τρεῖς ἡμέρες / τριάντα στὸν μῆνα

Δὲν ξέρω ἂν τὰ πρῶτα δείγματα γραφῆς τῆς (πρώτης μάλιστα ἀριστερᾶς μετὰ ἀπὸ ἐκείνηνα τοῦ Σόλωνος τοῦ ἀθηναίου) κυβερνήσεως εἶναι θετικὰ μὲ αὐτὸ τὸ ὀλιγομελέστατο ὑπουργικὸ συμβούλιο, ἢ ἡ διατήρησις τῆς δοτικιᾶς μὲ τὶς ὑπογεγραμμένες χωμένες στὰ ὢ μεγάλα (παρὰ τῷ πρωθυπουργῷ, ὁ Γ. Σακελλαρίδης) ἀλλὰ τελικὰ κάτι ἔχουν οἱ πρωθυπουργοὶ καὶ ἐκουσίως ἢ ἀκουσίως εὐτελίζουν τὴν θέση ἡ ὁποία ἱεραρχικῶς θεωρεῖται ἡ τρίτη στὴν ἑλληνικὴ δημοκρατία.

Μετὰ ἀπὸ τὸν ἀλητάμπουτα μουστακαλὴ τῆς προηγούμενης βουλῆς, ὁ ὁποῖος σὲ κάποια φάση τσακωμῶν, μαγκιώρικα μπεγλέριζε τοὺς ἀδένες του, τώρα ἐπιλέγεται μιὰ στρίντζω, μιὰ εὐαγγελογιαννοπουλικιά, μιὰ ἑριστικότατη, ἡ ὁποία ἐπ’οὐδενὶ δὲν ἐνδείκνυται γιὰ τὴν θέση τοῦ προέδρου τῆς βουλῆς, θέση ποὺ ὑποτίθεται εἶναι γιὰ νὰ κρατᾷ ἰσορροπίες, νὰ ἐλαφραίνει στιγμὲς ἐντάσεως κλπ.