Τ'ατίθασα!

Τρία γκόλ λέει, χθές. Τό παράκαναν τά παλιόπαιδα! Η καλλίτερη φάση νομίζω στό βού ημιχρόνιο:

Ο Γούντυ Άλλεν έχει χάσει (μέ έναν κάποιο ανορθόδοξο τρόπο είν’η αλήθεια) τήν μάνα του. Εξαντλήσας κάθε περιθώριον αναζητήσεως,προβλεπομένης αναζητήσεως, προσφεύγει σέ λιγώτερο επίγειες λύσεις. Τού συστήνουν λοιπόν, μιάν πνευματίστρια.

Σέ μιά από τίς πολλές επισκέψεις του σ’αυτήν, ένα απόγευμα, ο οιωνεί ορφανός μπαίνει στό καθιστικό καί αφού καλησπερίζει, βλέπει τήν εσχάτη του λύση στραμμένη σέ μιάν καπνίζουσα κούπα:

- Καλησπέρα, τί γίνεται;
- Έλα, πέρασε. Συγγνώμη λίγο καλέ μου, μιλάω σέ έναν πεθαμένο φίλο μου.
- Α, εντάξει...
- (απευθυνομένη στήν γαβάθα) Όπως στό λέω Μάρκ, όπως στό λέω! Κατά τ’άλλα μού έχεις λείψει πολύ. Πολύ τζουτζούκο μου! Θυμάσαι μήπως πόσο...

Κι ο Άλλεν, ευγενής μέσα στήν απόγνωσή του:

- Μήπως θέλεις νά περιμένω έξω, νά τά πήτε μέ τήν ησυχία σας, μέ τήν δέουσα privacy ;