Στραβή εκλεκτοσύνη.

“Μήν βρίζεις ρέ Τάκη, είμαστε εκπομπή λόγου” ακούγεται ο Μητσικώστας νά σατυρίζη κάποια χομοσάπιενς κατάσταση στήν τιβή. Καθότι ξέρουμε όλοι ότι εκπομπές λόγου είναι κυρίως αυτές στίς οποίες συμμετέχουν πολιτικοί καί ακούγεται ακαταπαύστως ένα: «Μά αφήστε με νά ολοκληρώσωωωωωωωωω μαστροϋπουργέ!»

Κι όταν τό τέλος φθάνη κι ο καλοπροαίρετος θεατής ίσως αναλογισθή τί βγήκε από μιάν αντιπαράθεση πολιτικών σέ εκπομπή, η σούμα δέν είναι καί πολύ παρήγορη γιά ένα κάποιο πολυθρύλητο πνεύμα ομονοίας.

Δέν παραπονιόμεθα, πάντα έτσι γίνεται καί θά γίνεται. Εξάλλου οι τών πολιτικών κουβέντες τέτοια κατάληξη έχουν.

Άν θέλης κάτι πιό χαλαρό, άν θέλης σύμπνοια, προτίμησον εκπομπές σέ εορταστικές περιόδους φιλοξενούσαι (αι εκπομπαί) καλλιτέχνας π.χ.. Δυό τρείς τέσσερις καλλιτέχνας νά σχολιάζωσιν τά τής επικαιρότητος καί τών παρελκομένων τής καλλιγραφίας τού κλειδίου τού σόλ (Γαμήθηκες στίς γενικές ρέ αρχίδη).

Όπως πρόσφατα. Ένας τύπος στήν ΝΕΤ, είχε τούς Μαχαιρίτσα, Τσακνή καί Β. Παπακωνσταντίνου. Καίτοι καθήμενοι, αι υποκλίσεις των ευδιακρίνοντο κι από τυφλόν ακόμη, καθώς κολάκευε ο είς τόν έτερον:

Καί τί μουσικάρες διαχέεις ρέ μάγκα, καί πόσο ευτυχείς (πρέπει νά) αισθάνονται οι θαυμασταί σου, καί πόσον ενώπιόν σου κλανιά μουνόψειρας ο Αττίκ, καί γιατί νά μήν έζης κατά τήν αναγέννησιν νά αποτροπιάσης τόν ντε Παλλεστρίνα καί γιατί η φύσις νά μήν μάς έχη δώσει 70 ώτα νά σέ ακούμε καί γιατί νά έχωσιν τελειωμό τά γιατί...

Τό πρός διαφημίσεις διάλειμμα άλλαξε τήν κατεύθυνση τής κουβέντας. Όταν επανήλθον οι σούπερμεν τού πενταγράμμου (κυρίως δέ αυτού πού αποκαλούμε: «έντεχνο») τράβηξαν πρός πολιτική μεριά.

Ο Β.Παπακωνσταντίνου τηρών παλάμες μέ κλειστά τεντωμένα δάκτυλα, προσπαθών στό άκυρο νά φτιάχνη σπιτάκια στό τραπέζι τού στούδιου, συνέχισε μιά νύξιν περί Αριστεράς ηρχισμένης υπό τού Μαχαιρίτσα:

- Βέβαιαααααα! Έτσι! Έτσι! Αριστερά! Επίπεδον! Jaaaa! Ντά! Μέσα! Καί ξέρεις; Λέγαν καί γιά τόν Χατζηδάκι ότι ήταν δεξιός... Χμ... Ο βίος κί η πολιτεία του όχι απλώς αριστερόν τόν κάνουν, αλλά αναρχικόν! Διότι αγαπημένοι, φανταστικοί καλλιτέχναι συναδέρφοι μου, τί είναι η Αριστερά; Παιδεία, ευαισθησία καί καλλιέργεια! Ο έχων ταύτα, είναι αριστερός! Έληξε!

Μάλιστα. Άρχισα λοιπόν, νά συμβιβάζωμαι μέ τήν ιδέα ότι δέν θά ξεφύγω ποτέ από τό όνειδος τής άκρας Δεξιάς, δεδομένης τής προσωπικότητός μου, καί τανάπαλιν. Ώσπου ξεφύλλισα ένα όν/όφφ τής Ελευθεροτρυπίας· δυό ημέρες μετά από τήν έν λόγω εκπομπή καί η συνειδητοποίησις τού τότε νοήματος, ήτο αναπότρεπτος.

Μία ανταγωνίστρια τής Παξινού, μιά νέα Λαμπέτη, μιά καινή Κατερίνα, συνεντευξιαζομένη (Γιούλικα Σκαφίδα τις) κατέθεσε ότι... Άς δούμε καλλίτερα ένα αποσπασματάκι:


- Προέρχεσαι από αριστερή οικογένεια;

- Ε, βέβαια!

- Καί ανήκεις καί ιδεολογικά εκεί;

- Ναί. Άν δέν είμαι τώρα πρός τά εκεί, πότε θά είμαι; Στά 40 μου; Δέν μού πάει νά ψηφίζω τώρα ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ.

- Τί σημαίνει νά είσαι αριστερή;

- Τό έχω δεί ότι είμαι λίγο διαφορετική, πιό αντιδραστική. Ότι είμαι λίγο επιλεκτική. Έτσι καί οι φίλοι καί βλέπω αυτούς καί λέω, «έτσι θέλω νά είμαι». Επίσης, μ’αρέσει άς πούμε, ο τρόπος ζωής τών γονιών μου. Πού δέν πάμε στά μπουζούκια ή πού δέν αγοράζουμε cd τής Βανδή. Ή πού δέν κοιτάμε τηλεόραση τήν πρωτοχρονιά, πού στό σπίτι ακούμε ραδιόφωνο συνήθως, πού δέν έχουμε 15 αυτοκίνητα καί 30 κινητά».

Άς τό πεηστάρουμε ώστε νά τό εμπεδώσωμε:

- Τί σημαίνει νά είσαι αριστερή;

- Τό έχω δεί ότι είμαι λίγο διαφορετική, πιό αντιδραστική. Ότι είμαι λίγο επιλεκτική. Έτσι καί οι φίλοι καί βλέπω αυτούς καί λέω, «έτσι θέλω νά είμαι». Επίσης, μ’αρέσει άς πούμε, ο τρόπος ζωής τών γονιών μου. Πού δέν πάμε στά μπουζούκια ή πού δέν αγοράζουμε cd τής Βανδή. Ή πού δέν κοιτάμε τηλεόραση τήν πρωτοχρονιά, πού στό σπίτι ακούμε ραδιόφωνο συνήθως, πού δέν έχουμε 15 αυτοκίνητα καί 30 κινητά».

Δέν είναι μόνο αυτά τά δύο παραδείγματα πού καταδεικνύουν τήν μαντάμ_σουσού νοοτροπία/άποψη πού έχουν γιά τήν ιδεολογία τους οι απανταχού αριστεροί. Μιά δυό εφημερίδες νά διαβάσης, λίγη τιβή, ειδήσεις νά παρακολουθήσης, σέ κάποιο φιλικό σπίτι πολιτικολογίας δράσεως νά μετάσχης καί τό βλέπεις καθαρά.

Τί μπορεί νά σημαίνη κάτι τέτοιο; Έχουμε βρεί τήν Αλήθεια; Ένα κατ’αίσθηση αντιληπτό ωδήγησε κάπου καί ενέσκυψε τέλος; Μπορεί. Αλλά πόσο γελοίο είναι, πόσο ηλίθιοι φαίνονται (καί στό βάθος είναι) κάποιοι πού νομίζουν ότι έχουν τήν αποκλειστικότητα τού Ορθού καί αντικρύζουν τούς διαφορετικούς μέ αλαζονεία.