Ἐσαεὶ πανιὰ

Πραγματικὰ ὁ κόσμος ἔχει λαλήσει. Παίζει τρεντιὰ ἐσχάτως καὶ βγαίνουν κάτι ἀτομάκια (ἐξόχως βεβαίως προλετάρια· οἱ ῥόζοι στὶς παλάμες των τοὺς ἐμποδᾶνε νὰ πλεκτρολογοῦν ἀνεμπόδιστα καὶ στὶς ταχύτητες ποὺ θέλουν) καὶ κράζουν φιλοευρωπαίους διαδηλωτὲς λέγοντας μὲ ἀπαράμιλλο φίφικο στὺλ πὼς βγῆκε ἡ ἀριστοκρατία νὰ διαδηλώσει μὲ τὶς λουὶ βιττὸν τσάντες ἐπ’ὤμου, τὰ μπέρμπερυ σακάκια καὶ ὅ,τι ἄλλο φλώρικο ἀξεσουὰρ ὐπάρχει.




Καὶ πραγματικὰ ἀπορῶ μὲ αὐτὰ τὰ ἐξόχως βεβαίως προλετάρια ἀτομάκια (ἡ λέξη μπέρμπερρυ μέχρι προψὲς τοὺς παραπέμπει σὲ φροῦτα καὶ τὰ ῥέστα) καὶ τὴν λογική τους. Ἄραγε ἔχουν δεῖ ποτὲ τὰ ποσοστὰ ποὺ παίρνει ὁ σύριζα στὶς πλουτοκρατικὲς περιοχές; Στὴν Ἐκάλη ἢ τὸν Διόνυσο ἢ τὴν Πολιτεία ἔχουν καθαρίσει τὴν τσίμπλα καὶ νὰ δοῦν πόσα ψηφαλάκια τσιμπᾷ τὸ κόμμα τους; Καὶ ὄχι τώρα, ποὺ ἔχουν γίνει Ν. ΠΑΣΟΚ, ἀλλὰ καὶ στὰ χρόνια τῆς σχεδὸν γκρουπουσκιλίασής των. Σαφῶς καὶ ἔχουν δεῖ, σαφῶς καὶ ξέρουν, ἀλλὰ εἴπαμε, ἅπαξ καθήκι, ἐσαεὶ καθήκι.