Μεσήλικας Τοτός.

Τό ένα παλιό αλλά γαμάτο, τό άλλο καινούριο καί ρεζίλικο.

Μού καλάρεσε, άς τό πληκτρολογήσω τό λεπόν:

Ο Έριχ Χόνεκερ στέκεται στό μπαλκόνι τού σπιτιού του καί βλέπει τήν ανατολή τού ηλίου. Ακολουθούν διαχύσεις.

Χόνεκερ: «Καλημέρα, αγαπητέ ήλιε...»
Ήλιος: «Καλημέρα, αγαπητέ Έριχ...».

Τό μεσημέρι τά ίδια.

Χόνεκερ: «Χαίρετε, αγαπητέ ήλιε...»
Ήλιος: «Χαίρετε, αγαπητέ Έριχ...».

Τό δειλινό πάλι τά ίδια.

Χόνεκερ: «Καλησπέρα, αγαπητέ ήλιε...»
Αυτήν τήν φορά όμως ο ήλιος γυρίζει καί τού λέει:
«Δέν μέ χέζεις, ρέ Χόνεκερ! Τώρα είμαι στήν Δύση!».