ΚΝΕ καὶ 21ος αἰώνας
Οἱ κνίτες νοσταλγοῦν τὴν ζωὴ στὴν ΕΣΣΔ καὶ παραθέτουν ἐδῶ φωτογραφίες ἀπὸ τὰ κάποτε χρόνια μὲ ἄφατο καμάρι καὶ ὑπερηφάνεια.
Κυττᾶτε ῥὲ πόσο ἔμορφα περνουσανάνε οἱ αθρῶποι τότες!
Στὶς φωτογραφίες βεβαίως πρωταγωνιστοῦν οἱ ὑπονομευτὲς ἢ καλλίτερα οἱ ὑπονομεύσαντες τὸ καθεστὼς ἀλλὰ τοῦτο πόσο μπορεῖ νὰ εἶναι κατανοητὸ γιὰ ἕναν κνίτη;
Ὑπάρχουσιν πολλὲς φῶτος, λίαν ἐνδιαφέρουσες, στέκομαι ὅμως σὲ αὐτήν:
Τὸ σκηνικὸ κολχόζικο σὲ κάποιο ἐργοστάσιο, κύτταρο τοῦ ὀργανισμοῦ τῆς προσπαθείας σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ πενταετὲς (σίκ) προγράμματα γιὰ μιὰ νέα НЭП (sic)... Ἡ ξανθιὰ κόρη, μὲ κίβδηλα γυαλιά, ἁπλὰ τζαμάκια γιὰ νὰ μὴν ξεσηκώνη ἡ καρυατιδοσύνη της τὶς ὁρμὲς τῶν προλεταρίων ῥωτᾷ (μὲ τὴν καμπύλη τοῦ σώματός της ὅμως νὰ δίδῃ ἀπαντήσεις) τὸν ὑπεύθυνο βάρδιας:
«Νὰ ξεσκονίσω ἐδωνανά;»
Κι αὐτός, μὲ μπόλικα βέρτιγκα ἀπὸ τὸν ἐργοδηγὸ στὰ προγράμματα κολεκτιβοποίησης, θυμᾶται τὰ μαρξικὰ περὶ κοινοκτημοσύνης τῶν γυναικῶν καὶ νἄσου! ἐδῶ τὴν ἔχει τὴν πρόταση:
«Σ’ἀφήνει μωρὴ τσούπρα, ὁ ἄντρας σου, νὰ σὲ πάω σὲ μιὰ βάπτιση τ’ἀπόγευμα;»
Ὀρθὴ ἡ ξανθὴ (πυρόξανθος ὅμως στὰ σκοτεινὰ αὐτῆς σημεῖα) τρίχα της:
«Βάααααπτιση; Τί λὲς σύντροφε; Μήπως παρεκκλίνεις μιὰ στάλα τοῦ ὀρθοῦ σοσιαλιστικοῦ δρόμου; Μωρ’καλὰ τὸ’λεγαν, τὄξερα ‘γω πὼς εἶσαι ὁππορτούνας, τὸ κατάλαβα δὲ ἀπὸ τὸ σγουωτσάκι ποῦ φορᾷς!»
Κυττᾶτε ῥὲ πόσο ἔμορφα περνουσανάνε οἱ αθρῶποι τότες!
Στὶς φωτογραφίες βεβαίως πρωταγωνιστοῦν οἱ ὑπονομευτὲς ἢ καλλίτερα οἱ ὑπονομεύσαντες τὸ καθεστὼς ἀλλὰ τοῦτο πόσο μπορεῖ νὰ εἶναι κατανοητὸ γιὰ ἕναν κνίτη;
Ὑπάρχουσιν πολλὲς φῶτος, λίαν ἐνδιαφέρουσες, στέκομαι ὅμως σὲ αὐτήν:
Τὸ σκηνικὸ κολχόζικο σὲ κάποιο ἐργοστάσιο, κύτταρο τοῦ ὀργανισμοῦ τῆς προσπαθείας σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ πενταετὲς (σίκ) προγράμματα γιὰ μιὰ νέα НЭП (sic)... Ἡ ξανθιὰ κόρη, μὲ κίβδηλα γυαλιά, ἁπλὰ τζαμάκια γιὰ νὰ μὴν ξεσηκώνη ἡ καρυατιδοσύνη της τὶς ὁρμὲς τῶν προλεταρίων ῥωτᾷ (μὲ τὴν καμπύλη τοῦ σώματός της ὅμως νὰ δίδῃ ἀπαντήσεις) τὸν ὑπεύθυνο βάρδιας:«Νὰ ξεσκονίσω ἐδωνανά;»
Κι αὐτός, μὲ μπόλικα βέρτιγκα ἀπὸ τὸν ἐργοδηγὸ στὰ προγράμματα κολεκτιβοποίησης, θυμᾶται τὰ μαρξικὰ περὶ κοινοκτημοσύνης τῶν γυναικῶν καὶ νἄσου! ἐδῶ τὴν ἔχει τὴν πρόταση:
«Σ’ἀφήνει μωρὴ τσούπρα, ὁ ἄντρας σου, νὰ σὲ πάω σὲ μιὰ βάπτιση τ’ἀπόγευμα;»
Ὀρθὴ ἡ ξανθὴ (πυρόξανθος ὅμως στὰ σκοτεινὰ αὐτῆς σημεῖα) τρίχα της:
«Βάααααπτιση; Τί λὲς σύντροφε; Μήπως παρεκκλίνεις μιὰ στάλα τοῦ ὀρθοῦ σοσιαλιστικοῦ δρόμου; Μωρ’καλὰ τὸ’λεγαν, τὄξερα ‘γω πὼς εἶσαι ὁππορτούνας, τὸ κατάλαβα δὲ ἀπὸ τὸ σγουωτσάκι ποῦ φορᾷς!»
αναρτήθηκε από το χρήστη vangelakas στις
4:57 μ.μ.
8 σχόλια:
Μα, με τι ασχολείσαι ρε άτομο! Εσύ και κάτι γέροι πρώην δήθεν κυνηγημένοι...
Πάντως, αυτό που αξίζει να ξαναδείς από την πρώην Σοβιετία είναι οι ταινίες τους, ακόμα και οι καθαρά προπαγανδιστικές. Φοβερές σκηνοθεσίες φίλε -εξωπραγματικές! Από σενάριο, εντάξει, για παιδιά δημοτικού αλλά σκηνοθετικά δεν παιζόντασαν! Βρες το "Είμαι η Κούβα" που το είχε γυρίσει εκείνος ο Ρώσος και θα με θυμηθείς.
Μότορ μου όσο υπάρχουν ατομάκια (καί στά βλόγκια) οπαδοί τών παραπάνω πού μέ κρίνουν – κατακρίνουν ώς ντροπή τής ανθρωπότητας λόγω πού φασίστας γιού νόου, δέν θά κουραστώ ποτέ νά ασχολούμαι. Θά ψάξω στά τορρεντάδικα!
Καλά, το οτι είσαι ντροπή της ανθρωπότης αν είσαι φασίστας, λογικό μου ακούγεται. Αλλά αυτό δεν πάει να πει οτι έχεις και την αποκλειστικότητα ρε μάγκα! Η ανθρωπότητα είναι τίγκα στη ντροπή και τον άχθο.
Δεν έζησα ποτέ στη Σοβιετία, ή στη Ρουμανία, ή στην Αλβανία και δεν έχω προσωπικές εμπειρίες (ούτε γνωστούς που να τα πέρασαν έχω), οπότε, ότι διαβάζω στα βιβλία αυτά ξέρω. Κι απ΄αυτά που ξέρω θυμώνω που κάποιοι πήραν μια ιδέα, της γαμήσανε τη μάνα και μετά γαμήσανε και την ίδια.
Για σοβιετικές ταινίες πάντως, άσε τα τόρεντ -αυτά είναι για τα αμερικάνικα. Οι σοβιετικές θέλουν οθόνη σινεμά και μαλακή καρέκλα για να τις χαρείς. Βλέπεται ρε το Ποτέμκιν από τόρεντ; Θα ασπρίσουν τα μαλλιά σου μέχρι να κατέβει!
Ε, ναί! Η πόρνη κράζει τήν καριόλα; Δέν γίνεται! Άς έρθει μιά αρσακειάς νά μάς κράξει! Αλλά έλεος πιά μέ τό υφάκι τών μπολσεβίκων!
Τό άστυ παίζει τέτοια έργα, τό λεπόν;
Το είχανε παίξει σ΄ένα προηγούμενο Πανόραμα κινηματογράφου -θα το ξαναπαίξουν στα σίγουρα.
Κοίτα τώρα -ο καθένας ότι γουστάρει για πάρτη του, αλλά όταν γίνεται κουβέντα καλό είναι να μπαίνουμε σε θέμα και να μη μένουμε στο "είσαι έτσι" "κι εσύ γιουβέτσι". Μπολσεβίκοι που λες δεν πολυϋπάρχουν, κάτι Δανίκες μόνο και κάτι γεροξούρες του ΚΚΕ. Αρχαιολάτρης δεν υπήρξα ποτέ, άρα δεν ασχολούμαι.
πού καλέ δέν υπάρχουν;
Γιά ρώτα καί τόν καλτσό πού προσπάθησε νά σατυρίσει τό Κόμμα καί τού τήν έπεσαν μέ επαίνους!
Ο Δανίκας θαρρώ ότι είναι Ξύριζα.
Καλά, αυτά είναι αστεία -όπως εσείς έχετε κάτι βλαμμένα που τη βλέπουν Χρυσαυγίτες έτσι και οι άλλοι έχουν τους πρώιμους Κνίτες -εντάξει, υπάρχουν επίσης και οι μΠαοκτζήδες και οι Ορίτζιναλ και οι Μισφίτ της 7 -μην ασχολείσαι.
Ο Δανίκας ήταν βασικός αρθρογράφος του Ριζοσπάστη (και σύζυγος της Δαμανάκη). Μετά την πτώση του "υπαρκτού" το γύρισε στο τραλαλά και κατέληξε λαϊφστάιλ με άποψη (κάτι σαν τον Βέλιο μετά τον θάνατο του Παπανδρέου). Κουφάρια φίλε μου. Και καμιά σχέση με Σύριζα ο Δανίκας. Αν πάντως θες να πάρεις μια ιδέα για τον Δανίκα διάβασε οποιαδήποτε κριτική του σε ταινίες του Νικολαϊδη και μετά διάβασε την κριτική που είχε κάνει στον "Τιτανικό".
Υ.Γ.: Αν και το θέμα είναι πολύ κόντρα στις απόψεις σου, πήγαινε να δεις το "Ροτβάιλερ" στο "επί Κολωνώ" όσο προλαβαίνεις. Πάρε και ηρεμιστικά μαζί σου -θα τα χρειαστείς.
κάτσε τώρα, νά πλερώσω εισιτήριο σέ κάτι πού χρειαστώ ηρεμιστικη;
Πάω καί στήν ΑΕΚ ρέ σύ!
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα