Γκαρσόν! Λεκιάστηκα!

Τούς πειράζει η μέχρι μυελού οστών παρείσφρυση τής εκκλησίας στά τής πολιτείας, θεωρούν δέ ότι η κοινωνία μας είναι σκοταδιστική, οπισθοδρομική καί γιά όλα τά κακά τού σήμερα φταίει τό λιβάνι πού ξεφεύγει από τίς πλαϊνές πόρτες τών εκκλησιών πρός τούς δρόμους τών συνοικιών. Αρχίζω καί πείθομαι. Ένα καυλόσπυρο στήν μύτη μου, μιά σαλτσομακαρονάδικη λαδιά στό λακοστάκι μου τό σιέλ, καθώς επίσης τό άνω τού ενός ευρού αντίτιμο λίτρου μπιτζίνας, ηύραν τόν φταίχτη. Αρχίζω καί πείστηκα. Συνδράμω λοιπόν επισημαίνοντας κάτι αισχρό, ποταπό, ελεεινό, χαρακτηριστικό τής παπαδοκρατίστικης νοοτροπίας τού κράτους!

Ο νομάρχης τού Έβρου, η πολιτεία δηλαδή, αναγκάζεται καί χρησιμοποιεί τέτοιους όρους, εκπορευόμενους από τόν εκκλησιαστικό ζυγό στόν τράχηλο τής πολιτείας! Ακόμη καί τήν γλώσσα μας, σκλάβωσαν οι τραγόπαπες! Γιά νά περιγραφεί μιά φυσική καταστροφή, κάνουν λόγο γιά θεομηνία, όπως φαίνεται στό ιματζάκι από τό in.gr. Η μήνις τού Θεού! Ποιού Θεού; Τού σουπερβάιζορ τών παπάδων; Ούστ Θεέ! Ούστ τράγοι!

Χωρισμός πολιτείας – εκκλησίας, πότε;