Μικρά βυζιά; Στήν πυράαααααα!

Δέν καπνίζω καί πάρα πολύ, οπότε δέν ταυτίζομαι ούτε μέ τούς καπνιστάς ούτε μέ τούς αντικαπνιστάς. Ταυτίζομαι όμως μέ τό παρακάτω κείμενο (θά τό βρήτε είς τό xylokopos.blogspot.com, τό βλόγ γαμάει - μέ λίμπιντο καί αντοχές 15ετούς) όπερ πολλά μέ αρέζει:

Ενοχλείσαι; Ατύχησες.

Εδώ και χρόνια ζω σέναν καπνιστικό παράδεισο, οι πάντες καπνίζουν παντού, τα τσιγάρα είναι πάμφθηνα και τα πακέτα χωρίς γκραν γκινιόλ εικόνες με καρκινιασμένα σαγόνια και πεθαμένα έμβρυα. Συνεκδοχικά, παρατηρώ την αντικαπνιστική υστερία που εξαπλώνεται χωρίς ιδιαίτερα ζόρια, αν κι αιστάνομαι έντονη συμπάθεια για όλους τους καπνιστές στη δύση που έχουνε καταντήσει αποδιοπομπαίοι τράγοι, αντικείμενο επιθέσεων από τον κάθε ξενέρωτο και θύματα μιας διογκούμενης αγένειας και πολεμικής. Έτσι είναι, αδέρφια. Στηρίζουμε τους καπνοπαραγωγούς και τις οικονομίες τους, με τους φόρους μας στρώνουμε τους δρόμους και εξοπλίζουμε τα σχολεία τους, αφήνουμε χρήμα στα ταμεία τους και ψαχνό για τις συντάξεις τους, αφού πεθαίνουμε νωρίς και σα να μη φτάνουν όλα αυτά, δε μας αφήνουν το δικαίωμα να καψαλίζουμε τα πνεμόνια μας με την ησυχία μας.

Σκεφτείτε λίγο αυτή τη σκηνή, υποθέστε ότι με βλέπετε σε ένα εστιατόριο να τελειώνω το γεύμα μου και φεύγοντας, να σταματώ σε ένα τραπέζι όπου κάθεται μια ευτραφής κυρία. Συγγνώμη, της λέω, αλλά δε μπόρεσα να μην παρατηρήσω ότι είστε αηδιαστικά χοντρή. Το γνωρίζετε ότι το βάρος σας και αυτό που κάνετε στο σώμα σας θα σας στείλει στον τάφο; Κι αν δε νοιάζεστε για τον εαυτό σας, τουλάχιστον σκεφτείτε τους γύρω σας. Τι φταίνε να αηδιάζουν βλέποντάς σας να μπουκώνεστε και να τους κόβεται η όρεξη κοιτάζοντας τα κρέατά σας να ξεχυλίζουν απόλες τις πάντες;

Kαι τώρα πείτε μου, τι αντιμετώπιση πιστεύετε ότι θα είχα; Θα με πετούσαν έξω απτο εστιατόριο, θα μούκαναν μύνηση, θα με έβριζαν, θα μούλεγαν, κοίτα τη δουλειά σου ρε αγενέστατο αρχίδι; Κάτι απόλα αυτά, πιθανότατα.

Τώρα, βάλτε στη θέση της πατσοκοιλιάς έναν καπνιστή. Και έχετε κάτι που συμβαίνει συνέχεια, ατιμώρητα, αλοιδώρητα και χωρίς συνέπειες. Μια εκστρατεία δυσανεξείας και επιθετικότητας.

Στο σημείο αυτό, συνήθως πέφτουν τα αντεπιχειρήματα περί του δαιμονικού κακού που είναι το παθητικό κάπνισμα, αλλά δε θα κάνω καν τον κόπο. Η ιδέα ότι ενώ χρειάζομαι χρόνια συστηματικού καπνίσματος για να κάνω κακό στον εαυτό μου, αλλά αρκεί ο διαλυμένος σε ένα τετρακισεκατομμύρια κυβικά μέτρα αέρα καπνός μου για να δημιουργήσει προβλήματα υγείας σε άλλους, είναι καταγέλαστη. Φυσικά καταλαβαίνω ότι τον άλλο τον χαλάει η μυρωδιά του καπνού μου, ότι μπορεί να μυρίζουνε μετά τα μαλλιά και τα ρούχα του και τα ρέστα.

Ατύχησε.

Και μένα με ενοχλεί να μιλάει δυνατά στο τηλέφωνο, να λέει βλακείες μεγαλόφωνα, να μυρίζει από την απλυσιά, τα μούλικά του που στριφογυρίζουν και ένα σκασμό άλλα πράματα, αλλά δε θα ξεκινήσω εκστρατεία εναντίον του. Ενώ θα έπρεπε. Αυτός έχει τις νίκες του, τα σμόουκ φρη εστιατόριά του, τις ελεύθερες καπνού ζώνες στις υπηρεσίες και στη δουλειά και στα αεροδρόμια. Εγώ τι έχω; Που είναι οι απαγορευτικές πινακίδες στα αγαπημένα μου μέρη που αναγράφουν, απαγορεύεται να είσαι κρετίνος, να έχεις αδερφίστικη φωνή, να είσαι χοντρός, να μυρίζεις, να έχεις μικρά βυζιά αν είσαι γυναίκα;

Το κείμενο αυτό δεν είναι υπέρ του καπνίσματος. Είναι κατά της βλακείας.