εἰς τὸν κάμπο μιὰ φορά!

Ἡ περίπτωσις τῶν νεοφιλελευθέρων εἶναι πολὺ πολὺ ἐνδιαφέρουσα. Εὑρίσκονται ‘σ’τὸ μέσον καὶ τοὺς βαρᾶνε ἀμφότερα τὰ ἄκρα - καὶ οἱ ἀριστεροὶ καὶ οἱ δεξιοί. ‘Σ’τὰ ἐπίπεδα τὰ οἰκονομικά, τοὺς βαροῦν οἱ ἀριστεροί, σὲ θέματα πιὸ ἄϋλα ξερωγώ, νὰ ποῦμε ἰδεαλιστικά; οἱ δεξιοί. Περίεργη πάστα ἀνθρώπου ὁ νεοφὶλ λοιπόν. Τὸ μόνο ποὺ θὰ τοῦ πίστωνα εἶναι τὸ θάρρος νὰ ἐπιλέξῃ ἕνα μέρος ὄχι καὶ τόσο δημοφιλὲς σὲ μιὰν χῶρα ἄκρως λαϊκιστικὴ ὡς ὑπανάπτυκτη. Ἀλλὰ ὅταν τὸν βλέπῃς (τὸν νεοφὶλ) νὰ γίνεται ἀριστερός, νὰ μετέρχεται μέσων ἀριστερῶν δηλαδή· δηλαδὴ νὰ ἀπορρυθμᾷς τὴν πραγματικότητα καὶ τὴν ἀλήθεια ὡς κυρία συνιστῶσα αὐτῆς, γιὰ νὰ βολέψῃς τὶς ἰδέες σου, ἒ τότε κανένα συναίσθημα συμπαθείας δὲν σοῦ πρέπει.
Γράφει ὁ πολὺς Μανδραβέλης σήμερα ‘σ’τὸ medium.gr, σχολιάζει τὴν περίπτωση τῶν ἑλληνικῷ στρατεύματι ἀλβανῶν ποὺ ἐνσταντανὲ τόνισαν τὸν ἐθνισμόν των. (Ἡ ἄποψις τῶν νεοφίλ, ἡ θεώρησίς των περὶ τοῦ μεταναστευτικοῦ, τοῦ ἂς ποῦμε ῥατσιστικοῦ, βρωμᾷ σκέτη ἀριστερίλα) σὲ ἕνα ἐμετικὸ ἄρθρο χωρὶς ἀρχὴ καὶ τέλος, γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν μπορεῖς νὰ καταλάβῃς ποῖα ἡ σκοπιμότης του. Ὁ Μανδραβέλης ἔχει γράψει οὐκ ὀλίγα· περιποιημένα, καλλιεπῆ, σαφῶς διαφορετικὰ τοῦ μέσου ὅρου, ἴσως καὶ λίγο ἐπιτηδευμένα ἀλλὰ τέλος πάντων, ἐνδιαφέροντα. Ἔχει γράψει γιὰ ἐπιφαινόμενα, ὑποφαινόμενα, περιφαινόμενα, τὰ ἄρθρα του διανθίζονται μὲ σινεφὶλ παρόλες, ἱστορικὰ δεδόμενα, γεωπονικὲς λεπτομέρειες, ἐδάφια οἰκογενειακοῦ δικαίου ἀλλοτινῶν ἐποχῶν... Τὸ ὕφος του γέμει ἀπὸ ἐπηρμένη ζαλάδα ἐπειδὴς τὰ ἠξεύρει ὅλα. Σὲ ὅλα αὐτὰ τὰ ὅλα δὲν χώρεσε ἡ γνῶσις (ἂς ποῦμε) γιὰ τὸ τί συμβολίζουν αἱ παλάμαι τῶν ἀλβανῶν ὁπλιτῶν; Διότι, ἀναρωτᾶται ὁ Πάσχος, μπορεῖ ἡ χειρονομία νὰ ἀναπαριστᾷ πεταλούδα.
Ὄχι τὸν ἀετὸ τῆς σημαίας τῆς φίλης γείτονος.
Ὄχι.
Καὶ ἐπειδὴ δὲν εἶναι σίγουρος ὅτι συμβολίζουν τὸν ἀλβανικὸ ἀετό...
...Δὲν προχωρᾷ στὸν συλλογισμό του, ποῖα ἡ σκοπιμότης κάποιων νὰ δηλώνουν (ὑπὸ τῶν συγκεκριμένων συνθηκῶν βεβαίως, ἤτοι ἑλληνικῷ στρατῷ) τὴν ταυτότητά των.
Καὶ ὡς νεοφὶλ λίγο ξεπεράσας τὰ περὶ πατρίδων καὶ ἄλλα συντηρητικά, νὰ κράξῃ τοὺς ἀλβανόπαιδες, φέρων κἄνα ψαγμένο ἐπιχείρημα ὅπως π.χ. :
Πρὸς τί καὶ γιατί, ἀλβανόπαιδες μᾶς λέτε ὅτι εἶσθε ἀλβανοί; Δηλαδὴ μήπως εἷς ἑβραῖος ἢ μουσουλμάνος θὰ πρέπῃ νὰ μᾶς κοτσάρῃ σὲ 6 μεγκαπίξελ τὴν περιτετμημένη τσουτσοῦ του φόρα παρτίδα γιὰ νὰ δηλώσῃ ὅτι εἶναι παῖς τῆς Καμπάλα ξερωγὼ ἢ τέκνον τῆς Μεδίνας;