Ομάδα Έψιλον.

Δέν έμαθα τό γιατί, είδα όμως ότι τό ξαναέκαναν, προεβλήθη δέ καί σέ πράιμ τάιμ! Θά’χε μεγάλη επιτυχία προφανώς καί σκέφτηκαν νά τό ξαναδιοργανώσουν. Δέν θά υπήρχε ιδιαίτερο πρόβλημα, όλος ο εξοπλισμός ακόμη διαθέσιμος.

Καί επειδή γιά Σάββατο βράδυ, τό πηγούνι τής Μαρίζιας δέν βοήθησε στήν χώνεψη τής μακαρονάδος μέ οικτρή συνέπεια προβλήματα στύσεως δύο χιλιάδες οκτακόκια (σίκ) είκοσι δευτερόλεπτα αργότερα, μέ έπιασε μιά μήνις μυρμιδόνικη.
Έβαλα τά δυνατά μου λοιπόν προχθές, τά πανίσχυρά μου μάλλον, ώστε νά αποτρέψω τήν νίκη τού Βελιγραδίου. Λάδωσα τό μαύρο ζήμενς μου,


κροτάλισα δάκτυλα γιά τήν καλλίστη επίδοση επί τού καντράν καί άρχισα ομοβροντίες υπέρ τής Ουκρανίας καί λοιπών ανταγωνιστών τής νικητρίας τού Σαββάτου.

Είχα φθάσει σέ τριψήφιους αριθμούς κλήσεων/σμσ όταν μέ τράβηξε τό βλέμμα τού Απόστολου. Στεκόταν στό χωλάκι, μόλις είχε βγεί από τό μπάνιο, στέγνωνε τό μαλλί, έσταζε κάτω ασταμάτητα αλλά βλέποντας τά υγρά του μέλη δέν μού έκανε καθόλου καρδιά νά τόν μαλώσω, μέ ρώτησε:

- Τί κάνεις εκεί, Ιλαρίων;
- Προσπαθώ νά διακόψω τόν δημιουργηθέντα από τά βρεγμένα σου κάκαλα αποσυντονισμό μου...

Σήκωσα τό βλέμμα μου πρός τό πρόσωπόν του καί ωλοκλήρωσα:

- Καί νά συνεχίσω νά... Νά...

Κι έδειξα τήν οθόνη τής τουβούλας, ήσαν οι μολδαβοί εκείνη τήν στιγμή.

- Τί νά...; Τί κάνεις Ιλαρίων;
- Θέλω νά τήν θάψω τήν παλιοσέρβα! Ξαναγίνεται σήμερα ο διαγωνισμός καί δέν θέλω νά ξανακερδίση η γναθιάρα! Έχω σκιστεί νά στέλλω σμσ!

Ο Απόστολος κάθησε· απρόσεκτα άραξε τά σφριγηλά, καλοξυρισμένα, ξεσηκωτικά οπίσθιά του στήν πολυθρόνα απέναντί μου. Έδειξε τήν τηλεόραση, κύτταξε εμένα, πήγε νά πή κάτι, σταμάτησε πρίν ν’αρχίση, έκλεισε τά μάτια του, χαμήλωσε τό κεφάλι, τό εναπόθεσε στά πλεγμένα δάκτυλά του καί απότομα τό σήκωσε κυττάζοντάς με κατάματα:

- Επανάληψη είναι...

Ένοιωσα έναν ξυλοκαΐνικο πονόδοντο. Εστράφην στήν τηλεόραση, κύτταξα τό τηλέφωνο, τό έσπρωξα λίγο καί φορτώθηκα ύφος άνετο.

- Τό ξέρω... Αφορμή ήθελα γιά νά’ρθης νά καθήσης απέναντί μου μέ σκέλη ανοικτά. Αυτό κι άν είναι μικρόφωνο γιουροβίζιον! Νά πώ ένα τραγούδι;

Καί σύρθηκα γεμάτος οχείαν πρός πεδίον δόξης λαμπρόν.

Ένα έψιλον πάνω στήν οθόνη, δεξιά δέν είναι κάτι τόοοοοοοοοοσο δύσκολο γαμώτη μου!