Τετάρτη, Ιουνίου 28, 2006

Γιά νά δώ τήν εξάρτυσή σου...


Εάν ταξιδεύετε όπως κι εγώ (σιγά ρέ Μάρκο Πόλο) στίς λεωφόρους τών προαστείων καί πιό συγκεκριμένως βρέχεστε στήν Ποσειδώνος, ίσως νά έχουτε δεί ότι έχουσιν αγκυροβολήσει μπόλικα πολεμικά βαπόρια. Δέν γνωρίζω εάν είμαστε εντός τού πεδίου βολής των, γιατί όμως νά είμαστε; Στίς αρετές μας δέν συγκατελέγεται η κακία, ούτε έχουμε ειδικότητα βοράς κανονιών. Τέλος πάντων, κάθομαι καί σκέπτομαι σέ τί τριπάκι έχουν βάλει τά στρατευμένα παιδιά μας, τά γλυκά ναυτάκια...

Διότι ναί, κάτι τέτοιο θά παίζη... Κάποια ναυτική εβδομάς, ναυτική επίδειξις, κάποια άσκησις...

Αχ, αυτές οι ασκήσεις... Κούρασις, ταλαιπωρία, εξάντλησις γιά νά κονομήση τά εύσημα κάποιος αξιωματικός. Κάπως έτσι θά είναι καί τώρα...

Θά ήθελα, διά μιάς αλλεργίας αλτρουισμού νά βουτήξω στήν παραλία κάπου στήν Έδεμ π.χ. κοντά στάς εκβολάς τού Ηριδανού, καί μέ απλωτές νά βιαστώ νά πάω στό μεγαλύτερο (κι ώς έκ τούτου πολυπληθέστερον) καταδρομικόν. Νά μήν μέ καταλάβη κανείς. Ο καταστρωμάτος σκοπός νά έχη αφοσιωθή σέ οχειαστικές αναπολήσεις τού πολιτικού του βίου καί όλες οι κλειδαριές τών μπουκαπορτών σκανδαλωδώς ανοικταί νά είναι.

Νά μπώ στό παπόρι καί νά σημάνω εγερτήριον μέ καμπανιζέ ήχους. Λίγο μετά, θά υπάγω στό μαγειρείον, περιλαμβάνοντας δεκάδες ντουζινών αυγών, κιλά πολλά πορτοκαλιών, αμέτρητα βάζα ροδάκινου μαρμελάδας καί μπέηκον από μιά μούτζα χοίρων.

Δέν θά μού πάρη ώρα νά ετοιμάσω όλα αυτά, νά φτιάξω πρωινό γιά περίπου 274 ναυτοδίοπες... Ηδύτατον πάρεργον – ουδεμία δυσανασχέτησις γιά τόσα καί τόσα ναυτάκια πού μέ πολλές θυσίες υπηρετούν τήν πατρίδα μέ πρώτη καί καλλίτερη τήν θυσία τής μή θυσίας στήν Αφροδίτη... Καθώς θά τσιτσιρίζω τό μπέηκον θά σκέπτωμαι όλες αυτές τίς εικόνες, θύμησες πού δημιουργούν τό γονιδιακό αίτιο μέ τό αιτιατό τών υγρών σπυρακίων στόν φλοιό τού προσώπου κάθε ναύτου. Άχ, οι ναύται! Μέ τσίτα τήν διάθεση, τήν όρεξη, τήν πεθυμία γιά πολλές θυσίες στήν Αφροδίτη, γιά εξαπόλυση πάσης σωματικής ηδυπάθειας, γιά ικανοποίηση ατίθασα ακουσίας παρέμβασης στήν μορφολογία κάθε σωμάτου...

Όνειρο άπιαστο, χιμαιρώδες, σάν σκηνή άπό (λογοκριμένη) ταινία προσεχώς.


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα

blog stats