‘Ντάξ’ νά’ούμ’, έχω κρεατάκια!

Τό κακόγουστο χαλάκι στό τεράστιο σαλόνι μού θύμισε εκείνη τήν φάση κάπου ψηλαλλαχού.

Θυμήθηκα τόν γκόμενο τής φίλης τού γκόμενου τής φίλης τής γκόμενας τού εαυτού μου… Ήταν απίστευτος! Χαχαχαχα! Σκέφτομαι τώρα τήν όλην κολλεγιά καί μού κάνει πολύ κάπως… Κι όχι μόνον κάπως αλλά κι άλλα επιρρήματα άπό «κα» μού έρχονται αλλά δέν είναι τής παρούσης. Α! Τώρα τό θυμήθηκα! Είναι η μεγίστη ημέρα τού έτους η τουτουνή! Τί πρέπει νά γράψω; Χμ… Κάτι καλό πρέπει, ναί… Χμ…

Μωρέ δέν γαμιέται! Θά γράψω αυτό πού θέλω!

Γαμώ τό καλοκαίρι μου γαμώ! Θέλω χειμώνα! Κρύα, χιόνια, βοριάδες, ζιβάγκο, κάλτσες, καί ανησυχία περί τής τιμής τού πετρελαίου…