βρέ νά πηγαίνω στό σχολειό!

10 Σεπτεμβρίου.

 

Αρχίζουν τά σχολεία καί εκτός από τό πράγματι χαρμόσυνο γεγονός τής άντε πάμε πάλι από τήν αρχή μαθητιώσης νεολέ(ρ)ας (τί καλά!) έχουμε τό στόρυ νά συναντάμε στούς δρόμους τα σχολικά λεωφορεία.

 

Κάτι ελεύθερα στρέμματα εκεί λίγο, ελάχιστα μπροστά από τό σημείο όπου καταμεσίς τού δρόμου έχει σταματήσει ο γαμιόλης ο οδηγός, αλλά αυτό, αυτόν δέν τόν νοιάζει.

 

Χώρος πού θ’άντεχε ποδοσφαιρικό γήπεδο καί μάλιστα εκεί κοντά λέμε, μιά πρώτη στό σασμάν, ελάχιστο γκάζι (ελάχιστο) λίγο δεξιά τό τιμόνι καί όλα εντάξει.

 

Όοοοοοοοοοοοοοοοοοοοχι!

 

Κάθεται στήν μέση τού δρόμου καί περιμένει τό (αιτιατική) μπαστάρδικο νά βγή τό οποίο μέ τήν σειρά του περιμένει τήν πουτάνα τήν μάνα του νά σκουπίση τά φλόκια φυματικού οικονομικού μετανάστη από τό πηγούνι της, νά δέση τήν ρόμπα της καί νά φέρη τό (αιτιατική) μπαστάρδικο (τού οποίου η συμπεριφορά μέχρι νά έμπη στό λεωφορείο θυμίζει Όσκαρ Ματσεράτ στό Τενεκεδένιο Ταμπούρλο).

 

Θά συνεχίσουμε νά περιμένουμε τήν εκούσια κι ώς έκ τούτου εμετική ολιγοδευτερόλεπτη αναμονή τού τσικνώδους οδηγού ώστε η μανούλα (επιτελούσα καθήκον!) νά κουνήση τό χέρι μειδιώντας χαμόγελο γιά μπάτσες πρός τόν γόνο της ο οποίος ωστόσο δέν τήν κυττά· έχει ανακουφισμένα απαλλαχθή τής παρουσίας της.   

  

Άχ! Μάρτυς μου η Εστία, ίστωρ μου ο άγιος Στυλιανός, πόσο χαίρομαι πού ένα σπερμοδιάγραμμα μου πρίν από 11 χρόνια μού ανεκοίνωσε νεκροσπερμία! 

ΥΓ: Οι ταξιτζήδες πλέον, συγκρινόμενοι μέ τούς οδηγούς σχολικών, είναι εντελώς στά favorites!