Μέσα σου μιά κατάδυση, μιά νύχτα πού γκρεμίζει...

Τώρα μέ τό μουντιάλ (επειδής είδα ένα αφιέρωμα σέ ένα αθλητικό σάιτ) θυμήθηκα τά χαρτάκια τά πανίνι. Έχω μερικά άλμπουμς, τό πιό παλιό είναι τό ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ 84, ένα αφιέρωμα στήν Α΄ εθνική, μέ τόν Παραπραστανίτη στήν ΑΕΚ. Τέτοιου είδους συλλογή, όχι μέ αυτοκόλλητα αλλά μέ συμμετοχές σέ εκδηλώσεις πρός τιμήν του, κάνει ο Μίκης Θεοδωράκης τά τελευταία έτη. Εντάξει, λογικό, δέν λέω, κορυφαίος συνθέτης ο μάστορας (μέ πρώτο καλλιτέχνημά του βεβαίως τόν ύμνο πρός τόν Ιωάννη Μεταξά) αλλά ο αριθμός τών πρός αυτόν εκδηλώσεων, μεγαλύτερος κι από τόν αντίστοιχο τών οδών καί πλατειών «Ελ.Βενιζέλου» (κι αεροδρομίων ρέ!)

Τελοσπάντων διάβαζα τό Βήμα ψές καί βλέποντας φωτογραφία μέ τόν συναγωνιζομένο τόν παπα Τσάκαλο σέ μαϊντανισμόν, είπα νά πάω καί στά πιό μικρών χαρακτήρων. Κι όταν τά διάβασα, σκέφτηκα εάν παίρνη κανονάκια, άν μαζεύη ρούμπους, εάν τέλος πάντων έχει βάλει στόχο νά μεγιστοποιήση τίς συμμετοχές σέ οιουδήποτε περιεχομένου εκδηλώσεις ο Μίκης, μέ κάθε τίμημα.

Διότι (μιάς καί σέ εκδήλωση – μνημόσυνο γιά τόν Ανδρέα, δέν γίνεται νά βγάλης διαφωνία κι αντίθεση) δέν μπορεί, νά είσαι τόσο κωλοτούμπας... Δέν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε πού ο Μίκης λόγω κάποιας περίεργης δράσης τής 17Ν, είχε βγεί καί κράξει τόν Ανδρέα μέ τά χειρότερα. Αυτά, λίγο πρίν, λίγο μετά από τό 1990. Καί τώρα, νά σκύβη ευλαβικά τό κεφάλι ενώπιόν του... Ενώπιον μιάς προσωπικότητας γιά τήν οποίαν έχει βγάλει χολή... ; Ε, δέν μού κάνει γιά αντρίκια, γιά τίμια συμπεριφορά...

Γι’αυτό λέω, προσπαθώ νά εξηγήσω, ότι μέ κάθε τίμημα, ακόμη καί νά φαίνεται καραγκιόζης, νά γλύφη εκεί πού έφτυνε ο συνθέτης τού Ραντάρ, προσπαθεί νά συμμετέχη, νά μαζεύη αστεράκια από τίς συμμετοχές σέ οτινάναι εκδηλώσεις.

Μαθηματικώς βέβαιον ότι προσεχώς, σέ βράβευση τού Πατακού θά ακουσθή νά λέγη:

«Σκύβω τό γόνυ ευλαβικά μπροστά σου στρατηγέ μέ τό μυστρί καί προσθέτω μιά νότα από τό “τό σπίτι αυτό πώς θά χτιστή τίς πόρτες ποιός θά βάλη...” ένεκα τού μυστριού καί τών έργων πού κάνατε στήν χρυσή επταετία σας, Στρατηγέ Πατακό(σίκ)!»