Πουλιτεχνείο.

Ο κύριος Μιγιάκι τό είχε περιγράψει πολύ γλαφυρά:

Καράτε ίζ χήαρ! Καράτε ίζ νότ χήαρ!

Καί μέ ένα αερομπικό στυλάκι προσέθετε: 

Γουώκς όν... Γουώκς όφφ...

Έλεγε καί κάτι άλλο τό οποίον δέν θυμάμαι καί πολύ καλά. Επεστράτευε μιά μεταφορομοίωση γιά τό ότι δέν πρέπει νά κινούμεθα στό μέσον τής λεωφόρου παρά μόνον στά πεζοδρόμια, στίς άκρες· διότι στό μέσον, σκούιφκ! Λιώσιμο τό σταφύλι! Ίσως τελικά νά μήν τό μεταφέρω πιστά, πάντα γάρ ανατρίχιαζα ακούγοντας, βλέποντας καί φανταζούμενός το. Τό λιώσιμο. Αυτό τό δισδιάστατο δηλαδή πού προκύπτει. 

Κάτι ανάλογο συνέβαινε μέ τήν περίπτωση τού φεστιβάλ τού Πολυτεχνείου. Τόσα καί τόσα χρόνια οι σπουδαίοι παιδαγωγοί aka εκπαιδευτικοί δημοσιοϋπαλληλίσκοι μάς μετέφεραν/μετέδιδαν στά δημοτικού σχολείου παιδιά, έξ απαλών ονύχων, εκείνες τίς αρχιδιές γιά τό ότι τό τάνκς προχώρησε καί έκανε καί έδειξε καί έριξε τήν πύλη στήν οποία πάνω ήσαν οι φοιτητές οι οποίοι αφού έπεσε η πύλη έπεσαν κι αυτοί καί τό τάνκς δέν σκάλωσε ούτε καί ντράπηκε αλλά συνέχισε τήν πορεία του καί τά κάγκελα δέν είχαν πουτάνες αλλά ριγμένους φοιτητές οι οποίοι αφού πεσμένο ήταν τό κλαρί τους, πεσμένοι ήσαν κι αυτοί καί τό τάνκς χωρίς νά σκαλώνη προχώρησε μουστοποιώντας τήν φοιτητούχα πύλη η οποία ούχα ήταν είπαμε, ούχα μέ φοιτητές οι οποίοι δέν πρόλαβαν ούτε άχ νά βγάλουν· δέν τό λέγαν οι δασκάλαροι έτσι στεγνά, τό σκεφτόμαστε εμείς, δημοτικού παιδιά, σκεφτόμαστε τίς ερπύστριες νά κρύβουν κατ’αρχάς ανθρώπους, τά σώματα έν συνεχεία, νά τραντάζωνται ολίγον τί τά άρματα μάχης σπάζοντας κόκκαλα_κρανία_θώρακες, πατικώνοντας, ζουμπώνοντας, πολτοποιώντας ανθρώπους-φοιτητές οι οποίοι προηγουμένως δέν έκαναν τίποτε άλλο παρά νά μάχωνται γιά τό αποεξαπανέκαθεν υπέρτατο ιδανικό τής ανθρωπότητας, τήν Δημοκρατία, πιό συγκεκριμένα δέ, τήν δημοκρατιούλα μας (τήν τών Καραμανλή Α΄ - Γ. Παπανδρέου Α΄ – ΕΔΑ – παρά πόδα ελληνοφώνων μπολσεβίκων).

Σπουδαία τά επιτεύγματα τών δασκάλων μας, υπαλλήλων τής αστικής δημοκρατιούλας μας, σπουδαία τά νάματα πρός παιδιά μιάς τρίτης δημοτικού. Σπληνάντερα, χολές, πνευμόνια δίπλα σέ ερπύστριες οι οποίες προσπαθούν νά σιδεροτυπώσουν ήρωες φοιτητές στά άσφαλτα Πολύ Τεχνείου.