Μήν μού μιλάτε γιά φάκες πιά!

Άκουσα ότι απεβίωσε, ο (δραπέτης νεκροταφείου τό δίχως άλλο, παρά οκτώ, 100 ήταν!) εθνικός δικαστής Γιάννης Ντεγιάννης καί αυτόματα ένας συνειρμός μέ έστειλε στήν Μόσχα, εκεί όπου είχαμε μιάν εκδήλωση, πορεία, παρέλαση, διαδήλωση, κάτι τέτοιο τελοσπάντων, απο ομοφυλόφιλους.

Ή καλλίτερα, είχαμε (τό Σάββατο) προσπάθεια εκδήλωσης, πορείας, παρέλασης, διαδήλωσης, διότι έν τέλει απηγορεύθη καί δέν παρουσιάσθη (πέρα από έν τέλει) gay parade. Λόγους απαγόρευσης δέν ξέρω όπως δέν ξέρω τί ακριβώς ζήτηξαν οι ρώσοι αρσενοκοίται.

Θέλω νά σταθώ στό ότι είναι, πράγματι, καινοφανείς τέτοιες ειδήσεις, όχι η τού θανάτου ενός 92ετούς βεβαίως, βεβαίως, αλλά ειδήσεις σχετιζόμενες μέ κινήσεις καί προσπάθειες gay στήν Ρωσία, νά τούς αναγνωρισθούν κάποια δικαιώματα κλπ κλπ κλπ.

Είναι λίαν ενδιαφέρον τό όλο σκηνικό νά’ούμ’... Όχι τό ότι ένας γκέυ/αδελφή ζητά ίσα δικαιώματα μέ κάποιον στρέητ, ζωολάγνο ή (ενσυνείδητο) μαλάκα. Αλλά τό ότι βλέπεις στήν Ρωσία νά γίνωνται τέτοιες εκδηλώσεις. Σέ μιά Ρωσία, πρώην Σοβιετική Ένωση δηλαδής, όπου η αντιμετώπιση τών ομοφυλοφίλων κατά τό κομμουνιστικό καθεστώς ήταν...............

Ήταν..............

Ήταν.............

- Άντε βρέ! Αργούν τά βαφτίσια;;

- Απαπαπάααα! Δέν απαντώ! Αλλά πάλι αυτή η υποψία απάντησής μου, η τζούφια προσπάθεια δηλαδή, είναι αφιερωμένη σέ κάθε υπερασπιστή τής ιδέας ότι ο παιδαγωγισμός (σικ) τού 21ου αιώνας θά πρέπη νά είναι στρεητοφοβικός καί ταυτόχρονα αναπολεί μέ μαράζι τά καθεστώτα τού υπαρκτού σοσιαλισμού.