Μ’άπείλησαν ότι …
Τελοσπάντων, τά είδα νά κοκκινίζωσιν ελαφρώς καί τούτο όχι ένεκα αιδούς αλλά οργής. Καί believe my dear, είναι λίαν περιέργον νά βλέπης κάτι τέτοιο νά ερυθριά.
Απορήσας γι’αυτές τίς «πρωτοβουλίες» τά πλησίασα καί τά ρώτησα.
Στά πορτογαλικά, μού τόνισαν ότι δέν ανέχοντο νά έχη γίνει διάσημος μέχρι καί ο δεξιός (αχώνευτος) κυνόδοντάς μου κι ετούτα νά μένωσιν έν τή σκοτία τού παρασκηνίου.
Δέν ήξερα τί νά πω, γιά νά είμαι ειλικρινής δέν ήτο άδικον τό παράπονον των, αιφνιδιάσθην όμως. Τίς θά περίμενε παρεμβάσεις πορτογαλικάς…
- Καί; Τί θέλετε; Πώς μπορώ νά βοηθήσω, πώς νά συνεισφέρω είς τήν ίασιν τού νταλγκά σας;
Τό πιό πολυλογάδικο, ζουμερά έδειξε κάτι επί τής βιβλιοθήκης. Μεταξύ περιοδικών «διάβασε μέ», «Αθήναι Λας Βεγκας», «tutti frutti», «prive», έχασκε μιά ασημί κάμερα.
Χαμογέλασαν παρέα μέ δάφνες επιβολής καί αυτό ήταν:
Παραπάνω, μέ καμάρι παρατίθενται τά δύο πορτοκαλάκια μου, φετινή εσοδεία άπό μιά πολύπαθον πορτοκαλέα ήτις σκιάν γιά μυρμήγκια καί γάτες μόνον μπορεί καί παρέχει είς τήν κατά τ’άλλα πολυτελεστάτην έν Σαλαμίνι έπαυλί μου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα