In case u can hear me

Συνήθως ο κόσμος μαλώνει, όχι! εγώ, φύγε, εγώ πρόλαβα ρέ, στήν μέση τής έριδος, μιά πόρτα τουτού.

Τό έπαθλο; Θέση στό μπροστινό κάθισμα.

Κι εγώ, ανέκαθεν μέ φυσική αδυναμία, χαλβάς πρώτης, πάντοτε τίς έτρωγα καί πειθήνια, καθόμην πίσω.

Τούτο μού δημιούργησε μιάν έξιν ήτις καθόλου δέν μέ χαλά (πλέον).

Ακόμα καί δυό άτομα νά είμαστε, ζητώ από τόν αμαξούχο νά καθήσω πίσω. Μέ ηλίθιο ύφος, πετάω εξυπνάδα στήν οποίαν καί ένα νήπιο θά ξύνιζε μούτρα: «Τήν είδα πρόεδρος· θά κάτσω πίσω»

Αράζω λοιπόν όπισθεν, πίσω δεξιά. Ε, εντάξει ο οδηγός σέ όλην τήν καμπίνα έχει ορατότητα, όμως τό μέρος μου φέρνει σέ λίγο σέ καβάντζα. Σκύβω λοιπόν, βγάζω τήν γλώττα μιά στάλα έξω, τήν δαγκώνω, γουρλώνω μάτι, περισπωμενίζω φρύδι καί εναγκαλίζω τό κομβίον τού παραθύρου:

Γειά σου, τί κάνεις;

Κι αρχίζω. Κάτω. Στόπ. Πάνω. Στόπ. Κάτω. Στόπ. Πάν Στόπ. Κάτ Στόπ. Πάνω. Στόπ. Κάτω. Στόπ. Πάνω. Στόπ.

Επανέρχομαι στήν προτέραν θέσιν νά ελέγξω εάν μέ ανθίστηκε. Ο οδηγός, φίλος από τά παλιά, κυττά μπροστά, διηγείται κάτι μπαγιάτικο καθώς τό πλέυ δίνει τόν λόγο σέ ένα μεταλλικό Nothing Else Matters. Αναγουλιάζει λίγο τό μέσα μου, ωστόσο πά μάλ. Θά τό απολαύση ο άχρηστος, γιά 6 λεπτά καί 28 δεύτερα θά τόν πιάση η κλασσική εσωστρέφεια τού wannabe σοδομιστή. Ουδέν κακόν αμιγές καλού όμως! Χωρίς τόν φόβον του, θά τό απολαύσω κι εγώ:

Κάτω. Στόπ. Πάνω. Στόπ. Κάτω. Στόπ. Πάνω. Στόπ. Κάτω Στόπ. Πάνω. Στόπ. Κάτω. Στόπ. Πάνω. Στόπ. Κάτ.Στόπ.Πάν.Στόπ. Κάτ.Στόπ.Πάν.Στόπ. Κάτ.Στόπ.Πάν.Στόπ. Κάτ.Στόπ.Πάν.Στόπ. Κά. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ.

Πωπώ ιαπωνικό know how! Δέν χαλάνε ποτές τά μπουρδέλα, γαμώ τήν Ιταλία μου!

Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ.

Αφήνομαι στήν τέρψη, μού τρέχουν σάλια από τό στόμα καθώς δοκιμάζω τίς αντοχές τού μηχανισμού παραθύρου καί αγνοώ κάθε πόστερ διαφήμισης τής Βικτώρια Σήκρετ. Μά είναι δυνατόν; Σίγουρα δέν μέ έχει καταλάβει; Σκουπίζω μέ τόν μανίκη τόν τρεχάμενον σίελο καί τόν ξαναθωρώ. Κουμπώνει μιά τετάρτη καί φέρνει (αφού οριστικά απεμπολήσει πάσα ρανίδα προσοχής σ’ εμέ) έναν Μάλαμα στά ηχεία.

Γιουμαδαφάκα! Σού αξίζει... νά σού γαμεύσω τό παραθύρι!

Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ.

Νά την! Αρχίζει καί μέ νευροκαβαλικεύει μιά στύσις, άτιμο, ζημιάρικο κομβίο!

Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ.

Σάν διακοπτομένη συνουσία ένα πράμμα!

Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ.

Μπορεί καί νά τόν έβγαζα έξω – ο οδηγός στόν κόσμο του, ακούει Θανάση Παπακωνσταντίνου, τού αξίζει,ούν, ένα ενδόξως πεσθέν dna μου στά μπάκετ του – δίπλα μου όμως ένα λεωφορείο γεμάτο μέ ευεργέτες τής ελλαδικής οικονομίας μέ αποτρέπει.

Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ.

Ε! Δέν είναι δυνατόν νά μήν μέ έχη καταλάβει. Γέρνω, τόν κυττώ καθώς ταυτοχρόνως συνεχίζω τό ψάξιμο τού σημείου g τού παραθύρου. Ταχυδακτυλουργικά καί τάχιστα τό κάνω, αλλά όχι, δέν μέ καταλαβαίνει. Στάννννννταρ! Κουνά τό κεφάλι του στόν ρυθμό ενός εντέχνου παραφυσισμού, Θηβαίος θαρρώ, (μά δέν σάς έκαψε ο Αλέξανδρος;) ω! U sun of a beach! Μακάρι νά στό φτύνουν φανοποιοί σέ μιά δυό βδομάδες από τά τώρα!

Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ.

Ναί. Όντως. Δέν μέ έχει αντιληφθεί. Διότι απλούστατα εάν κάποιος καταλάβαινε κάποιον νά κάνη έτσι τό παράθυρο τού αμαξιού του (τού πρώτου κάποιου, ε;) τότες ο α κάποιος θά σήκωνε χειρόφρενο, θά άνοιγε πόρτα καί θά κουτρουβαλούσε ανυπόμονα 270 μοίρες. Θά έφθανε στόν β κάποιο, πάνω από αυτό τό παράθυρο (άχ!) θά άνοιγε τήν πόρτα του καί χωρίς τό παραμικρό προκαταρτικό, χωρίς νά ζητήση εξηγήσεις μπάς καί κάποια παρεξήγηση ρέ παιδί μου, θά άρχιζε νουθετήσεις καί νουθεσίες αλά Τσεζάρε Μπεκαρία:

Παπάρα! Μέχρι νά φθάσης, τήν κλείδωσα τήν πόρτα! Δέν ανοίγεις! Πάρ’ τόν κάτσο μου!

Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ. Π. Στόπ. Κ. Στόπ.Κ. Στόπ. Π. Στόπ.