συγχωρηθήναι αυτώ πάν πλημμέλημα εκούσιον τε καί ακούσιον

Μπορεῖ ἡ ὁμὰς νὰ παίζῃ τὴν χειρώτερη μπάλα ἀπὸ τότες ποὺ ὁ Βαγγέλακας τὴν παρακολουθεῖ, μπορεῖ βαθμολογικῶς νὰ εὑρίσκεται κάπου ἐκεῖ στὸ μέσον, μπορεῖ νὰ παίζωμε (αὐτὸ ποὺ παίζομε τελοσπάντων) μὲ πλειονότητα παικτῶν οὐχὶ ἑλλήνων μὰ βαρβάρων, ἀλλὰ δὲν ξέρω ῥὲ γαμῶ τὸ χαρτί μου, καυλώνω ἀσχήμως ὅταν βλέπω, ὅταν συνειδητοποιῶ κάλλιον, ὅτι ο Μανωλᾶς εἶναι πάλι στὴν ὁμάδα. Ἡ παρουσία τοῦ Μπάααααεβιτς στὸ κάδρο δὲν μοῦ ἑπιτρέπει νὰ χύσω ἀλλὰ ’ντάξ’ νά’οῦμ’, συγγνώμη ζήτησε ὁ τυπᾶς. Οἱ ἐφιάλτες ποὺ ἔβλεπα τὸν Μάιο δύσκολα ληθήνονται ἀλλὰ ΑΕΚ uber alles! Κάπου μέσα μου κεφάρω ποὺ τὸν βλέπω μὲ τὰ μελάνωχρα νὰ φέρῃ ἐπὶ τῆς καρδίας ἔμβλημα κραταιᾶς ἑλλάδος καὶ νὰ ἔχη θέσῃ ἑαυτὸν ξανά, στὴν ὑπηρεσία τῆς ἀπολύτου (ἀθλητικῆς) ἀληθείας τε καὶ κοσμοθεωρίας (ἴσως μάλιστα καὶ βιοθεωρίας) ὅπως αὐτὴ ἐκφράζεται ἀπὸ τὴν ἀθλητική ἔνωση κωνσταντινουπόλεως.

 

Ντοῦ!