Κυνήγα τον!

Παρατηρώ, ω ντοκτέεεεγρ, ότι αυτό (ναί ρέ, αυτό) τό κωλοδιάφραγμα (πού μέ έχει σκίσει) ξεφράσσεται (τό λέω σωστά;) είτε τίς στιγμές πού τρομάζω (αιτίες κι αφορμές, κάποια ταινία, ρεπορτάζ μέ Αλαβάνο σέ ειδήσεις, απότομο φρενάρισμα στήν Ποσειδώνος, ενδεχόμενο πληρωμής σέ έξοδο) είτε τήν στιγμήν καθ’ήν εκσπερματύνω (μέ φόρα ή όχι, μέ παρέα καί μή).

Καί επειδή ρέ ντοκτέρ, τό δεύτερο μού συμβαίνει μόνο κάθε παραμονή πρωτοχρονιάς μονού έτους, καί πίστεψόν με είναι λίαν επώδυνος η μή ανεμπόδιστος αναπνοή, μού γράφεις μιάν συνταγή γιά αφειδιασμένες τρομάρες;

Ο γράφων, στίς 23:42 τό βράδυ τής παραμονής, άρτι ακούσας ελικόπτερα...