Νὰ γίνετε!

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος πεινάει πρέπει νὰ φάῃ· ὁμοίως ἡ ἀνάγκη γιὰ γαμήσι εἶναι ἐπιτακτική. Συνέχεια ἀναφέρουμε τὶς νευρώσεις ποὺ διαθέτουν οἱ ἀπέχοντες ἀπὸ τὸ σὲξ λόγῳ θρησκευτικῶν πεποιθήσεων π.χ., συνεπῶς ἡ βοήθεια ποὺ προσφέρεται στοὺς πρόσφυγες πρέπει ἐκτὸς ἀπὸ φαγητό, νὰ εἶναι καὶ μουνί. Ἂν τοῦτο γινόταν στὴν Ἑλλάδα [φαντάζομαι ὅτι ὑπάρχουν πολλὲς ἑλληνίδες (καὶ ἕλληνες ἐπίσης φαντάζομαι) οἱ ὁποῖες γουστάρουν ὑποσαχάριο καυλὶ) δὲν θὰ εἴχομεν ὅ,τι εἴχομεν στὴν Εὐρώπη (καὶ τόσο ἄμεσα κι εὑρέως ἔγινε γνωστὸ ἀπὸ τὴν ΕΡΤ καὶ ἀναλόγου φυράματος μέσα] μὲ ἀποτέλεσμα σοσιαλδημοκράτες γερμανοὶ (ἀλλὰ καὶ σλοβάκοι ἐπίσης σοσιαλδημοκράτες) πολιτικοὶ νὰ μιλᾶνε σχεδὸν ξενοφοβικά. 

Θυμᾶμαι τὸν σεπτέμβριο στὸν Πειραιᾶ, τὸ λιμάνι νὰ εἶναι γεμάτο ἀπὸ πρόσφυγες καὶ λαθρομετανάστες· ἦταν τὸ πὶκ τῆς καταστάσεως. Ὑπῆρχαν γυναῖκες καὶ παιδιὰ – ξεκάθαρα πρόσφυγες, ὑπῆρχαν καὶ νέοι, μικρότεροι ἀπὸ ἐμένα στὴν ἡλικία, προφανῶς λαθρομετανάστες, ἐκμεταλλευθέντες τὴν ἀνοχὴ τῶν ἡμερῶν, τῆς κατάστασης. Κατόπιν, τὸ πρὸς Ἀθῆνας, βαγόνι τοῦ ἠλεκτρικοῦ ἦταν γεμάτο ἀπὸ 25άρηδες – 30άρηδες ἄνδρες· ἴσως νὰ ὑπῆρχαν (τὸ πολὺ) ἕνα ἢ δύο παιδιὰ νήπια μὲ τὶς μητέρες τους βεβαίως. Σὲ κάποια φάση, ἕνας τύπος μὲ ὑποφερτὰ ἀγγλικά, ῥωτάει τὴν τύπισσα μὲ τὴν ὁποίαν ἤμουν ὁμοῦ, ποῦ εἶναι ἡ ὁμόνοια. Ἤθελα νὰ πεταχτῶ νὰ τοῦ πῶ νὰ ῥωτήσει ἐμένα κι ὄχι τὴν συνοδευομένη (αὐτό, διότι ἤθελα νὰ τὸν κάνω νὰ νοιώσει οἰκεῖα μὲ τὰ δικά του, καθ'ὅσον νομίζω ὅτι σὲ μέρη ὅπως τὸ Χαλέπι π.χ. ἂν κάνεις κάτι τέτοιο, τὴν ἑπομένη στιγμὴ σὲ ἔχουν πιάσει ταλιμπὰν καὶ σὲ σουβλᾶνε - ἐπειδὴ ἀπετάθης σὲ γυναῖκα συνοδευομένη) ἀλλὰ δὲν τὸ ἔκανα διότι:

1) ἦταν τόσο ξεκάθαρα ἐρώτημα χαβαλέ.

2) τὸ βαγόνι γεμάτο συντρόφους τοῦ “ἀποροῦντος”- δὲν θὰ ἔβγαινα ἀπὸ τὸν συρμὸ μὲ τὴν μέχρι τούδε ἀρτιμέλεια.

Ἡ συνοδός μου, γιομάτη ἀντιρατσιστικὰ συμπλέγματα ποὺ μᾶς ἔχουν φυτέψει οἱ ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι κατὰ τ'ἄλλα, μὲ καμάρι τονίζουν ὅτι ἐξοστράκισαν ἀπὸ τὰ μέσα τὸν ὅρο λαθρομετανάστης, ἔσπευδε νὰ ἀπαντᾷ, νὰ ἐξηγῇ ποῦ ἡ στάσις ὁμόνοια· ὁ ζῆλος της ἦταν τέτοιος ὥστε δὲν μπόρεσε νὰ δῇ ὅτι ὅλοι οἱ λοιποὶ γελοῦσαν. 

Ξέχωρα ἀπὸ τὸ παραπάνω, προσπαθῶ νὰ καταλάβω τὸν τρόπο σκέψης τῶν ἀριστερῶν σήμερα. Ἀγνοοῦν τὴν πραγματικότητα διότι ἔτσι θὰ δώσουν δίκαιο στὴν ἄκρα δεξιά. Τὰ συμπεράσματα καὶ οἱ διαπιστώσεις μετὰ ἀπὸ τριῶν λεπτῶν έπαφὴ μὲ τὴν πραγματικότητα τοὺς στέλνουν κάπου ὅπου οἱ ἀγκυλώσεις τους, ἁπλῶς τοὺς κάνουν νὰ τὴν ἀγνοήσουν. Ἐν τάξει, κατανοητότατο πὼς εἶναι ἀρκετὰ δύσκολο νὰ χωνέψῃς πὼς μπόλικες ἀπὸ τὶς ἰδέες σου ἦσαν ἐντελῶς ἀπραγματοποίητες παπαριὲς (δὲν γίνεται ἀναφορὰ στὰ 1989-1990) καὶ τελικῶς, παθαίνει χοντρὴ ζημιὰ ὁ ψυχισμός σου. Μισθὰ πολλῶν μηνῶν πρέπουν σὲ ἰατροὺς περὶ τῆς ψυχῆς μήπως καὶ σοῦ ἰσιώσουν τὸ εἶναι καὶ τὸ μέσα σου. Ἀλλὰ ἐν τέλει, μὴν κατηγορεῖς τόσο πολὺ τὴν πραγματικότητα. Δὲν γίνεται δηλαδὴ νὰ συμβαίνει τέτοια σφαγὴ καὶ τὸ μόνο ποὺ σχεδὸν νὰ σὲ νοιάζῃ νὰ εἶναι νὰ μὴν ἐνισχυθῇ ἡ ἰσλαμοφοβία (sic) καὶ ἡ ἀκροδεξιά. Λούφαξε λίγο, ἠρέμησε, κάνε τὴν αὐτοκριτική σου καὶ ὅλα τὰ ἄλλα θὰ ἔρθουν μόνα τους. (Ὡραῖο τὸ κάτωθι)