Τρίτη, Νοεμβρίου 22, 2005

Αρχίζω καί παίρνω τά πάνω μου!


Μιά δακτυλούμπα στό όν/όφφ. Καί τό εσωτερικό ενός τουτού σίμκα, γεμίζει ήχους από βιολοντσέλλα, στραντιβάρεια βιολιά αλλά καί νταούλια μακεδονίτικα...

Μά ναί! Τέτοια είναι τά όργανα πού οι goin through κουρδίζουν καί :

Εδώ είμαι πάλι, μέ τό δεξί παίρνω και πάλι τη σκυτάλη
κι ανοίγω τρούπα στο δικό σου το κεφάλι
Σού φέρνω ζάλη αλλά και σύγχυση μεγάλη
τόσο μεγάλη, όσο δεν έχεις νιώσει άλλη

Δέν μέ γουστάρεις, μήπως θα ήθελες μια χέρμπ νά μέ πάρης;
Σιχαίνεσαι τό στυλ μου καί φρικάρεις
μά κατά βάθος μ' αγαπάς καί μέ κοπιάρεις

Μαζί μου ασχολείσαι, πόσο μαλάκας είσαι
Αν όντως δεν γουστάρεις σου δείχνω τι να πάρεις (σουρπράιζ!)
Ανήλικος αν είσαι, τα αυτιά σου τώρα κλείσε
τό όνομα μου σβήσε, ξένος είμαι, ξένος είσαι


Νενικήκας σε Βέφα Αλεξιάδου!

Βρήκα κι άλλον τρόπο νά γίνεται τούρμπο κάποιος...

Τί μπούκοβο καί λαλακίες!

ΥΓ: Ξύδι, φασιστάκι! Ξύδι! χιχιχιχιχι!

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα

blog stats