώ. Εκτός αν θεωρείς εξομείωση προς τα κάτω, το μοίρασμα των αγαθών στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του. Πάντως, σε απόλυτα μετρήσιμα μεγέθη, η υγεία, η παιδεία, η καταπολέμηση της φτώχειας κ.λ.π. βγάζουν πολύ προς τα πάνω τους μέσους όρους τους, σε σύγκριση με τις καπιταλιστικές χώρες. Ε, δεν είναι εξομείωση προς τα κάτω αυτό.
Υ.Γ.: Και για να μην παρεξηγηθώ. Δεν είναι, ούτε υπήρξαν παράδεισος αυτές οι χώρες. Αλλά δεν είναι και η κόλαση όπως θέλουν να μας πείσουν.
Μού φαίνονται πολύ απλοϊκά καί ειλικρινά θά δεχτώ άκριτα τά όσα κατέθεσες σχετικά π.χ. μέ τό συνέρχεσθαι στά ανατολικά κράτη διότι ξέρεις, η αναφορά τής ανυπαρξίας πολιτικών - ουσιωδών - δικαιωμάτων στά ανατολικά κράτη είναι κάτι πού πλέον θεωρείται έκ τών ών ούκ άνευ. Παρά ταύτα, επίτρεψέ μου νά αναφέρω έστω χαζιστί, ότι: Στού Χρούστσωφ π.χ. τήν ποδιά δέν μπλέχτηκε ποτέ κάποιος αντίστοιχος Μούρ 9/11, δέν υπήρχε ποτέ Καπιταλιστικό Κόμμα Ρωσίας όπως υπήρχε (καί υπάρχει) ΚΚ ΗΠΑ, διαμαρτυρίες αμερικανών νοστίμευαν τήν περίοδο τού πολέμου στό Βιετνάμ ενώ ανάλατες ήσαν οι κινήσεις πρός Αφγανιστάν. (Εντάξει, λίγο λαϊκίστικα καί αναμασημένα αυτά τά τελευταία)
Περί εξομοίωσης. Η οικογένειά μου είναι λούμπεν προλεταριακή. Ο πατέρας οικοδόμος, η μητέρα οικοκυρά. Μένουμε στήν Κοκκινιά, σέ προσφυγικό*. Θέλω νά καταδείξω ότι είμαστε στήν χειρότερη, άς πούμε, μοίρα, σέ μιά χώρα η οποία επίσης στήν χειρότερη μοίρα είναι μεταξύ τών άλλων καπιταλιστικών χωρών. Προσφάτως δέν λέγαν ότι μάς πέρασαν Ιρλανδίες, Πορτογαλίες, Ισπανίες; Ε, σέ μιά τέτοια φάση σού μεταφέρω (απλή άποψη έτσι; Χωρίς νούμερα καί στατιστικές) ότι ο έλληνας προλετάριος (ο πατέρας μου) δέν ζήλεψε ποτέ τόν αντίστοιχο Πολωνό π.χ.. Ακόμα καί τόν Τσέχο. (Σημείωση: ο πατέρας μου είναι ψηφοφόρος τού ΚΚΕ, ο κλασσικός έλληνας αριστερός μαλάκας! Χαχαχα!) Είχαμε θείους πολιτικούς πρόσφυγες από Τσεχία, είχε έναν σλοβάκο συναδέλφο, ακούγαμε διάφορα. Δέν ζήλεψε τίποτε σέ οικονομικό αλλά κυρίως σέ κοινωνικό επίπεδο. Τό τείχος τού Βερολίνου στήθηκε γιά νά μήν φεύγουν οι χαίροντες τόν κομμουνισμό, όχι γιά νά μήν μπαίνουν οι έκ καπιταλισμού ορμώμενοι. Εννοείται ότι δέν καθαγιάζω τήν ανάλογα ανήθικο πρόσωπο τού ημετέρου συστήματος βεβαίως.
Σέ γενικές γραμμές, αναφορικά μέ ό,τι είπες περί ανακολουθίας θεωρίας καί πράξης. Νομίζω ότι έχω ήδη απαντήσει. Εάν πράγματι ο αθλητισμός λόγω άς πούμε πρωταθλητισμού οδηγούσε νομοτελειακώς σέ ακατάπαυστα, σέ συνεχή παραδείγματα, σέ κρούσματα αναβολικών τότε η μομφή κατά τής ιδέας τού αθλητισμού δέν θά ήταν εξωπραγματική. Ξαναναφέρω ότι ήδη έχω απαντήσει στά περί ξεστρατίσματος τής ιδέας κατά τήν εφαρμογή αυτής. Τό χί ξεστράτισμα παρατηρώ από τήν «καθεστηκυία» άποψη νά θεωρήται ώς διόλου ξεστράτισμα στίς περιπτώσεις τού φυλετισμού καί τής καθολικής (καί όχι μόνο) εκκλησίας ενώ στό θέμα τού κομμουνισμού καί τής εφαρμογής του επισημαίνουμε τίς πράγματι τεράστιες διαφορές μεταξύ θεωρίας καί πράξεως. (Εννοείται βεβαίως ότι δέν κατηγορώ εδάφια τής θεωρίας τού σοσιαλισμού [τά οποία ξεκινούν από τήν διαπίστωση γιά τό ιερό δικαίωμα τής παύσης τών αδικιών] γιά τά όποια εγκλήματα έγιναν, ακόμα καί έν ονόματι τού κομμουνισμού]. Όμως, επαναλαμβάνω ότι σέ μερικά ξεστρατίσματα τού εθνικοσοσιαλισμού π.χ. τού ρίχνουμε τό ανάθεμα ενώ στόν σοσιαλισμό λόγω μή αναντιστοιχιών πράξεως θεωρίας τόν απαλλάσουμε. Καί Ξέρεις; Πολέμαρχοι τού εθνικισμού/αντικομμουνισμού όπως είναι οι Πλεύρης/Γεωργαλάς σέ γραπτά τους («Μετακομμουνισμός» τού πρώτου, «Κομμουνισμός Θεωρία – Πράξις» τού δευτέρου) πρωτοείδα μιά ανάλυση-περιγραφή τών στά ανατολικά κράτη καί ότι ουδεμία επαφή μέ τά ορίτζιναλ.
Καί πράγματι τί πιό αδιάψευστος μάρτυρας ότι δέν ήταν γνήσιος ο κομμουνισμός τού τότε μιάς καί στόν γεωγραφικό εκείνο χώρο τής ανατολικής ευρώπης, στά τόσα ομοϊδεάτικα (σικ) αλλά καί όμορα κράτη, τά σύνορα στέκαν ντούρα!
* Θεέ μου! Έγινα καραμελό ο κιαρατάς!
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα