τάχα μου.

Ἀπὸ τὰ ἐλάχιστα ποὺ ξέρω, ὅταν σὲ κάποιες κουβέντες μας, ἐνδεχομένως λόγους, πανηγυρικοὺς ἴσως, μπορεῖ φιλιππικοὺς, σὲ κάτι ἔστω λογύδρια, ὅταν προσθέτουμε τὸ δῆθεν σὲ κάποιον χαρακτηρισμὸ - ἐπίθετο σημαίνει ὅτι μειώνουμε τὸν ἀπέναντι τύπο, ἀμφισβητώντας του αὐτὸ τὸ κάτι στὸ ὁποῖο κολλᾶμε τὸ δῆθεν.

Δῆθεν ἀνθρωπιστές.

Δῆθεν εὐαίσθητοι.


Δῆθεν δημοκράτες.


Δῆθεν καλοί.


Τῶρα, βγῆκε ὁ Τσίπρας νὰ κατηγορήσει τοὺς ἀναρχικούς.


Καὶ στὴν ῥύμη τοῦ λόγου του, εἶπε γιά:


«δῆθεν ἀντεξουσιαστὲς»


οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν νὰ καπηλευθοῦν τὸ πολυτεχνεῖο καὶ τοὺς ἀγῶνες του. Δὲν θὰ τὸ ἐπιτρέψῃ μάλιστα. Στοὺς δῆθεν ἀντεξουσιαστές. Δηλαδή, μὲ τὸ μικροῦ διαμετρήματος μυαλό μου, οἱ κύριοι αὐτοί, μεταξὺ ἄλλων, δὲν δικαιοῦνται νὰ καπηλεύωνται κάτι, διότι εἶναι δῆθεν ἀντεξουσιαστές. Ἂν ἦσαν σκέτο ἀντεξουσιαστές, βάσει τῆς λογικῆς τοῦ πρωθυπουργοῦ, ἴσως καὶ νὰ δικαιοῦντο.






Ἐν τάξει, δὲν λέω, ὅταν ἔχεις ὐπάρξει κνίτης, μετὰ ῥὸζ κομμουνιστὴς καὶ φλερτάρων τὴν πεταμένη ἄκρα ἑλληνοφοβικὴ ἀριστερά, λογικὸ τὸ κόβω νὰ θεωρεῖς τοὺς ἀντεξουσιαστὲς ὡς κάτι τὸ σπουδαῖο, τὸ ὑπέρτατο. Μᾶλλον οἱ κομμουνιστὲς –εἴτε σταλινικοί, εἴτε ἀναθεωρητικοὶ – θωροῦν τοὺς ἀναρχοαυτόνομους ὡς κάτι ἀτόματα τὰ ὁποῖα δὲν κομφόρμισαν ποτὲς καὶ ἀδιαλείπτως ἐτήρων τὸ ὅπλον τῆς ἐπαναστάσεως παρὰ πόδα, στιγματίζοντας/ἀφιερώνοντας μέχρι καῖ τὸ ἔσχατο ἀνήλιαγο σημεῖο τῆς προσωπικῆς των ζωῆς στὴν ἀλλαγή, ἐνῷ οἱ ἴδιοι μεταξὺ ἄλλων καὶ ὁ κος πρωθυπουργός, γιὰ χῖ ψῖ λόγους στρογγύλεψε τὶς γωνιὲς τῆς σκέψης του.

Χωρὶς νὰ παραβλέπω τὸ ἄσβεστο μῖσος μεταξὺ ἀναρχοαυτόνομων καὶ σταλινιστῶν, θεωρῶ ὅτι παίζει ἕνα ἐνοχικὸ σύνδρομο ἀπὸ τοὺς δεύτερους στοὺς πρώτους. Ὅπως ἐνοχικὸ ἔχουν οἱ τοῦ ΚΚΕ ἐσ. πρὸς τὸ ἐξ., ἔτσι καὶ ὅλο τὸ φάσμα τῆς ἀριστερᾶς, κυττᾷ μὲ σεβασμὸ τοὺς ἐλευθεριάζοντας κι ἂς τοὺς χαρακτηρίζουν ἐνίοτε

χρήσιμους ἠλίθιους

ἀρρωστάκια

νούμερα

Σοῦ ἔχει μείνει λοιπὸν αὐτὸ τὸ ἀνεξίτηλο ὁπότε ἀκόμα καὶ τώρα ἀμφισβητεῖς -ἀπὸ τὴν πλευρὰ τοῦ φὰν- τὸ iso ἀντεξουσιασμοῦ κάποιου ἐσὺ ὁ πρωθυπουργός. Ἀλλὰ διάολε, ὅσο κολλημένος μαρξιστὴς κι ἂν εἶσαι, εἶσαι καὶ πρωθυπουργός, εἶσαι ἐξουσιαστής, κράτος καὶ βία, δὲν γίνεται νὰ σοῦ ξεφεύγουν τέτοια ἀγκωνάρια.