Κάτι παλαιό αλλά αγαπημένο...

Άς πρόσεχες! Καί τά μπάκ άπς τού Θεού είναι!

Κάθεσαι στό γραφείον, σού έχει φτιάξει τήν διάθεσι η τέλεια δοσολογία ζαχάρεως στό φραππέ (δέν πίνω ούτε φράππο, αλλά ούτε ζάχαρι βάζω στόν νηφελοκοκόζωμο) η ησυχία είναι χαρακτηριστικά παράταιρη γιά άστυ, είσαι άνετος κιόλας μπανιαρισμένος ων, γουστάρεις ρέ παιδί μου!

Καί κάθεσαι στό γραφείον (καθώς προείπαμε) ανοιχτός ο πισής , μεγιστοποιημένος κι ο firefox, κάνεις κλίκ σέ ένα βελάκι πού δείχνει τήν μοκέτα.

Όχι ότι είχες διάθεσι ταμπάσκο, αλλά βλέπεις τό three double u blogg και πάει ο νούς σε ημερολόγια, σε καταθέσεις απόψεων και σκέψεων από ανθρώπους που πάντα έγραφαν. Ανέκαθεν έγραφον αλλά μόλις τώρα, νομίζουν ότι υπάρχουν χασομέρηδες οι οποίοι θά δούν κάποτε (λίαν συντόμως δηλαδή) τά πονήματα τών ανθρώπων - πού πάντα έγραφαν όπως προγράψαμε.

Κάθεσαι καί γράφεις σε αυτό τό ωραίο περιβάλλον λοιπόν. Λιγάκι απρόσμενα συνειδητοποιείς ότι έχει κάνει χαλί στήν σελίδα , η περιοδικά διατυπούμενη σκέψη σου. (όχι μωρέ! Δέν είναι αυτοσκοπός!)

- Ρέ σύ! Έχω γράψει μπόλικα!

Καί τί μπόλικα εεεε; Φοβερά! Πρωτοείδοτα! Ασυνήθη! Διαφορετικά! Ελκυστικά!

Και ακούς τήν κοιλιά νά γουργουρίζη σημάδι ευχαριστήσεως αλλά καί συνειδητοποιήσεως πόσο παραγωγικός είσαι. Τά σήματα ανεβαίνουν πιό πάνω τής κοιλίας. Επισκέπτονται τόν εγκέφαλο (ναί ναί! Αυτόν τόν τόσο καλαίσθητα εργατικό!) καί τού λένε: «Είδες; Πολύ αξιόλογα και διόλου υστερούμενα τών εκδιδομένων, αυτά πού αφήνονται στόν εβένινο ωκεανό τού άνευ μεταλλικού ελάσματος μπλόγκ από τόν κτήτωρά μας...»

Κι ο εγκέφαλος, συνετά και φρόνιμα απαντά:

«Μήν είσαι βλάκας, νεύρο! Τό γουργούρισμα δέν πηγάζει από ικανοποίηση... Ο καφές πάντοτε δημιουργεί πείνα. Δέν τόν πηγαίνεις στήν κουζίνα τώρα; Καί πού’σαι; Μήν χρησιμοποιείς αμφίσημες λέξεις! Τί πάει νά πή εκδιδόμενες απόψεις καί σκέψεις; Δέν νομίζω νά είναι αριστεράς κατευθύνσεως τό εν λόγω μπλογκ!»

Είσαι τώρα στό τραπέζι. Σπρώχνεις ελάχιστα πρός τά μέσα το άδειο πιάτο και τού ρίχνεις κάποια ψίχουλα τιμώντας τό νοικοκυρεύεσθαι. Μια οδοντογλυφίδα μέσα βαθιά ανάμεσα στόν κοπτήρα και κυνόδοντα προσπαθεί νά αποτρέψει αρμένικες βίζιτες κρεατικών. Η ευχάριστη διάθεση παραμένει ακόμη καί τώρα γεύματος περατωθέντος. Κι όταν με χλιαρό νερό προσπαθείς τά λιπαρά ίχνη να αφήσουν τό πιάτο, τότε αντιλαμβάνεσαι κατηγορηματικά, πείθεσαι ότι τά στό μπλόγκ σου είναι πράγματι «πρός έκδοσιν» τουλάχιστον!

Παίρνεις μιά πέψη κόλα, ξανακάθεσαι στό γραφείο και με λαχτάρα συνδέεσαι. Αφήνεις δε, περισσότερο καμάρι απ’ό,τι θά άφηνες εάν τό παιδί σου έλεγε ποίημα τού Ζαχαρία Παπαντωνίου αποσπόν άπειρα θετικά σχόλια από πλήθος αλβανών γονέων.

Καί ξαφνικά τό μπόρς έπεσε βαρύ. Ένα λόξυγκοειδές ρέψιμο αφήνει κάτι από σέληνο στόν φάρυγγα. Καίτοι Φεβρουάριος καί ζιβάγκο πάνω από υποκάμισο, εφίδρωσις (και) μασχάλης.

- Φιλώ τό σπίτι σου ρέ σουλτάνας γυιέ! Ουάάάάάάάάάάά!!!!!!

Η πέψη κόλα άφρισε ριχνόμενη στην οθόνη και κατρακύλησε αφήνοντας ίχνη. Δυό καφέ βραχίονες αγκάλιασαν τό μήνυμα προειδοποιήσεως :

«Γιά λόγους πολιτικής ορθότητος βάσει ντιρεκτίβας τού xxxx οργανισμού, το σάιτ μας απεφάσισε τήν αναστολή τής λειτουργίας του δια παντός. Λυπούμεθα πολύ. Γειά σας!»