Πολύς θόρυβος ρέ παιδί μου...

Χειροκρότημα. Γιατί η ευαρέσκεια, η επιδοκιμασία, η αποδοχή, σχεδόν μόνον, μέσω αυτού εκφράζεται;

Τό απόγευμα τό χθεσινό (;) προχθεσινό (;) χιχθεσινο τελοσπάντων, κάποιο απόγευμα γαμωτη μου, είχαμε μαζευτεί σέ έναν κινηματογράφο ο οποίος μάς είχε παραχωρηθεί γιά τήν συγκέντρωση μας. Στήν αρχή χαλαστήκαμε όταν μάθαμε τό όνομα αλλά και τό ρεπερτόριο του, σιγά σιγά όμως προχώρησε η φάση κατά τά δέοντα.

Ικανοποίηση γιά ό,τι λεγόταν, βαυκαλισμός ορισμένων γιά τήν επιρροή των καί διάφορα αλλά τσιτωτικά.

Καί κάπου εκεί πρός τό τέλος, πολύ χειροκρότημα. Πολύ λέμε… Κύτταξα τόν κόσμο, τον αλαλάζοντα κόσμο καί τό πρόσωπόν μου έχασε πάσα έκφραση.

Γιατί χειροκρότημα; Θά μπορούσαμε, τήν όλη καλομάρα πού μάς είχε πιάσει νά τήν εκφράζαμε μέ…

Μέ πασχαλινά κάλαντα άπό παιδική μελόντικα.

Μέ επίδειξη τζόκερ τράπουλας.

Μέ τζηνκέλειες κλακέτες.

Μέ φύσημα μύτης κάποιου συναχωμένου. (Έάν δέν υπήρχε συναχωμένος, κάποιου διαφραγματικού)

Μέ παιχνίδια σκιών τής παλάμης μας (αχ, τί ωραίος κούνελος! Καί σιωπηλός, ε;)

Μέ βρώση νυχιών. (βαμμένων καί μή).

Μέ κάποιο τίκ στό πρόσωπο. (είμαι ο νάμπερ ουάν!)

Μέ κάποιο ταχυδακτυλουργικό κολπάκι τού Μάικ Λαμάρ.

Μέ ρεφραίν τραγουδιού τού Λογό.

Μέ πολλά μωρέ. Όρεξη νά έχεις νά σκέπτησαι… Καί στο τέλος βέβαια θά ακούγηται ένα: «Διαλυθείτε ησύχως. Ο καθείς θά γυρίσει στόν θάλαμό του άνευ πολλών τσιριτζατζουλών… Όσοι έχουν βραδινό ηλεκτροσόκ νά περιμένουν στήν έξοδο, οι άλλοι νά αρκεσθήτε στά χάπια. Παρακαλούμε μήν αγγίζετε, ξύνετε, θωπιάζετε τήν λοβοτομή σας. Ευχαριστούμε γιά τήν προτίμηση σας! Καί μήν ξεχνάτε! Τό Κόμμα (ένα είναι τό Κόμμα) νοιάζεται γιά σας. Ξέρει ποιο είναι τό καλό σας, δρά γιά σάς, πρίν από σας».