ἐμφανίσουυυυυ, ῥίξε μπόμπα στὴν ἑφτὰ κι ἐξαφανίσουυυυ

Μετρῶ σὲ τσατσάρες τὶς μέρες ὥσπου νὰ κινηθῇ ἡ γῆ εἰς τὸ ζῴδιον τῆς ἀνοίξεως καὶ νὰ χαθῇ ἀπὸ τὰ μάτια μας αὐτὸ τὸ σιχαμένο τρωκτικὸ ποὺ καλεῖται μαρμότα! Διότι, μᾶς ἔχει ἐδῶ, νὰ χορεύωμε πειθηνείως στὸν ῥυθμὸ ποὺ ἕνα μελτέμι δίνει καὶ σοῦ πετᾷ στὴν μάπα, τὴν ἄμμος ἀπὸ ἡδεία παραλία τῆς Κρεμμυδαροῦς, ἐκειδὰ εἰς τὰ Λιπάσματα δῆλα δη, μὲ κονιορτὸ φωσφογύψου – μιλᾶμε γιὰ σοῦπερ συνδεασμό!

Καθ’ὅσον, καθημερινῶς ἀκοῦμε καὶ βιώνομε τὸ ὅτι...

Τὸ ὅτι «οἱ ἑπόμενες δύο ἑβδομάδες, εἶναι κρίσιμες»

καὶ

«νέα ἐπιδείνωση τῆς ὑγίειας (τῆς Αὐτοῦ Ἐξοχότητος Κυρίου Κυρίου) Κουφοντίνεως».

Δὲν ἔχω ὑπάρξει ἰατρὸς ἐσχάτως, ἀλλὰ μικρὸς ὅταν ἤμανε, ἔβλεπα πολὺ Μακγκάϊβερ. Ὦ λαλά, τί τσακνορείως ποὺ δύνανται κἄποιοι, ὡσὰν γιόγκι τῶν ὑψιπέδων τοῦ Νεπὰλ καὶ ἐξαδέλφου αὐτοῦ Θιβέτ, νὰ μυρηκάζουν ἀστερόσκονη καὶ προμηθεϊκὰ τερτίπια· πόσο καιρὸ ἐπιδεινώνεται ἡ ὑγίεια κἄποιου ποὺ κάμνει ἀπεργία πείνης καὶ δείψης;

Νὰ μὴν ξεχάσω, ἐγὼ ὁ συνεπὴς ἀναρχοάπλυτος, σὲ σχετικὲς ἀνακοινώσεις, νὰ τὶς περατώνω κατακλειδίως μὲ ἀλῆτες ῥουφιάνοι δημοσιογράφοι καὶ πὼς στοχεύουν στὸ θυμικὸ τῶν νοικοκυραίων, ὅτι χειραγωγοῦν παρέα μὲ τὴν μπουρζουαζία, τὴν κοινὴ γνώμη μὲ σκοπὸ τὴν διατήρηση τῆς καθεστηκυϊας τάξεως.